7 ελληνικοί προορισμοί για όσους έχουν τσακωθεί με τη θάλασσα!

 

Αναδημοσίευση από:  Cosmo.gr

 

Ιωάννινα προτείνει η Αμαλία Κουλακιώτη

Από πάντα πίστευα πως οι πόλεις που έχουν δίπλα τους το υγρό στοιχείο είναι πιο όμορφες, πιο γραφικές, πιο μεθυστικές. Ίσως φταίει που μεγάλωσα σε μία, στην οποία μπορούσες να δεις την θάλασσα από όπου και να βρισκόσουν. Σαν γνήσια Θεσσαλονικιά, ένα μεγάλο μέρος από τα καλοκαίρια μου το έχω περάσει στη Χαλκιδική. Έτσι μου είναι αδύνατο να σκεφτώ διακοπές χωρίς ήλιο, θάλασσα, κολύμπι, παραλίες. Στα Γιάννενα όμως θα πήγαινα. Και για διακοπές, και για σαββατοκύριακο, και για να μείνω! Τόσο πολύ μου αρέσουν. Την πρώτη φορά που πήγα ήμουν Α' Λυκείου (άπειρα χρόνια πριν δηλαδή!). Επειδή πήγα με τους γονείς μου δεν έζησα ιδιαίτερα τη ζωή της πόλης. Χόρτασα όμως αξιοθέατα.

 

Την τελευταία κατοικία του Αλή Πασά, τον τάφο του στο Κάστρο Ιτς Καλέ, το Τέμενος. Φυσικά πήγαμε στο Νησάκι, δεν έχει άλλο όνομα, απλά Νησί και δοκιμάσαμε βατραχοπόδαρα! Εντάξει, οι γονείς μου δοκίμασαν, εγώ δεν άντεξα! Γενικότερα πάντως πέρασα τέλεια. Τη δεύτερη φορά που πήγα, ήταν μετά από τρία χρόνια. Αυτή τη φορά επισκέφτηκα φίλους μου που σπούδαζαν εκεί και έτσι τα αξιοθέατα αντικαταστάθηκαν από ωραία τσιπουράδικα και από βόλτες στα νυχτερινά μαγαζιά. Και σε αυτόν τον τομέα, τα Γιάννενα με ικανοποίησαν απόλυτα, με αποτέλεσμα τα ταξίδια μου εκεί να μου μείνουν αξέχαστα!

 

Ελάτη-Περτούλι για την Νίκη Ρωμανού

Αυτόν τον καιρικό φασισμό του τύπου «καλοκαίρι σημαίνει θάλασσα» δεν τον κατάλαβα ποτέ. Γιατί θα πρέπει, δηλαδή, να προσαρμόζουμε τα γούστα μας μόνο με βάση το δελτίο καιρού; Με αυτή τη λογική, οι λάτρεις του βουνού θα πρέπει να κλείνονται στο σπίτι τους από τον Ιούνιο μέχρι και τον Αύγουστο. Φυσικά και όχι. Άλλωστε οι ομορφιές της Ελλάδας είναι παντός καιρού. Όπως, για παράδειγμα, η Ελάτη και το Περτούλι, τα δύο χωριά των Τρικάλων που τα τελευταία χρόνια έχουν εξελιχθεί σε must προορισμό ανεξαρτήτως εποχής. Στην καρδιά της Πίνδου, στο όρος Κόζιακας μπορεί να λείπει το υγρό στοιχείο αλλά το καταπράσινο τοπίο ώσπου να χαθεί το βλέμμα σε αποζημιώνει.

 

Λιβάδια, στενές κοιλάδες με ποτάμια, δάση σαν πίνακες ζωγραφικής συνθέτουν ένα επίγειο παράδεισο στα δύο αμφιθεατρικά χτισμένα, πετρόχτιστα χωριά τα οποία συνήθως συνδυάζονται από τους εκδρομείς καθότι δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους. Και ακριβώς επειδή τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει τα πάνω τους τόσο το Περτούλι όσο και η Ελάτη, οι υποδομές δίνουν τα ρέστα τους. Ξύλινα παραδοσιακά αρχοντικά, χαριτωμένα μπαράκια και γραφικές ταβέρνες γεμίζουν την ατζέντα σου στην οποία αναγράφεται οι λέξεις κλειδιά: χαλάρωση και ξεκούραση. Υ.Γ. κάτω η χούντα των beach bars και της ξαπλώστρας! 

 

Ναι στην Τσαγκαράδα λέει ο Ηλίας Αναστασιάδης 

Ξεκινώ από εκεί που τελείωσε η Νίκη Ρωμανού. "Κάτω η χούντα των beach bars και της ξαπλώστρας". Η εικόνα μου στην παραλία να τσουρουφλίζομαι από τον ωμό ήλιο και να γυρίζω σπίτι (όπου κι αν είναι αυτό) με πονοκέφαλο και τσακισμένη διάθεση, σόρι, δεν είναι διακοπές για μένα, είναι "πότε-θα-περάσουν-οι-μέρες-να-γυρίσω-στο-γραφείο".

 

Για περιπτώσεις σαν εμένα, υπάρχουν φιλόξενα μέρη όπως η Τσαγκαράδα στο Πήλιο. Εκεί. Να ξυπνάς μέσα Ιουλίου στεγνός. Ούτε μούσκεμα από τη ζέστη ούτε με ψύξη από το air-condition. Να ανοίγεις την πόρτα, να βλέπεις το βουνό δίπλα σου και τα παγωμένα, γάργαρα (να με συμπαθάτε για το "γάργαρα") νερά να αναβλύζουν από τη σάρκα του. Να ανασαίνεις πέντε λίτρα ζωής κάθε πρωί πίνοντας τον καφέ σου και ακούγοντας τη φύση.

 

Ναι, υπερ-προφανώς μπορείς να πας και τον χειμώνα στην Τσαγκαράδα, αλλά το καλοκαίρι, η χαρά αυτού που έχει "τσακωθεί με τη θάλασσα" (εμένα) είναι διπλή, τριπλή, οχταπλή. Χτυπάς τον εχθρό μέσα στην έδρα του, μες στο τροπικό του κλίμα. Άσε που αν έχετε στην παρέα και μερικούς από αυτούς τους περίεργους που θέλουν θάλασσα και ηλιοθεραπεία, μπορείτε να πάρετε ένα από τα επικά του μονοπάτια και να βγείτε πάνω στο νερό. Εγώ θα προτιμήσω τα καλντερίμια που οδηγούν στα δάση. Αν δείτε ότι αργώ να επιστρεψω, ναι, να ανησυχήσετε.

Πάρτε τα βουνά της Αρκαδίας κατά την Έλενα Μπουζαλά

Για μένα που μεγάλωσα σε βουνό και είμαι εκ Περιθωρίου Αρκαδίας Ορμώμενην (όπως γράφει το πτυχίο μου), διακοπές σήμαινε πάντα θάλασσα. Πολύ απλά γιατί στο κήπο μας έχουμε έλατα. Με τα κουβαδάκια, με τους συμμαθητές μου και ύστερα με τους συμφοιτητές μου διακοπές πηγαίναμε σε παραλίες και νησιά. Λίγα Χριστούγεννα έχω κάνει μακριά από το πατρικό μου, αλλά σαν τα καλοκαιρινά βράδια της Αρκαδίας δεν έχω ξεκουραστεί πουθενά αλλού. Το μεσημέρι μπορεί να έχει την ίδια θερμοκρασία με την Αθήνα, αλλά το βράδυ κάτω από τον ξάστερο ουρανό χρειάζεσαι κουβερτούλα.

 

Ακολούθησε την εξής διαδρομή: Τρίπολη, Κάψια και πήγαινε στα σπήλαια με τους σταλαγμίτες και σταλακτίτες, διασχίζεις το Μαίναλο, περνάς από Οστρακίνα και πίνεις καφέ στην πλατεία της Βυτίνας, συνεχίζεις να παίρνεις οξυγόνο στη Δημητσάνα, στο Βαλτετσινίκο που μοιάζει Ελβετία με τα πετρόχτιστα σπίτια του, μια λεμονάδα στη Ζάτουνα και το Μουσείο του Μίκη Θεοδωράκη, ξαπόστασε (που έλεγε και η γιαγιά μου) στην Αλωνίσταινα, μείνε για φαγητό στο Χρυσοβίτσι και «Το στέκι του Μοριά» για ντόπιο κρέας και χόρτα βγαλμένα με το μαχαίρι, πέρασε από το Μουσείο Δασικής Ιστορίας. Έχεις δει έτσι την βόρεια πλευρά της Αρκαδίας. Αν δεν θέλεις να το κάνεις σε μία μέρα, οι παραδοσιακοί οικισμοί είναι φιλόξενοι και καθαροί, αγόρασε ντόπια προϊόντα, πιες καφεδάκι στα γραφικά μαγαζάκια, κρύο νερό από τις ίδιες πηγές που έπινε ο Κολοκοτρώνης, ξάπλωσε για έναν υπνάκο στα ανωδασικά λιβάδια, όπως εννοεί τις ξέφωτες οάσεις, ο αδερφός μου που είναι γεωλόγος στην Νομαρχία. Σαν παράκαμψη πήγαινε στη λίμνη Λάδωνα για να φας αυγά με παστό και μετά γλυκό βατόμουρο.

 

Περπάτησε, ανάπνευσε, ξεκουράσου στο καλύτερο καλοκαιρινό κλίμα και άσε τους άλλους να πηγαίνουν να πουντιάζουν τον χειμώνα. Άκουσε την οικογένεια Μπουζαλά. Αυτή ξέρει.

Τα μπογαλάκια μας και φύγαμε για τα Καλύβια Πεζούλας στη λίμνη Πλαστήρα από την Ιωάννα Παχούλη

Αν ανήκεις σε εκείνους που κρατούν τις επιφυλάξεις τους για τα καλοκαίρια μακριά από παραλίες και ακρογυαλιές, η εκδρομή σου προς Καρδίτσα μεριά, και συγκεκριμένα προς τη λίμνη Πλαστήρα έχει όλα τα αβαντάζ για να σε πείσει να πας, ακόμα και τους θερμότερους μήνες του χρόνου. Τα κατάφερε περίφημα και με εμένα που είμαι του κλισέ καλοκαίρι=θάλασσα. Γιατί να μην το κάνει και με σένα; Εξάλλου μέρη για να δροσιστείς υπάρχουν.

Η πανέμορφη λίμνη Πλαστήρα έχει την τύχη να περιτριγυρίζεται από δεκάδες μικρά χωριά, που κάνουν το τοπίο γραφικό και παραδοσιακό. Ένα από αυτά είναι και τα Καλύβια Πεζούλας.

 

Αντί λοιπόν να πας σε κάποια κοσμοπολίτικη νησιώτικη παραλία, κάνε ένα διαφορετικό δώρο στον εαυτό σου. Διάλεξε βουνό και κλέψε λίγη από την ηρεμία που η περιοχή σου προσφέρει απλόχερα. Περπάτησε σε μονοπάτια μοναδικής ομορφιάς μέσα σε δάση από βελανιδιέςπου καταλήγουν στα πανέμορφα φιόρδ της λίμνης. Στάσου και πάρε βαθιές ανάσες... Εγώ θα το κάνω για πολλή πολλή ώρα. Αν χαθώ (σε αντίθεση με τον Ηλία Αναστασιάδη) παρακαλώ μη με ψάξετε.

Τώρα αν είσαι φαν των σπορ, ακόμα και το κατακαλόκαιρο μπορείς να τεστάρεις τον εαυτό σου πάνω σε ποδήλατο βουνού, κανό και καγιάκ, ενώ, γιατί όχι, δοκίμασε να κολυμπήσεις στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης. Αν το κρύο νερό δεν είναι το φόρτε σου, απλά σφίξε τα δόντια και βούτα!

 

Το απογευματάκι όλοι οι δρόμοι θα σε οδηγήσουν στο κέντρο του χωριού Καλύβια Πεζούλας. Κάτσε σε κάποιο από τα παραδοσιακά καφενεδάκια και απόλαυσε την ηρεμία  που τόσο χρειαζόσουν. Οι έντονες μυρωδιές από τα καλομαγειρεμένα τοπικά φαγητά έχουν βάλει στοίχημα να μη σε αφήσουν σε ησυχία. Δοκίμασε τους μεζέδες από ντόπια κρέατα στα παραδοσιακά ταβερνάκια, με τη συνοδεία του τσίπουρου φυσικά, ενώ για το τέλος άσε χώρο για τα χειροποίητα γλυκάκια που θα σε τρατάρουν. Αμαρτία να πεις όχι.

Πήγαινε Καρπενήσι προτείνει η Αλεξία Καλογεροπούλου

Καταρχάς το ότι θέλει κάποιος καλοκαιριάτικα να πάει στο βουνό μου φαίνεται περίεργο. Αλλά το ξεπερνάω. Αν θέλεις σώνει και καλά να απαρνηθείς τις δροσερές θάλασσες για το ομολογουμένως πεντακάθαρο οξυγόνο του βουνού, πήγαινε στο Καρπενήσι.

Κοντά δεν είναι, αλλά ούτε και μακριά (περίπου 300 χιλιόμετρρα από την Αθήνα). Αν θέλεις να βλέπεις περισσότερο κόσμο και αυτοκίνητα μείνε στην πόλη, στο Καρπενήσι, αν προτιμάς την ησυχία σου, πήγαινε στα τριγύρω χωριά. Είναι όλα πανέμορφα: Μικρό Χωριό, Μεγάλο Χωριό, Κορυσχάδες, Βούτυρο, Ανατολική και Δυτική Φραγκίστα, Άγιος Νικόλαος. Όπου και να πας το τοπίο είναι μαγευτικό: πράσινο, τρεχούμενα νερά, γραφικά πετρόχτιστα σπίτια.

 

Οι διαδρομές είναι απολαυστικές, μες στο πράσινο, με αρκετές στροφές (βουνό είναι, μην τα θέλεις κι όλα). Μην γυρίσεις πίσω, αν δεν έχεις επισκεφθεί το Μοναστήρι της Παναγίας της Προυσσιώτισσας, στον Προυσσό, ένα από τα παλιότερα Μοναστήρια (το παρεκκλήσι της χτίστηκε τον 9ο αιώνα μ.Χ. και ο σημερινός ναός το 1754).

Όπου και να φας στο Καρπενήσι, θα σου αρέσει: πεντανόστιμο κρέας, πίτες, μαγειρευτά που θυμίζουν την κουζίνα της γιαγιάς σου (αν μαγειρεύει καλά).

 

Και αν αγαπάς τα extreme sports, εδώ είναι ο παράδεισός σου, αφού μπορείς να κάνεις τα πάντα: από mountain bike και τοξοβολία μέχρι rafting (στο ποτάμι) και ιππασία (θα βρεις πολλές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή).

Όσο για διασκέδαση, μην περιμένεις τρελή νυχτερινή ζωή και ξενύχτια. Θα βρεις κάποια μπαρ στην πόλη, στο Καρπενήσι, αλλά μέχρι εκεί. Αλλά εσύ θέλεις ησυχία, γι΄ αυτό δεν πήρες τα βουνά;

Σπάρτη for the win η Ιωάννα Μαμάη

Θα αρχίσω τη γκρίνια. Όχι, άστο είναι και πρωτομηνιά δε λέει. Ο προορισμός όταν πηγαίνω διακοπές ή ολιγοήμερες αποδράσεις περιλαμβάνει πάντα θάλασσα ακόμα και όταν πρόκειται για Θεσσαλονίκη ή Κόρινθο. Αλλά θα δώσω ψήφο εμπιστοσύνης στην Σπάρτη. Δεν έχω μείνει για πολύ μη νομίζεις αλλά το κέντρο του μου άρεσε πολύ με τους φοίνικες. Ναι, μόλις ακούω Σπάρτη αυτή η εικόνα μου έρχεται στο μυαλό.

 

Άλλωστε είναι μια μικρή πόλη στην οποία μπορείς να βρεις πολλά, από καταστήματα καλλυντικών μέχρι και αλυσίδες από καταστήματα ρούχων. Επιπλέον, το φαγητό είναι πολύ καλό. Γενικότερα από την Πελοπόννησο δεν είχα κάποιο παράπονο στοφαγητό Μην ξεχάσεις να επισκεφτείς το αρχαίο θέατρο της Σπάρτης, τον Μυστρά αλλά και τη μαγευτική Μάνη.

 

Καλά να περάσεις.

ΣΧΟΛΙΟ: 

Δεν έχω τσακωθεί με τη θάλασσα, αλλά, όπως και να το κάνουμε, το καλοκαίρι τα βουνά της Αρκαδίας  είναι το κάτι άλλο.