Οι 6 βασικές αρχές της εκπαίδευσης.

Τα σκυλιά δεν είναι εύκολα ζώα. Κι αυτό διότι μας μπερδεύουν με τα συναισθήματά τους που είναι σαν ανθρώπινα και ακόμη πιο έντονα. Αρκεί και μόνο μία ματιά για να μας κάνει να ανοίξουμε το ντουλάπι και να πάρει με μανία από το χέρι μας ακόμη ένα μπισκότο. Γι’ αυτό και η εκπαίδευσή του είναι περίπλοκη. Εχει όμως κι αυτή κάποιες βασικές αρχές…
 
Ακούστε το σκύλο σας
Το πρώτο που θα πρέπει να μάθετε τον… εαυτό σας, είναι να ακούει και να καταλαβαίνει τον σκύλο. Για παράδειγμα, εάν αισθάνεται άβολα να έρχεται σε επαφή με άλλα σκυλιά ή ανθρώπους, μην τον πιέσετε. Θέλει να σάς πει ότι για κάποιο δικό του λόγο δεν αισθάνεται άνετα.
 
Δείξτε του με υπερβολή ότι είστε στοργικός
Αρκετοί άνθρωποι δεν εκδηλώσουν τη χαρά τους στον σκύλο τους, ούτε τον επιβραβεύουν όταν κάνει κάτι που του έχουν πει. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Όταν ο σκύλος κάνει κάτι καλό (δηλαδή ό,τι του έχουμε πει), θα πρέπει πάντα να τον επιβραβεύουμε, για να γνωρίζει πότε είναι «καλό παιδί». Και αυτό θα πρέπει να γίνεται με τρόπο που το βιώνουμε έντονα εμείς, καθώς και το σκυλί με αυτή τη γλώσσα εκδηλώνει τη χαρά του: με την έντονη κίνηση του σώματός του. Οσο πιο έντονη είμαστε στην επιβράβευση, τόσο πιο εύκολα θα μάθει κάτι, διότι τελικά του αρέσει να γίνεται αποδεκτός από το αφεντικό του.
 
Συνεννοηθείτε με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας
Ασχέτως αν ο σκύλος έχει μόνο ένα αφεντικό, σε κάποιες φάσεις της εκπαίδευσης θα πρέπει να βρίσκονται επί τόπου και άλλα μέλη της οικογένειας. Όταν για παράδειγμα τον εκπαιδεύετε να κατέβει κάτω από τον καναπέ με την εντολή «κάτω» και κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας του λέει «φύγε από εδώ» και κάποιο άλλο «όχι εδώ, στη θέση σου», το σκυλί μπερδεύεται. Αποτέλεσμα είναι να μην μαθαίνει ποτέ αυτήν την εντολή. Δώστε του ακόμη και με μία λέξη την εντολή που πρέπει να ακολουθήσει και συμφωνήστε ότι θα λέτε το ίδιο όλοι όσοι ζείτε στο ίδιο σπίτι.
 
Δουλέψτε με πραγματικές προσδοκίες
Η αλλαγή συμπεριφοράς χρειάζεται χρόνο. Και αλλαγή δεν είναι μόνο για τα μεγάλα σκυλιά, αλλά και για τα κουτάβια, καθώς θα πρέπει να καταπιέσουν τα ζωώδη ένστικτά τους και να προσαρμοστούν στη συγκατοίκηση και τις συνήθειες του ανθρώπου. Η εκπαίδευση του κουταβιού (από το να συγκρατεί τα ούρα του, μέχρι το να μην τρώει τους τοίχους διότι του έχεις κόψει το γάλα και αναζητά ασβέστιο) είναι αρκετά δύσκολη και χρονοβόρα. Μπορεί να κρατήσει και περισσότερο από ένα χρόνο.
 
Δωροδοκία ή ανταμοιβή
Η ιδέα να χρησιμοποιούμε λιχουδιές για να τον ανταμείψουμε όταν κάνει αυτό που του έχουμε ζητήσει, πολλές φορές λειτουργεί γι’ αυτό σαν δωροδοκία. Δεν μας ενδιαφέρει όμως εμάς, διότι έχει το ίδιο αποτέλεσμα: μαθαίνει. Εάν όμως του δίνετε λιχουδιές κάθε φορά που ζητάει, τότε δεν θα είναι εύκολη η εκπαίδευση με αυτόν τον τρόπο και θα πρέπει να δοθούν άλλα κίνητρα, εφόσον έχει μάθει σε αυτά.
 
Ελευθερία με το… κουταλάκι
Όπως αναφέρουν αμερικανοί εκπαιδευτές, ο σκύλος που μπαίνει για πρώτη φορά σε ένα σπίτι, δεν θα πρέπει να το θεωρεί όλο δικό του μέρος. Στην αρχή κάποιες πόρτες θα πρέπει να είναι κλειστές και να ανοίγουν μόνο αφότου εκπαιδευτεί. Τι μπορεί να κάνει; Να μασήσει πόρτες, καναπέδες, τοίχους, παπούτσια και ότι άλλο βρει μπροστά του. Και όλα αυτά ως αντίδραση. Το πιο σωστό, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι να βρίσκεται περιορισμένο σε ένα δωμάτιο (όχι αποκλεισμένος σε μπαλκόνι) και όταν δείξει σωστή συμπεριφορά να ανοίγει γι’ αυτόν ολόκληρο το σπίτι. 

Γιάννης Δεβετζόγλου 

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ:  ΤΑ ΝΕΑ.gr