Οι μισοί καταλαβαίνουν αμέσως τι εννοώ. Στους υπόλοιπους διηγούμαι την παρακάτω ιστορία.
Για κάθε –περίπου– δεκαπέντε αδέσποτα που κυκλοφορούν στον δρόμο αντιστοιχεί ένας πρώην ευτυχής και νυν κυριευμένος από τύψεις (αν έχει ένα δράμι ψυχής μέσα του) ιδιοκτήτης σκύλου. Δεν αποκλείεται να ρώτησε κι αυτός, κάποτε, κάποιον «που ξέρει», τι σκύλο να πάρει. Και του είπαν να πάρει αυτή τη ράτσα γιατί δεν μαδάει ή την άλλη γιατί δεν θα τον ξεθεώσει στις βόλτες. Δεν ρώτησε για μόδες, δεν αγόρασε με κριτήριο ευτελές και εφήμερο. Και γι’ αυτό ήταν σίγουρος ότι έκανε το καθήκον του.
Και μετά, έκανε την ποινή του. Τα ξενύχτια με το κουτάβι που κλαίει, τον αρραβώνα με τη σφουγγαρίστρα, τα πηγαινέλα στο σπίτι και τις εξόδους για τις βόλτες βρέξει-χιονίσει, ακόμα κι αν το μόνο που ήθελε ήταν να χυθεί στην πολυθρόνα και να βάλει «Survivor». Και επειδή η δική του επιβίωση δεν εξαρτήθηκε ποτέ από τα καπρίτσια ενός άλλου, μια νύχτα φόρτωσε τον σκύλο στο αυτοκίνητο και τον αμόλησε δίπλα σε μια ταβέρνα, μέσα από το συρματόπλεγμα ενός πάρκου ή στην αυλή κάποιου που έχει ήδη σκυλιά. Γιατί η ατιμία γίνεται λιγότερο δυσβάσταχτη αν περιέχει και λίγη δήθεν καλοσύνη.
Ολα αυτά θα τα αποφύγεις αν ο πρώτος σου σκύλος δεν είναι μεγάλος ή μικρός, υπερδραστήριος ή μούργος, χνουδόμπαλα ή Γιουλ Μπρίνερ. Αρκεί να είναι δανεικός.
Τώρα που έρχεται το καλοκαίρι, τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Αλλά και μέσα στον χειμώνα πάντα, κάποιος φίλος σου θα θέλει να κάνει ένα διάλειμμα από την ευθύνη ώστε να φύγει ένα Σαββατοκύριακο από το σπίτι.
Προσφέρσου να κάνεις εσύ το πρώτο σου dog sitting. Πάρε μπολ, τροφές, λουριά και παιχνίδια, φόρτωσε το σκυλί στο αμάξι σου και φέρ’ το στο σπίτι σου. Που λάμπει από πάστρα. Που ξεσκονίζεις κάθε μέρα. Που πατάς με τις κάλτσες γιατί τα παπούτσια φέρνουν μικρόβια.
Αν βρέχει και έχει λάσπες έξω, ακόμα καλύτερα. Αν το σκυλί μαδάει, είναι λίγο ατίθασο, έχει μάθει να ανεβαίνει στους καναπέδες, μαρκάρει τις γωνίες της αυλής ή του μπαλκονιού σου, δυο φορές καλύτερα! «Δοκιμάσου στα δύσκολα και όλα τα άλλα θα είναι ευχάριστες εκπλήξεις στη ζωή σου», έλεγε ο πατέρας μου. Δεν είχε τα σκυλιά στο μυαλό του, αλλά δεν παίζει ρόλο. Είναι καθολικός ο κανόνας. Δεν παίρνει εξαιρέσεις.
Κι αφού τα ζήσεις όλα αυτά, αφού δεις τη σκοτεινή πλευρά της συμβίωσης με ένα ζωντανό πλάσμα που έχει ανάγκες και προσωπικότητα, τότε έλα να με ξαναρωτήσεις. Και θα σου αποκαλύψω όλες τις ευχάριστες πτυχές της υπόθεσης, που υπερβαίνουν τα ζόρια κάθε ώρα κάθε μέρας. Αλλά δεν τα εξαφανίζουν. Και πρέπει να τα χωνέψεις για να αποκτήσεις δικαίωμα στην ερώτηση.
Τι σκύλο να πάρεις; Αυτόν που μπορείς να κρατήσεις. Με ισόβια δεσμά. Η σκύλα της φωτογραφίας υπήρξε θύμα αυτής της λάθος ερώτησης. Είναι υγιέστατη, φιλική και πρόθυμη, λέγεται Λίζα και είναι σέτερ δύο ετών που δεν έχει κανένα ψεγάδι· εκτός από το ότι βρέθηκε στην κατοχή κάποιου που δεν διάβασε αυτό το άρθρο.
Εσύ όμως το διάβασες. Αν νομίζεις ότι είσαι έτοιμος, επικοινώνησε στα τηλ. 6977-441.384, 6947-879.806.
Γιώργος Φραντζεσκάκης
Περιοδικό "Κ"
Για κάθε –περίπου– δεκαπέντε αδέσποτα που κυκλοφορούν στον δρόμο αντιστοιχεί ένας πρώην ευτυχής και νυν κυριευμένος από τύψεις (αν έχει ένα δράμι ψυχής μέσα του) ιδιοκτήτης σκύλου. Δεν αποκλείεται να ρώτησε κι αυτός, κάποτε, κάποιον «που ξέρει», τι σκύλο να πάρει. Και του είπαν να πάρει αυτή τη ράτσα γιατί δεν μαδάει ή την άλλη γιατί δεν θα τον ξεθεώσει στις βόλτες. Δεν ρώτησε για μόδες, δεν αγόρασε με κριτήριο ευτελές και εφήμερο. Και γι’ αυτό ήταν σίγουρος ότι έκανε το καθήκον του.
Και μετά, έκανε την ποινή του. Τα ξενύχτια με το κουτάβι που κλαίει, τον αρραβώνα με τη σφουγγαρίστρα, τα πηγαινέλα στο σπίτι και τις εξόδους για τις βόλτες βρέξει-χιονίσει, ακόμα κι αν το μόνο που ήθελε ήταν να χυθεί στην πολυθρόνα και να βάλει «Survivor». Και επειδή η δική του επιβίωση δεν εξαρτήθηκε ποτέ από τα καπρίτσια ενός άλλου, μια νύχτα φόρτωσε τον σκύλο στο αυτοκίνητο και τον αμόλησε δίπλα σε μια ταβέρνα, μέσα από το συρματόπλεγμα ενός πάρκου ή στην αυλή κάποιου που έχει ήδη σκυλιά. Γιατί η ατιμία γίνεται λιγότερο δυσβάσταχτη αν περιέχει και λίγη δήθεν καλοσύνη.
Ολα αυτά θα τα αποφύγεις αν ο πρώτος σου σκύλος δεν είναι μεγάλος ή μικρός, υπερδραστήριος ή μούργος, χνουδόμπαλα ή Γιουλ Μπρίνερ. Αρκεί να είναι δανεικός.
Τώρα που έρχεται το καλοκαίρι, τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Αλλά και μέσα στον χειμώνα πάντα, κάποιος φίλος σου θα θέλει να κάνει ένα διάλειμμα από την ευθύνη ώστε να φύγει ένα Σαββατοκύριακο από το σπίτι.
Προσφέρσου να κάνεις εσύ το πρώτο σου dog sitting. Πάρε μπολ, τροφές, λουριά και παιχνίδια, φόρτωσε το σκυλί στο αμάξι σου και φέρ’ το στο σπίτι σου. Που λάμπει από πάστρα. Που ξεσκονίζεις κάθε μέρα. Που πατάς με τις κάλτσες γιατί τα παπούτσια φέρνουν μικρόβια.
Αν βρέχει και έχει λάσπες έξω, ακόμα καλύτερα. Αν το σκυλί μαδάει, είναι λίγο ατίθασο, έχει μάθει να ανεβαίνει στους καναπέδες, μαρκάρει τις γωνίες της αυλής ή του μπαλκονιού σου, δυο φορές καλύτερα! «Δοκιμάσου στα δύσκολα και όλα τα άλλα θα είναι ευχάριστες εκπλήξεις στη ζωή σου», έλεγε ο πατέρας μου. Δεν είχε τα σκυλιά στο μυαλό του, αλλά δεν παίζει ρόλο. Είναι καθολικός ο κανόνας. Δεν παίρνει εξαιρέσεις.
Κι αφού τα ζήσεις όλα αυτά, αφού δεις τη σκοτεινή πλευρά της συμβίωσης με ένα ζωντανό πλάσμα που έχει ανάγκες και προσωπικότητα, τότε έλα να με ξαναρωτήσεις. Και θα σου αποκαλύψω όλες τις ευχάριστες πτυχές της υπόθεσης, που υπερβαίνουν τα ζόρια κάθε ώρα κάθε μέρας. Αλλά δεν τα εξαφανίζουν. Και πρέπει να τα χωνέψεις για να αποκτήσεις δικαίωμα στην ερώτηση.
Τι σκύλο να πάρεις; Αυτόν που μπορείς να κρατήσεις. Με ισόβια δεσμά. Η σκύλα της φωτογραφίας υπήρξε θύμα αυτής της λάθος ερώτησης. Είναι υγιέστατη, φιλική και πρόθυμη, λέγεται Λίζα και είναι σέτερ δύο ετών που δεν έχει κανένα ψεγάδι· εκτός από το ότι βρέθηκε στην κατοχή κάποιου που δεν διάβασε αυτό το άρθρο.
Εσύ όμως το διάβασες. Αν νομίζεις ότι είσαι έτοιμος, επικοινώνησε στα τηλ. 6977-441.384, 6947-879.806.
Γιώργος Φραντζεσκάκης
Περιοδικό "Κ"
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου