Τι θέλουν οι Βρετανοί από την Ευρώπη;

Όταν πρόκειται για το θέμα του εάν το Ηνωμένο Βασίλειο θα έπρεπε να μείνει στην ΕΕ υπάρχουν δύο βασικά ζητήματα. Είναι η παραμονή η καλύτερη λύση από οικονομική άποψη (εμπόριο, κανονισμοί κλπ) κι επίσης, είναι δημοκρατικά βιώσιμη (Άλλοι θα προσέθεταν επίσης, «επιρροή» και γεωπολιτική επιρροή);

Αφήνοντας κατά μέρος το πρώτο σκέλος για τώρα, το δεύτερο έχει δημιουργήσει εδώ και καιρό μια έντονη συζήτηση, μεταξύ άλλων στο τμήμα σχολίων του ιστολογίου μας, με κάποιους τακτικούς αναγνώστες μας να μας επισημαίνουν πως η πλειοψηφία των πολιτών του Ηνωμένου Βασιλείου επιθυμεί ν’ αποχωρήσει από την ΕΕ. End of story. 

Στην ομιλία του για την Ευρώπη, ο David Cameron προειδοποίησε ότι η υποστήριξη προς την ΕΕ ήταν «λεπτή», που όπως τονίσαμε εκείνη την περίοδο ήταν μια μακροπρόθεσμη τάση (αν και επιδεινώθηκε από την κρίση).

Πρόσφατες δημοσκοπήσεις έχουν δείξει όλο και μεγαλύτερο άνοιγμα της ψαλίδας υπέρ της εξόδου, με μια δημοσκόπηση του ComRes που έγινε κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου και στην οποία αναφέρονται πολλοί να δείχνει ότι το 46% θα ψηφίσει υπέρ της εξόδου, το 24% θα ψηφίσει υπέρ της παραμονής και το 30% είναι αναποφάσιστο. 

Ωστόσο, φυσικά, εδώ υπάρχει μια σημαντική ιστορία. Ενώ αυτή και παρόμοιες δημοσκοπήσεις έχουν ερμηνευθεί από ορισμένους ως μια εντολή αποχώρησης από την ΕΕ, όταν τίθεται μια συμπληρωματική ερώτηση σχετικά με την αποκατάσταση «ορισμένων εξουσιών της ΕΕ» στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι αναλογίες αλλάζουν δραματικά με το 43% (συμπεριλαμβανομένου του 48% των ψηφοφόρων των Συντηρητικών και του 20% των ψηφοφόρων του UKIP) να ψηφίζουν υπέρ της παραμονής, το 24% να ψηφίζει υπέρ της εξόδου έτσι κι αλλιώς και το 34% να είναι αναποφάσιστο. Τα στοιχεία αυτά είναι συνεπή με τα αποτελέσματα παρόμοιων ερωτήσεων που είχαν τεθεί σε σειρά δημοσκοπήσεων τα τελευταία χρόνια. 

Στην πραγματικότητα, ο περιορισμός των επιλογών στο ζήτημα της ΕΕ μόνο στα Εντός/Εκτός είναι ολίγον τί παράξενο. Πόσο συχνά συμβαίνει αυτό και σε άλλους τομείς της δημόσιας πολιτικής; Θα ήταν μια επιλογή ανάμεσα σε ένα 100%, που καλύπτει τα πάντα, κράτος πρόνοιας, ή καθόλου κράτος πρόνοιας, για παράδειγμα, μια δίκαιη επιλογή που θα τεθεί στο βρετανικό κοινό; Απίθανο, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του κοινού θέλει κάτι ανάμεσα στα δύο. 
Το ότι βλέπουμε συνεχώς μια μεγάλη εξέλιξη στη γνώμη από το «Εκτός», σύμφωνα με ένα ξεκάθαρο σενάριο Εντός/Εκτός, στο «Εντός» με την επαναδιαπραγμάτευση των όρων δείχνει πως μια από τις σαφέστερες τάσεις στην κοινή γνώμη του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ότι το κοινό του θέλει να δει νέους όρους για την παραμονή στην ΕΕ πρώτα και μόνο εάν αυτό αποτύχει, επιθυμεί την αποχώρηση. 

Ως εκ τούτου, για εκείνους που επικαλούνται το ζήτημα της δημοκρατικής νομιμότητας ως πρωταρχικό τους κίνητρο, ενώ σίγουρα έχουν ένα δίκιο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μη δώσουν τουλάχιστον μια ευκαιρία στην στρατηγική επαναδιαπραγμάτευσης του Cameron που ακολουθείται από δημοψήφισμα. 

Το δημοκρατικό ερώτημα, επίσης, αναφέρεται συχνά από όσους απαιτούν την άμεση διεξαγωγή δημοψηφίσματος, συμπεριλαμβανομένων και των βουλευτών που ψήφισαν υπέρ της τροπολογίας στην Ομιλία της Βασίλισσας την περασμένη εβδομάδα. Ωστόσο, θαμμένο στα δεδομένα των δημοσκοπήσεων ήταν ένα ενδιαφέρον εύρημα που θα έπρεπε να παρέχει τροφή για τη σκέψη, το 20% των ψηφοφόρων (συμπεριλαμβανομένου του 52% των ψηφοφόρων των Συντηρητικών) δήλωσαν ότι είχαν μεγαλύτερη συμπάθεια προς τον David Cameron ενώ το 18% πήρε το μέρος των βουλευτών του παρασκηνίου. Εν τω μεταξύ, το 48% δήλωσαν ότι δε τρέφουν μεγαλύτερη συμπάθεια για ουδεμία εκ των δύο πλευρών. 

Αν υπήρχε συντριπτική υποστήριξη προς την άμεση έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου, σε αντίθεση με την σημαντική μείωση των εξουσιών της ΕΕ στη Βρετανία, θα είχε υποψιαστεί κάποιος ότι θα υπήρχε πολύ μεγαλύτερη στήριξη για τους λίγους Συντηρητικούς βουλευτές που πιέζουν για ένα πρόωρο νομοσχέδιο δημοψηφίσματος. Δεν μπορεί να πει κανείς πως υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα εμπιστοσύνης όταν πρόκειται για την Ευρώπη και ότι κάποιοι απλοί βουλευτές των Συντηρητικών δεν είχαν δίκιο την περασμένη εβδομάδα, αλλά απλώς ότι το κοινό και πάλι, είναι βασικά αρκετά ικανοποιημένο με τη βασική ιδέα της διαπραγμάτευσης νέων όρων για την παραμονή του Ηνωμένου Βασιλείου που ακολουθείται από μια δημόσια ψηφοφορία. 

Την ίδια στιγμή όμως, οι πολιτικοί και αξιωματούχοι που νομίζουν ότι μπορούν να θολώσουν αυτή τη διαδικασία ή να χρονοτριβούν σχετικά με στην ενασχόληση με τη συμμετοχή της ΕΕ σε πάρα πολλούς τομείς της ζωής του έθνους, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί. Η επιθυμία των ψηφοφόρων για την παραμονή τους στην ΕΕ στηρίζεται σαφώς στη διεξαγωγή σημαντικών μεταρρυθμίσεων.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ: Capital.gr

Πηγή:www.capital.gr