Του Κωστα Ονισενκο [ /www.kathimerini.gr ]
Δύσθυμος ο κ. Βασίλης μάς χαιρετάει απρόθυμα και μπαίνει βιαστικά στο πλοίο του, που είναι αγκυροβολημένο στο Πέραμα. «Τι θέλετε να σας πω, τον πόνο μου; Οχι, θα σας πω ότι μας εγκατέλειψε το κράτος. Εξυπνοι και πολυμήχανοι έφτιαξαν κάτι με πολύ κόπο και αγάπη, αυτοί που μας κυβερνούν το διαλύουν. Οπως διαλύονται κάθε χρόνια τα ελληνικά πλοία στις ακτές της Τουρκίας και της Ασίας». Ο 72χρονος πλοιοκτήτης, κατά τα λεγόμενά του, υπέγραψε πριν από λίγες ημέρες συμφωνία με τουρκική εταιρεία για να διαλύσει ένα από τα καράβια του. «Οταν ένα πλοίο είναι δεμένο εξαιτίας της έλλειψης έργου, οι υποχρεώσεις του τρέχουν. Το τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί να σε στηρίξει, οπότε για να διατηρήσεις την αξιοπρέπειά σου πρέπει να το “σφάξεις”. Αντίθετα με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες στην Ελλάδα, ο Τούρκος έρχεται εδώ, ελέγχει τα έγγραφά σου, σε πληρώνει και παίρνει το πλοίο», αναφέρει. Οπως λέει, το πλοίο του θα μπορούσε να δουλέψει μερικά χρόνια ακόμα, ωστόσο στη σημερινή οικονομική κρίση η μόνη λύση είναι η μετατροπή σε σκραπ.
Το ίδιο κάνουν δεκάδες πλοιοκτήτες. Τα πολύ μεγάλα πλοία καταλήγουν συνήθως στο Μπανγκλαντές, στην Ινδία, στο Πακιστάν, στην Κίνα κ.ά. Αλλα μεγάλα ή μεσαία, στη γειτονική Τουρκία. Τα μικρότερα μένουν συνήθως εδώ, σαπίζουν ή διαλύονται για σκραπ από τις λιγοστές ελληνικές εταιρείες του κλάδου που έχουν επιβιώσει, οι περισσότερες βυθισμένες και οι ίδιες στα χρέη και στις αναδουλειές. «Εχουμε κόψει περισσότερα από 3.000 πλοία, έχουμε κατασκευάσει 856. Ο πατέρας μας ξεκίνησε αυτήν τη δουλειά το 1933 και από τότε η επιχείρηση δουλεύει ασταμάτητα», λέει στην «Κ» ο Κωνσταντίνος Σάββας ενώ κάθεται στο... μισοσκόταδο του άδειου κτιρίου, που κάποτε έσφυζε από ζωή. Ο ίδιος φοράει κοστούμι, δίπλα ο αδελφός του Δημήτρης φοράει ναυτικό κασκέτο οριοθετώντας άτυπα τον ρόλο του καθενός στην επιχείρηση. Η επιχείρησή τους είναι από τις ελάχιστες στην Ελλάδα που διαλύουν πλοία.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση σταδιακά απομακρύνει τα διαλυτήρια των πλοίων εξαιτίας των οικολογικών συνεπειών που προκαλούν. Οι οδηγίες είναι αυστηρές, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα πλοία από την Ευρώπη να καταλήγουν στις επιχειρήσεις της Ασίας, που λειτουργούν συχνά χωρίς να τηρούν τις προδιαγραφές ασφαλείας για το περιβάλλον και τους εργαζομένους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΜΚΟ «Shipbreaking Platform», περισσότερο από το 80% του συνόλου των πλοίων που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής τους καταλήγουν σε αναπτυσσόμενες χώρες όπου διαλύονται χωρίς περιβαλλοντικούς κανόνες. Το 2012 ο αριθμός των πλοίων που στάλθηκαν για διάλυση στις ασιατικές χώρες παρουσίασε αλματώδη αύξηση (το 2011 στάλθηκαν 210 πλοία για διάλυση σε Ινδία, Μπανγκλαντές, Πακιστάν, πέρυσι 365).
«Στο top 10 για το 2012, οι Ελληνες πλοιοκτήτες κρατούν την πρώτη θέση, έχοντας απορρίψει 167 πλοία σε παραλίες της Ν. Ασίας, δηλαδή περίπου τα μισά εκ του συνόλου των πλοίων που έστειλαν Ευρωπαίοι πλοιοκτήτες το 2012. Οι Γερμανοί πλοιοκτήτες έρχονται στη δεύτερη θέση (48 πλοία) και ακολουθούν πλοιοκτήτες από το Ην. Βασίλειο (30 πλοία), τη Νορβηγία (23 πλοία), την Κύπρο (13 πλοία), τη Βουλγαρία (8 πλοία), τη Δανία (6 πλοία) και την Ολλανδία (5 πλοία)» αναφέρει η οργάνωση, η οποία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις οικολογικές συνέπειες που θα έχει η αυξανόμενη «εξαγωγή» παλαιών πλοίων στις συγκεκριμένες περιοχές. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την Ε.Ε. και η Τουρκία λαμβάνει σταδιακά μέτρα για τον περιορισμό της επιβάρυνσης από τη διάλυση των πλοίων.
«Τα διαλυτήρια, όπως του Αλί Αγά, είναι ολόκληροι κόσμοι, όπου διακινούνται τεράστια ποσά και βασίζονται πολλές μικροοικονομίες. Για να καταλάβετε, ακόμα και βάρκες με τις οποίες περνάνε οι λαθρομετανάστες στην Ελλάδα έχουν αφαιρεθεί από πλοία προς διάλυση», σχολιάζει στέλεχος του Λιμενικού, καταλήγοντας ότι η οικολογική επιβάρυνση πρέπει να είναι σημαντική, ώστε ακόμα και η Τουρκία, με τον τεράστιο όγκο εργασίας στα διαλυτήριά της, να περιορίζει τη δραστηριότητα.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου