Το μόνο πλεονέκτημα σε αυτή την παραδοχή μπορεί να προέλθει από οποιοδήποτε κόμμα στην κυβέρνηση θα είναι σε θέση να προσφέρει το δημοψήφισμα για την επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης με τις περισσότερες εξουσίες που παραχωρήθηκαν στη Βρετανία. Σε αυτό το λεπτό σχοινί, ανάλογα από την καλή θέληση των ευρωπαϊκών κρατών που δεν εμπιστεύονται πλέον το ενδιαφέρον της Βρετανίας στην οικοδόμηση της Ευρώπης, κρέμεται το ευρωπαϊκό μας μέλλον. Θα είναι είτε ένα ημι-ανεξάρτητο μέλος ή δεν θα είναι καθόλου μέλος.
Η πιθανότητα μιας πλήρους εξόδου θα έρθει ένα βήμα πιο κοντά στην τρέχουσα ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής, όπου 27 κράτη προσπαθούν να συμφωνήσουν για τον προϋπολογισμό της ΕΕ για τα επόμενα επτά χρόνια. Οι γεωργικές δαπάνες συνήθως είχαν τη μερίδα του λέοντος στην Ευρώπη. Τώρα, το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών πηγαίνει προς την υποδομή των φτωχότερων μελών της, σχετικά με την έρευνα και την ανάπτυξη, καθώς και σε θέματα σχετικά με την εφαρμογή πανευρωπαϊκών πρωτοβουλιών, όπως η προτεινόμενη ένωση τραπεζών. Το πάγωμα των δαπανών, λαμβάνοντας υπόψη τις πιεστικές ανάγκες της Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης, είναι απίθανο. Πιθανώς οι άλλοι 26 θα βολευτούν σε μια μικρή, σε πραγματικούς όρους αύξηση.
Η Βρετανία δεν θα συμφωνούσε. Ο Ντέιβιντ Κάμερον, παγιδευμένος ανάμεσα στους ολοένα και περισσότερους ευρωσκεπτικιστές του κόμματός του και σε ένα οπορτουνιστικό Εργατικό Κόμμα που έχει θέσει το στρατηγικό πλεονέκτημα πριν από τις αρχές, ξέρει ότι δεν μπορεί να πετύχει μια τέτοια συμφωνία με το Κοινοβούλιο, ούτε μπορεί να επιβιώσει από τον υστερικό έλεγχο των περισσότερων κεντροδεξιών ευρωσκεπτικιστών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Θα υποχρεωθεί να ασκήσει βέτο στην συμφωνία, εδραιώνοντας τη δυσπιστία μεταξύ της Βρετανίας και των ευρωπαίων γειτόνων της και κάνοντας οποιεσδήποτε παραχωρήσεις για να κερδίσει ένα δημοψήφισμα για μία ημι-ανεξάρτητη σχέση που είναι πολύ λιγότερο πιθανό.
Οι συντηρητικοί ευρωσκεπτικιστές θα χαρούν. Γι ‘αυτούς, η συμμετοχή στην ΕΕ έχει συμβάλει στην παρατεταμένη ύφεση της Βρετανίας. Απηχώντας την ήττα του Tea Party στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσφέρουν στη Βρετανία την προοπτική να γίνει όπως το Χονγκ Κονγκ. Ελάχιστη προστασία στο χώρο εργασίας, την ευκαιρία να γίνει η χώρα φορολογικός παράδεισος, να γίνει ο οικονομικός και πολιτικός αποστάτης της Ευρώπης, πιστεύοντας ότι η ΕΕ θα είναι απόλυτα ευτυχής να αποδεχτεί τον αθέμιτο και άναρχο ανταγωνισμό. Είναι πράγματι ευφάνταστο να πιστεύουν ότι αυτός είναι ο δρόμος για την οικονομική σωτηρία.
