Και οι τιμές στο ύψος τους !!!

ΠΑΝΟΣ ΚΑΚΟΥΡΗΣ - pkak@naftemporiki.gr 


Αναδημοσίευση από:  Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Η κρίση και η καθίζηση της ζήτησης και της ιδιωτικής κατανάλωσης, δεν οδηγούν στη φυσιολογική αποκλιμάκωση των τιμών στην αγορά, όπως θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη στοιχειωδώς οργανωμένη οικονομία.

Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για τον πληθωρισμό του Μαρτίου αναδεικνύουν το συγκεκριμένο πρόβλημα, αφού οι τιμές βασικών καταναλωτικών αγαθών, σε μια οικονομία που τα εισοδήματα έχουν μειωθεί κατά 30% ή 35% την τελευταία διετία, εξακολουθούν να αυξάνονται.

Μειώνεται αλλά οριακά και με αργούς ρυθμούς το κόστος ορισμένων υπηρεσιών, που δεν αντισταθμίζουν όμως, τις αυξήσεις σε βασικά καταναλωτικά αγαθά και το τελικό αποτέλεσμα είναι η επιβάρυνση των νοικοκυριών.

Η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι το μέσο ποσοστό του πληθωρισμού το Μάρτιο ήταν 1,7%, σε σύγκριση με το Μάρτιο του 2011. Κανένα νοικοκυριό δεν αποδέχεται ότι το κόστος ζωής, όπως αυτό έχει προσαρμοστεί βιαίως στην τελευταία διετία, αυξήθηκε μόνο κατά 1,7%.

Η επιβάρυνση είναι σαφώς πολύ μεγαλύτερη, δεδομένου ότι έχουν αυξηθεί αισθητά οι τιμές βασικών καταναλωτικών αγαθών, πολύ πάνω από το μέσο όρο του πληθωρισμού και πρόκειται για προϊόντα καθημερινής χρήσης, που απορροφούν το μεγαλύτερο τμήμα του εισοδήματος των νοικοκυριών.

Στο ερώτημα ποιος ευθύνεται για τη συγκεκριμένη εικόνα της ελληνικής αγοράς, η απάντηση δεν εύκολη. Ευθύνονται οι επιχειρήσεις που λειτουργούν με κοντόφθαλμη τιμολογιακή πολιτική; Ευθύνονται οι Έλληνες που δεν είχαν ποτέ καταναλωτική συνείδηση; Ευθύνεται πάνω από όλα το κράτος, που δεν είχε ποτέ αξιόπιστους μηχανισμούς εποπτείας και παρέμβασης;

Οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες σπάνια παρεμβαίνουν και η δράση τους εξαντλείται στην τιμή της γαλοπούλας τα Χριστούγεννα, των θαλασσινών την Καθαρά Δευτέρα και του αρνιού το Πάσχα.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τις ευθύνες των επιχειρήσεων είναι μια σύγκριση -η οποία στις μέρες μας είναι πολύ εύκολη λόγω του διαδικτύου- των τιμών των ίδιων προϊόντων στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για τους καταναλωτές, οι ευθύνες τους αναδεικνύονται από το γεγονός ότι προ της κρίσης, η πλειοψηφία απλά δεν ασχολούνταν με τις τιμές και την ανοδική τους πορεία. Ποτέ δεν «τιμώρησε» με την αποχή επιχειρήσεις που πουλούσαν ακριβότερα προϊόντα.

Ενα απλό παράδειγμα, ο καφές στην καφετέρια, με την επιλογή να είναι πάντα η ακριβότερη. Πρακτική που ποτέ δεν θα ακολουθούσε ο Γερμανός ή ο Αμερικανός. Ποιος ξεχνάει εξάλλου, ότι στην πρώτη περίοδο του ευρώ, δεν παίρναμε ρέστα σε κέρματα του ευρώ και αναγκάστηκε η Τράπεζα της Ελλάδος να λανσάρει ειδική διαφημιστική καμπάνια.

Συνεπώς, για τη σημερινή εικόνα της αγοράς, όλοι φταίμε, και όλοι μπορούμε να την αλλάξουμε.