ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Ο Λάζαρος ὑπῆρξε στενὸς φίλος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀδερφὸς τῆς Μάρθας καὶ τῆς Μαρίας. Κατοικοῦσε στὴ Βηθανία, 3 χλμ. περίπου ἀνατολικά τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ Ἰησοῦς ἀγαποῦσε τὴν οἰκογένειά του, μάλιστα ὅταν βρέθηκε στὸ σπίτι τοῦ νεκροῦ Λαζάρου στεναχωρήθηκε καὶ δάκρυσε. Ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς βρισκόταν μακριὰ ἀπὸ τὴ Βηθανία, ὁ Λάζαρος ἀσθένησε. Οἱ ἀδερφὲς του εἰδοποίησαν τὸν Ἰησοῦ γιὰ τὴν κατάστασή του, ὁ Ἰησοῦς ὅμως καθυστέρησε ἐσκεμμενα τὴ μετάβασή του στὴ Βηθανία. Ὅταν ἔφθασε στὸ σπίτι μαζὶ μὲ τοὺς μαθητές Του, ὁ Λάζαρος ἦταν ἤδη νεκρὸς γιὰ τέσσερις ἡμέρες (Ἰωάννης 11:17).

Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἀφοῦ προσευχήθηκε στὸν Πατέρα, τὸν ἀνάστησε ἀπὸ τοὺς νεκροὺς λέγοντας: «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω». Ὁ Λάζαρος βγῆκε ἔξω ἀπὸ τὸ μνῆμα μὲ δεμένα τὰ πόδια και τα χέρια, καὶ τὸ πρόσωπό του περιτυλιγμένο μὲ σουδάρια (Ἰωάννης 11:44). Τὸ θαῦμα αὐτὸ τοῦ Ἰησοῦ ἔγινε ἡ αἰτία νὰ πιστέψουν πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου καὶ ἡ συγκέντρωση τοῦ πλήθους θορύβησε τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι ἀποφάσισαν νὰ θανατώσουν τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸ Λάζαρο. Δεν κατόρθωσαν ὅμως νὰ τὸ πράξουν γιὰ τὸ Λάζαρο, τὸν Ἰησοῦ ὅμως ἀργότερα Τὸν σταύρωσαν.

Ἕξι ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα, ὁ Ἰησοῦς κάθισε σὲ δεῖπνο τὸ ὁποῖο δόθηκε γι’ Αὐτόν. Μαζί Του ἦταν καὶ ὀ Λάζαρος, ἐνῶ πλῆθος κόσμου εἶχαν πάει γιὰ νὰ δοῦν ὄχι μόνο τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀναστημένο Λάζαρο (Ἰωάννης 12:9).Σύμφωνα μέ μιά ἀρχαία παράδοση, ὁ Λάζαρος ἦταν 30 ἐτῶν ὅταν ὁ Κύριος τὸν ἀνάστησε καὶ μετὰ ἀπὸ τὸ γεγονός τῆς ἀνάστασης ἔζησε ἄλλα 30 χρόνια. Ἄλλη παράδοση ἐπίσης ἀναφέρει ὅτι ὁ Λάζαρος μετὰ τὴν ἀνάσταση του θέλοντας νὰ ἀποφύγει τὸ μίσος τῶν ἀρχιερέων κατέφυγε στὸ Κίτιο τῆς Κύπρου, ὅπου χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν Παῦλο καὶ τὸ Βαρνάβα ὡς πρῶτος ἐπίσκοπος Κιτίου.

Ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος γιά ὄσα γνωρισε στὸν ἄλλο κόσμο ἄφησαν τόσο βαθιὰ σημάδια στὴν ψυχὴ τοῦ Λάζαρου πού, μετὰ τὴν Ἀνάστασή του δε γέλασε παρὰ μόνο μία φορά. Εἶδε κάποιον χωρικὸ στὸ παζάρι να κλέβει μία στάμνα καὶ νὰ φεύγει κρυφά. "Βρὲ τὸν ταλαίπωρο, εἶπε. Γιὰ ἰδὲς τον πῶς φεύγει μὲ τὸ κλεμμένο σταμνί. Ξεχνάει ὅτι κι αὐτὸς εἶναι ἕνα κομμάτι χῶμα, ὅπως καὶ τὸ σταμνί. Τὸ 'να χῶμα κλέβει τ' ἄλλο. Μὰ δὲν εἶναι νὰ γελοῦν οἱ πικραμένοι;" καὶ χαμογέλασε.

Πέθανε στὴν Κύπρο καὶ τὸν ἔθαψαν. Στὴ σαρκοφάγο ὅπου τοποθετήθηκαν τὰ λείψανά του, εἶναι γραμμένο στὴν ἑβραϊκὴ γλώσσα «Λάζαρος, ὁ τετραήμερος φίλος του Χριστοῦ».

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’.

Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲὁ Θεός· ὅθεν καὶἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννὰἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.

ΑΠΟ ΤΟ:  imkifissias.gr