Αντιθέτως, θα είναι μια καταστροφή σε όλα τα επίπεδα. Η μαζική αυτοκινητοβιομηχανία της Βρετανίας θα κατευθυνθεί προς χώρες χαμηλού κόστους, που έχουν παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολλές ακόμα κατασκευές θα ακολουθήσουν. Η παραγωγή της Airbus θα μεταναστεύσει στη Γερμανία και τη Γαλλία. Ήδη, υπάρχει τεράστια ζημιά. Εν μέρει, επειδή η Γερμανία αναμένει τώρα την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, το Βερολίνο άσκησε βέτο στη συμφωνία της BAe με την αμυντικό γίγαντα EADS. Δεν ήθελε η αμυντική βιομηχανία της Ευρώπης να συγκεντρώνεται σε ένα μη-μέλος της ΕΕ. Ο κλάδος των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών θα ρυθμίζεται σύμφωνα με τους όρους που έθεσαν οι Βρυξέλλες και θα είναι αδύνατον να αντισταθεί. Οι βρετανοί αγρότες, οι οποίοι έχουν ευημερήσει στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, θα βρεθούν να εξαρτώνται από οποιοδήποτε βρετανικό σύστημα γεωργικών ενισχύσεων που θα αντικαταστήσει την ΚΑΠ. Τα αγροκτήματα θα επιβιώσουν από τη βιομηχανική γεωργία, καταστρέφοντας την αγαπημένη αγγλική ύπαιθρο.
Η φοροαποφυγή και η φοροδιαφυγή θα φτάσουν σε ακραία επίπεδα, καθώς η οικονομία της χώρας ανήκει όλο και περισσότερο σε ξένες πολυεθνικές που έχουν τη φοροδιαφυγή στη Βρετανία στο επίκεντρο της επιχειρηματικής στρατηγικής τους. Δεν παραπονιέται ποτέ κανένας ευρωσκεπτικιστής σχετικά με την πώληση της Βρετανίας σε αλλοδαπούς, που είναι ένα πολύ μεγαλύτερο εμπόδιο από την εθνική μας κυριαρχία στις Βρυξέλλες. Η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική μας θα σκιάσουν αυτή των ευρωπαϊκών αρχών από το φόβο μιας επίθεσης στη στερλίνα.
Θα γίνουμε υπεργολάβοι σε έναν κόσμο με μηδενική οικονομική κυριαρχία, μια κατακερματισμένη οικονομία με χαμηλόμισθους, παροδική εργασία σε ένα δημόσιο απροστάτευτο από κάθε είδους κοινωνικό συμβόλαιο, λόγω της εξαφάνισης της φορολογικής βάσης μας.
Οι καλύτεροι στη Βρετανία το γνωρίζουν αυτό -οι περισσότεροι στις ηγετικές ομάδες των κύριων πολιτικών κομμάτων μας, συμπεριλαμβανομένων και των Τόρις, οι διευθυντές σε κορυφαίες εταιρείες μας, οι πολιτιστικοί μας ηγέτες, οι ηγέτες των συνδικαλιστικών μας, τα πανεπιστήμιά μας και κάποιοι από δημόσιους διανοούμενους μας. Ωστόσο, συλλογικά παραμένουν σιωπηλοί, από τον εκφοβισμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης και τους ευρωσκεπτικιστές που φοβούνται λόγω της ενιαίας νομισματικής κρίσης. Όμως η ΕΕ θέτει σε εφαρμογή μηχανισμούς για την επιβίωση του ευρώ, ακόμη και για την ευημερία του – έναν μηχανισμό διάσωσης και εγγύησης, μια τραπεζική ένωση, το στενότερο δημοσιονομικό συντονισμό και τη μεγαλύτερη πολιτική συνεργασία. Η ΕΕ, το ευρώ και το ενιαίο νόμισμα θα είναι εδώ σε μια δεκαετία – τα μέσα της ηπείρου μας για τη διαχείριση της παγκοσμιοποίησης και τις προκλήσεις του 21ου αιώνα. Μπορούμε να είμαστε ο αποστάτης στο περιθώριο ή να παίξουμε το ρόλο μας σε ένα από τα μεγάλα έργα της εποχής μας. Εκείνοι που πιστεύουν στην Ευρώπη θα πρέπει να αρχίσουν να μιλούν δημόσια – και επειγόντως.
Guardian
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου