ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ Ή "ΣΑΝΤΑ ΚΛΑΟΥΣ" ;

Το χρονικó της ταύτισης του Αγίου των Χριστουγέννων με ένα... καρτούν! 

Σύμβολο καταναλωτισμού ο αγαπημένος «άγιος» των παιδιών 

Είναι δύσκολο να βρει κανείς πώς οι Έλληνες συνδύασαν τον Άγιο 

Βασίλειο με τον «Σάντα Κλάους» (σ.σ.: σε εισαγωγικά γιατί 

πρóκειται περί ανυπάρκτου αγίου που ονομάστηκε έτσι για να 

φέρνει τα δώρα στα παιδιά...), που είναι μια καθαρά αμερικανική 

εφεύρεση, óπως η Κóκα Κóλα και τα Μακ Ντóναλντς.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασóπουλου

Απó την εφημερίδα «ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» της 30ης Δεκεμβρίου του 2001.

Αϊ-Βασίλης και «Σάντα Κλάους» δεν έχουν καμία σχέση, ούτε ημερολογιακά ούτε αγιολογικά ούτε ονομαστικά. Για να τον «βολέψουμε», κάναμε κι εμείς βαφτίσια, αφού το αμερικανικής προελεύσεως εφεύρημα το ονομάσαμε «Άγιο Βασίλειο» και το εορτάζουμε στη μνήμη του Αγίου Βασιλείου την Πρωτοχρονιά. Αυτó την ώρα που óλοι οι άλλοι λαοί ων θεωρούν «άγιο» των Χριστουγέννων και τον ονομάζουν εκτóς απó «Σάντα Κλάους»  Άγιο Νικóλαο (Σάν Νίκλαας) ή «Άγιο των Χριστουγέννων». 

Ο Άγιος Βασίλειος λοιπóν δεν έχει καμία σχέση με τον «Σάντα Κλάους», óπως εφευρέθηκε απó τους Αμερικανούς αλλά ούτε και ο Άγιος Νικóλαος έχει καμία σχέση, έστω κι αν του έδωσαν το óνομα. Και οι δυο άγιοι διακρίθηκαν τον 4ο μ.Χ. αιώνα για την ασκητικóτητά τους, την αγιóτητα του βίου τους και το λιπóσαρκο του σώματος τους. Ο Άγιος Νικóλαος συμμετέσχε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο και óπως γράφουν οι ιστορικοί κατατρóπωσε τον Άρειο. 

Η αμερικανική εφεύρεση του «Σάντα Κλάους » έγινε το 19ο αιώνα και αποτελεί κοσμική εξέλιξη του Αγίου Νικολάου που εóρταζαν οι Προτεστάντες της Ευρώπης και μετέφεραν την εορτή του κατά τη μετανάστευση τους στην Αμερική. Απó την εφεύρεση και μετά αποκτά óλο και μεγαλύτερη δημοτικóτητα σε óλες τις χώρες και ίσως να αποτελεί την πρώτη περίπτωση παγκοσμιοποίησης αλά Αμέρικα. Είναι γνωστó óτι ευχές και κάρτες για τα Χριστούγεννα ανταλλάσσουν και οι αλλóθρησκοι, κυρίως οι Ιάπωνες, αλλά και πολλοί Μωαμεθανοί!... Πράγματι για πολλούς συγγραφείς, óπως ο Τζέιμς Μπαρνέτ, οι Ολλανδοί καλβινιστές κατά το 17ο αιώνα μεταναστεύοντας στην Αμερική έπαιρναν μαζί τους και την εικóνα του Αγίου Νικολάου (Σαν Νίκλαας ή Σάντα Κλάους επί το αμερικανικóτερο), που ακóμη τóτε επίστευαν... Στο τελευταίο μάλιστα τέταρτο του 18ου αιώνα έγινε περιέργως στην Αμερική ο Άγιος Νικóλαος ένα σύμβολο αντίθεσης προς την αγγλική αποικιοκρατία και τη βασιλεία.
Και απó τóτε φθάνουμε στις άρχες του 1860, óταν ο διακεκριμένος κι ίσως πιο σημαντικóς Αμερικανóς σχεδιαστής καρτούν και γελοιογραφιών και ζωγράφος Τóμας Ναστ εφεύρε τον «Σάντα Κλάους», που να είναι η προσωποποίηση του αμερικανικού υλισμού, της αφθονίας της χαράς και της ευδαιμονίας. Να σημειώσουμε óτι ο εφευρέτης του χοντρούλη και αγαθούλη γέροντα είναι ο ίδιος που σχεδίασε τα σήματα των αμερικανικών κομμάτων, δηλαδή του γαϊδάρου για τους Δημοκρατικούς και του ελέφαντα για τους Ρεπουμπλικάνους. 

Επειδή οι περισσóτεροι μετανάστες στην Αμερική προήρχοντο απó τις βóρειες χώρες της Ευρώπης, ο Ναστ σκέφθηκε να τον βάλει να γεννιέται στο Βóρειο Πóλο. Απó κει και πέρα άρχισε να δουλεύει η φαντασία και το επιχειρηματικó πνεύμα των Αμερικανών. Ο Λούις Πραγκ εισήγαγε στα 1875 τις κάρτες των εορτών των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους βάζοντας σ' αυτές το χοντρούλη γέροντα με τις μπóτες για τα χιóνια και την κóκκινη στολή και προσθέτοντας τη μαύρη ζώνη και το σκούφο και προπάντων το τεράστιο σακούλι του, με το οποίο μεταφέρει στα παιδιά τα δώρα, που είναι κυρίως παιχνίδια. 

«Παγκοσμιοποίηση» 
Απó τóτε η δημοτικóτητα του «Σάντα Κλάους» μεγάλωνε συνέχως στην Αμερική και επεξετάθη óχι μóνο στις χριστιανικές χώρες αλλά σε óλες τις χώρες του πλανήτη, óπως σήμερα η Κóκα Κóλα. Μάλιστα το 1930 η Κóκα Κóλα, που ήθελε να διευρύνει τις αγορές της διεισδύουσα περισσóτερο στις νεóτερες γενιές, ζήτησε απó το διαφημιστή Χλάντον Σάμπομ να χρησιμοποίησα τον «Σάντα Κλάουςς» ως διαφημιστικó óπλο. Τóτε είναι που δημιουργήθηκαν τα χρώματα κóκκινο και λευκó της εταιρίας, που είναι τα κύρια χρώματα τις ενδυμασίας του «Σάντα Κλάους». 
Τώρα óλα τα παιδιά του πολιτισμένου κóσμου περιμένουν το δώρο απó τον «Σάντα Κλάους» (σ.σ.: και στη χώρα μας απó την ελληνική έκδοση του που είναι ο Άγιος Βασίλειος). Επίσης η οικογένεια, óπου παραμένει παραδοσιακή, συγκεντρώνεται κυρίως την ημέρα των Χριστουγέννων αλλά και της Πρωτοχρονιάς και ανταλλάσσουν δώρα και γενικά είναι ημέρα χαράς για το κάθε σπίτι. 
Και για να γυρίσουμε στον Τóμας Ναστ, óλα τα πορτρέτα που είχε δημιουργήσει του «Σάντα Κλάους» τα συγκέντρωσε σ' έναν τóμο που τον ονóμασε «Σχέδια των Χριστουγέννων για την ανθρώπινη φυλή». Μάλιστα ο τóμος αυτóς γνώρισε μεγάλη εκδοτική επιτυχία και στον πρóλογο του ο εφευρέτης με óχι κρυπτóμενη υπερηφάνεια έγραψε «Ο Άγιος Νικóλαος, ο Άγιος Προστάτης της Ρωσίας (σ.σ.: λóγω ίσως του ονóματος του τóτε Τσάρου), των ναυτικών, των μαθητών και των παιδιών έχει επιτελέσει χιλιάδες θαύματα, αλλά κανένα απó αυτά δεν ήταν τóσο θαυμαστó óσο αυτó το σκίτσο που τον κάνει να επιβιώσει για πολλά ακóμη χρóνια ως ο πιο αγαπητóς άγιος στα παιδιά και απó τους πιο δημοφιλείς αγίους». 

Αντιδράσεις 
Στη Γαλλία ο «Σάντα Κλάους» εισέρχεται (ή εισβάλλει;) αμέσως μετά το Β' Παγκóσμιο Πóλεμο και με óχι μικρή αντίδραση εκ μέρους της Καθολικής Εκκλησίας, η οποία ήθελε να μείνει η γαλλική κοινωνία προσδεδεμένη στον Πατέρα των Χριστουγέννων (Περ Νοέλ). Όμως οι συντηρητικοί καθολικοί δεν μπóρεσαν να επιτύχουν τίποτε. 
Ο «Σάντα Κλάουςς» κέρδισε ης καρδιές των Γάλλων, óπως εξάλλου και óλου του κóσμου. Ίσως γιατί κανείς δεν ξέρει óτι είναι εφεύρημα και δεν εκφράζει τις αρχές και δεν ανταποκρίνεται στη μνήμη του Αγίου Νικολάου, ή, για μας, του Αϊ-Βασίλη, αλλά óτι εκφράζει κάτι διαφορετικó, μία ανάμιξη αγάπης και κατανάλωσης... Σημειώνεται óτι στην Ολλανδία κανένας πλέον δεν εορτάζει τον Άγιο Νικóλαο στις 6 Δεκεμβρίου και óλοι εορτάζουν τον «Σάντα Κλάους» του Ναστ σας 25 Δεκεμβρίου... Το 1993 δημιουργήθηκε μία ομάδα Ολλανδών με σκοπó και φιλοδοξία να διασώσει τη μνήμη του Αγίου Νικολάου και να ενημέρωσει τους Ολλανδούς óτι ο «Σάντα Κλάους» δεν έχει καμία σχέση με τον παραδοσιακó άγιο τους. Εις μάτην. Σε δημοσκóπηση του 2001 στην Ολλανδία το 71% των πολιτών πιστεύει óτι ο «Σάντα Κλάους» ταυτίζεται με τον παραδοσιακó Άγιο Νικóλαο και μóνο το 12% τους διαφοροποιεί θεωρώντας τον άγιο «πιο σοφó» αυτού που ο Ναστ εφεύρε... 
Αλλά πάντως φαίνεται óτι ο Άγιος Νικóλαος έχει ακóμη τη δημοτικóτητα του στη Δύση. Δεν δικαιολογείται αλλιώς που οι μουσουλμάνοι Τούρκοι ζήτησαν επισήμως απó το Βατικανó και τους Ιταλούς το Ιερó Σκήνωμά του, για να το τοποθετήσουν στο ναó που είναι αφιερωμένος σε Αυτóν στα Μύρα της Λυκίας, στη Μικρά Ασία. Όπως είναι γνωστó, το Ιερó Λείψανο του φυλάσσεται στο Μπάρι της Ιταλίας, óπου το μετέφεραν χριστιανοί για να μην το καταστρέψουν οι Τούρκοι! Βεβαίως η απάντηση του Βατικανού ήταν αρνητική και υπήρξε το σχóλιο του δομινικανού μοναχού Γεράρδου Τσιοφάρι óτι οι μουσουλμάνοι Τούρκοι θέλουν το σκήνωμα του Αγίου Νικολάου μóνο για εμπορικούς λóγους και για να αποτελεί αυτó «τουριστική ατραξιóν». Και πρóσθεσε: «Δεν θα αποδεχθούμε ποτέ τη μεταφορά του Σκηνώματος του Αγίου Νικολάου στην Τουρκία, που θέλει να εκμεταλλευθεί την ελληνική και χριστιανική ιστορία της Μικράς Ασίας για τουριστικούς λóγους». 
 
Αντίσταση στην επιρροή του αμερικανικού «Σάντα Κλάους» φαίνεται óτι προβάλλουν κυρίως οι Ισπανοί. Εκείνοι παραδοσιακά εορτάζουν οικογενειακά και ανταλλάσσουν δώρα σε ανάμνηση των τριών Μάγων, Γασπάρ, Μελχιóρ και Βαλτάσαρ, που πήγαν τα δώρα τους και προσκύνησαν το βρέφος Ιησού. Είναι λοιπóν οι τρεις Μάγοι που της νύχτα της 5ης προς την 6η Ιανουαρίου φέρνουν τα δώρα, κυρίως παιχνίδια, στα παιδιά. Η είσοδος του «Σάντα Κλάους» και του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην Ισπανία γίνεται τη δεκαετία του 1950, με την εγκατάσταση των Αμερικανών και των στρατιωτικών βάσεων τους στην Ιβηρική Χερσóνησο. Η ισχυρóτατη στην Ισπανία Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έκρουσε τóτε τον «κώδωνα του συναγερμού» και αντετάχθη έντονα στην «πολιτισμική αποικιοκρατία», óπως θεώρησε την αντικατάσταση των παραδοσιακά εορταζóμενων Μάγων απó τον ξένο και αμερικανικής προελεύσεως «Άγιο των Χριστουγέννων». 
Επίσης η συνέλευση των Ισπανών Επισκóπων καταδίκασε την τάση αντικατάστασης στα σπίτια της παραδοσιακής φάτνης με τα έλατα, που ήταν κατά την άποψη τους ένα «προτεσταντικó έθιμο». 
Η αντίσταση του ισπανικού καθολικού κλήρου βρήκε απήχηση στο μεγάλο μέρος των Ισπανών. Σύμφωνα με δημοσκóπηση του CIS, σε ποσοστó 90% οι γονείς που ρωτήθηκαν απάντησαν óτι κάνουν τα δώρα στα παιδιά τους τη νύχτα των Μάγων, δηλαδή της 5ης προς την 6η Ιανουαρίου. Επίσης τóνισαν óτι óχι ο «Σάντα Κλάους» αλλά οι Μάγοι δέχονται την αλληλογραφία των παιδιών ακóμα και σήμερα. Σχετικά ο Ισπανóς κοινωνιολóγος Κάρλος Μάλο ντε Μολίνα σημείωσε: «Σε μία χώρα óπου η δική μας της οποίας οι πολίτες είναι προσκεκολλημένοι στις παραδοσιακές αξίες και οικογενειακές αρχές είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκθρονιστούν οι τρεις βασιλείς - μάγοι της Ανατολής. Κι αυτó γιατί ανήκουν σε ένα πολύ αρχαίο έθιμο, βαθιά ριζωμένο σης συνειδήσεις τους». Οι Ισπανοί το έθιμο των τριών Μάγων το πέρασαν στις χώρες που είχαν ως αποικίες, κυρίως στο Μεξικó και τη Νóτια Αμερική. 

Αμερικανικó προϊóν 
Στην Ελλάδα σχεδóν κανείς δεν θυμάται óτι ο βαφτισμένος «Αϊ-Βασίλης» είναι αμερικανικής προελεύσεως. Υπάρχει πάντως μία τάση και ορισμένες οικογένειες αντικαθιστούν τα έλατα με καράβια. 
Τελικά και διεθνώς ο «Σάντα Κλάους» έχει επικρατήσει στις καρδιές των παιδιών, παρóτι óλοι παραδέχονται óτι είναι ένας «αμερικανικóς μύθος» και παρóτι óλοι πρóβλεπαν óτι η πολιτισμικά ανώτερη Ευρώπη θα αντισταθεί στην εισβολή του. Είναι χαρακτηριστικó óτι η συντηρητική γαλλική εφημερίδα «Le Figaro» στις 21 Δεκεμβρίου 1946 είχε προβλέψει: «Τα παιδιά της Γαλλίας θα αντιληφθούν óτι ο Άγιος των Χριστουγέννων είναι αμερικανικó προϊóν και θα τον εγκαταλείψουν». Η πρóβλεψη δεν επαληθεύθηκε. Αντιθέτως το καρτούν κέρδισε τα γαλλóπαιδα και τα έκανε να ξεχάσουν τον Άγιο Νικóλαο ή την ίδια την ημέρα των Χριστουγέννων και το βρέφος Ιησού Χριστó, Και απóδειξη το περιοδικó της εφημερίδας «Le Figaro magazine» 50 και πλέον χρóνια μετά προσχώρησε στον καταναλωτικó «Σάντα Κλάους» και δι' αυτού προσφέρει στο ειδικó τεύχος των εορτών «χιλιάδες ιδέες δώρων». 


Αναδημοσίευση από το:  ΠΕΡΙ ΠΟΛΛΩΝ

Σχόλιο:  
Το παραπάνω άρθρο είχαμε αναρτήσει και την Πρωτοχρονιά του 2012. 
Το επαναλαμβάνουμε και φέτος για να τονίσουμε ότι: "Αϊ-Βασίλης και «Σάντα Κλάους» δεν έχουν καμία σχέση" !!! 

Το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς η συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης

Σε απευθείας μετάδοση!  

Βιέννη, Αυστρία 

 Εκατοντάδες εκατομμύρια τηλεθεατές σε 70 χώρες του κόσμου θα υποδεχθούν μουσικά τη νέα χρονιά το μεσημέρι της 1ης Ιανουαρίου με την παραδοσιακή Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης, σε απευθείας μετάδοση από τη «χρυσοποίκιλτη αίθουσα» του Μεγάρου των Φίλων της Μουσικής στην αυστριακή πρωτεύουσα, το οποίο είχε δωρίσει ο μεγάλος Έλληνας μαικήνας των Τεχνών, Νικόλαος Δούμπας.

Τη Φιλαρμονική της Βιέννης θα διευθύνει για δεύτερη φορά (μετά την 1η Ιανουαρίου του 2011) ο 52χρονος Αυστριακός αρχιμουσικός Φραντς Βέλζερ-Μεστ, γενικός μουσικός διευθυντής της ξακουστής Κρατικής Όπερας Βιέννης από το Σεπτέμβριο του 2010.

Την Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της Βιέννης θα μεταδώσει απευθείας το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς, από τις 12:10 (ώρα Ελλάδας) όπως συμβαίνει κάθε χρόνο εδώ και δεκαετίες, η ΕΤ1.

Στις σχεδόν επτά δεκαετίες από την επίσημη καθιέρωση της Πρωτοχρονιάτικης Συναυλίας, ο Φραντς Βέλζερ-Μεστ είναι ο έκτος στη σειρά Αυστριακός αρχιμουσικός που διευθύνει τη Φιλαρμονική της Βιέννης, στη δημοφιλέστερη αυτή καλλιτεχνική εκδήλωση σε παγκόσμια κλίμακα, έπειτα από τους Κλέμενς Κράους, Γιόζεφ Κριπς, Βίλι Μποσκόφσκι, Χέρμπερτ φον Κάραγιαν και Νικολάους Χαρνοκούρτ.

Ο Βέλζερ-Μεστ θα θέσει στο επίκεντρο του προγράμματος της συναυλίας τα έργα της μουσικής δυναστείας των Αυστριακών κορυφαίων μουσουργών Στράους, ωστόσο καινοτομώντας, καθώς, αντί για τα χαρακτηριστικότερα έργα του πατέρα και του γιου Γιόχαν Στράους, θα παρουσιάσει περισσότερο τον λιγότερο γνωστό αδελφό, Γιόζεφ Στράους, με έξι έργα του έναντι τεσσάρων του γιου Γιόχαν και ένα του πατέρα Γιόχαν Στράους.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει από ένα έργο των Φραντς Σουπέ, Γιόζεφ Χέλμεσμπεργκερ και Γιόζεφ Λάνερ, ενώ τιμώντας τα 200 χρόνια από τη γέννηση δύο μεγάλων μουσουργών Ρίχαρντ Βάγκνερ και Τζουζέπε Βέρντι που γιορτάζονται το 2013, ο Φραντς Βέλζερ-Μεστ και η Φιλαρμονική της Βιέννης θα παρουσιάσουν την εισαγωγή από την τρίτη πράξη της όπερας «Λόεννγκριν» του πρώτου και τη μουσική μπαλέτου από την τρίτη πράξη της όπερας «Ντον Κάρλο» του δευτέρου.

Ο Φραντς Βέλζερ-Μεστ υπήρξε, μεταξύ 1990 και 1996 διευθυντής της Φιλαρμονικής του Λονδίνου, από το 2002 διατελούσε αρχιμουσικός στην Ορχήστρα Κλίβελαντ και ήταν παράλληλα από το 2005 έως το 2008 γενικός μουσικός διευθυντής της Όπερας της Ζυρίχης, για να επιστρέψει πριν από δύο χρόνια στην πατρίδα του τη Βιέννη και να αναλάβει τη γενική μουσική διεύθυνση της ξακουστής Κρατικής Όπεράς της.

Η Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία είναι συνώνυμη της μουσικής δυναστείας των Στράους, αφού από την αρχική καθιέρωσή της, πριν σχεδόν 120 χρόνια, σημαδεύτηκε και πλαισιώνεται πάντα με τα αριστουργήματα των Στράους, ιδιαίτερα με εκείνα του γιου Γιόχαν Στράους, του οποίου η σφραγίδα της τότε συνεργασίας του με τη Φιλαρμονική της Βιέννης παραμένει μέχρι τις ημέρες μας.

Σε όλη την πορεία της -από το 1892 που έγινε ουσιαστικά η καθιέρωσή της, αλλά επίσημα στη σημερινή της μορφή αναφέρεται από το 1946 και μετά- η Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της Βιέννης διευθύνθηκε από τους μεγαλύτερους αρχιμουσικούς όλων των ενδιάμεσων εποχών.

Το «ρεκόρ» μετά το 1946, με 25 συνεχείς φορές να διευθύνει την Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία, κατέχει ο Βίλι Μποσκόφσκι, και ακολουθούν με δέκα φορές ο Λορίν Μααζέλ, ο Κλέμενς Κράους έξι φορές, ο Ρικάρντο Μούτι τέσσερις, ο Ζουμπίν Μετά τρεις, οι Γιόζεφ Κριπς, Κάρλος Κλάιμπερ, Κλαούντιο Αμπάντο, Νικολάους Χαρνοκούρτ, Ζορζ Πρετρ, Μάρις Τζάνσονς και τώρα ο Φραντς Βέλζερ-Μεστ, από δύο φορές, και Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, Σέιζι Οτσάβα από μία φορά.

Για τα εκατομμύρια τηλεθεατές ανά τον κόσμο, η δημόσια Αυστριακή Τηλεόραση έχει φροντίσει να παρουσιάζεται ενδιάμεσα -πέρα από την απευθείας μετάδοση από το βιεννέζικο Μέγαρο Φίλων της Μουσικής- ζωντανή εικόνα με το φημισμένο Μπαλέτο της Κρατικής Όπερας Βιέννης που φέτος θα χορεύει στα ιστορικά ανάκτορα του «Σλόσχοφ», κοντά στα σύνορα με τη Σλοβακία, που επιλέχτηκαν με την ευκαιρία των 350 χρόνων από τη γέννηση του πρώτου ιδιοκτήτη τους, του πρίγκιπα Ευγένιου της Σαβοΐας.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

αναδημοσίευση από: in.gr

 

Οι δέκα πιο στολισμένες πόλεις για τα Χριστούγεννα

Βγαλμένες από παραμύθι... 

Όλος ο πλανήτης έχει φορέσει τα καλά του και οι μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου βρίσκονται σε διάθεση εορταστική. Λαμπιόνια, τεράστια στολισμένα δέντρα και δρόμοι που θυμίζουν λεωφόρους με φώτα βάζουν τον κόσμο από την γκρίζα καθημερινότητα και το γεμίζουν με αισιοδοξία και χαρά. 
Το National Geographic επέλεξε 10 μέρη του πλανήτη που κλέβουν την παράσταση για τον εορταστικό τους στολισμό.

 1. Βιέννη, Αυστρία

 Η Βιέννη στην πιο ρομαντική εκδοχή. Στεφάνια με λαμπάκια πάνω από λεωφόρους και καταστήματα διακοσμημένα με κλαδιά πεύκων και μεταξωτές κορδέλες. Οι γιγάντιοι πολυέλαιοι οδηγούν στον καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου.
Φωτογραφία: Sandra Raccanello


2. Tivoli Gardens, Κοπεγχάγη

 Η γιαπωνέζικη παγόδα, ένα από τα πιο δημοφιλή εστιατόρια στην λίμνη Tivoli είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά στολισμένα μέρη της Δανίας.
Φωτογραφία: Sisse Brimberg & Cotton Coulson

3. Βρυξέλλες, Belgium

  Εντυπωσιακά κτίρια στην ιστορική πλατεία Grand Place. Στην αγορά των Χριστουγέννων, 240 σαλέ προσφέρουν στους επισκέπτες βελγικές βάφλες και καραμέλες γάλακτος.
Φωτογραφία: Thierry Roge 

4. Callaway Gardens, Γεωργία

 Οκτώ εκατομμύρια φωτάκια αστράφτουν στο κατάφυτο τοπίο ξενοδοχειακού συγκροτήματος στους Callaway Gardens. Ακόμα και τα λεωφορεία που μεταφέρουν τους επιβάτες μέσα στους κήπους είναι στολισμένα με χιλιάδες λαμπιόνια. Φωτογραφία: Callaway Gardens

5. Medellín, Colombia

Στις περισσότερες πόλεις της Κολομβίας υπερμεγέθη αντικείμενα έχουν στολιστεί με χιλιάδες χρωματιστά λαμπάκια.
Φωτογραφία: Raul Arboleda

6. Γκέτεμποργκ, Σουηδία

Το άρωμα των καβουρδισμένων αμυγδάλων προαναγγέλλει τον ερχομό της Αγίας Lucia. Πέντε εκατομμύρια λαμπάκια και περισσότερα από 700 δέντρα έχουν κυριολεκτικά ντυθεί με φωτάκια κάνοντας τη νύχτα μέρα. Χορωδίες τραγουδούν στους δρόμους και χριστουγεννιάτικες μελωδίες ακούγονται από παντού.
Φωτογραφία: Roberto Rinaldi

7. Hong Kong, Κίνα

 Στο Χονγκ Κονγκ τα Χριστούγεννα θυμίζουν Νέα Υόρκη. Τα φώτα λαμπιρίζουν και τα εμπορικά κέντρα της πόλης προσπαθούν να ξεπεράσουν το ένα το άλλο. Το κέντρο της πόλης, στέφεται από ένα τεράστιο δέντρο κρύσταλλο Swarovski και τα φώτα έχουν μετατρέψει το λιμάνι σε ένα τεράστιο καθρέφτη.
Φωτογραφία: Francisco Martinez

8. Μαδρίτη, Ισπανία

  Ο δήμαρχος της Μαδρίτης μάλλον επηρεασμένος από την οικονομική κρίση δεν ήθελε να ξοδέψει πολλά χρήματα για το στολισμό της πόλης. Μπορεί να φωτάκια να μην ήταν… εκατομμύρια ήταν όμως εξίσου λαμπερά και γιορτινά θυμίζοντας ουρανό με μεγάλα αστέρια…
Φωτογραφία: Liesa Johannssen

9. Κόμπε, Ιαπωνία    

 Μετά το σεισμό στο Κόμπε το 1995η Ιταλία δώρισε εκατομμύρια χειροποίητες  λάμπες για να στολιστούν οι κεντρικοί δρόμοι. 17 χρόνια μετά η παράδοση συνεχίζεται…
Φωτογραφία: Jiji Press

10. Saint Augustine, Florida

 Η ισπανική μονή του 16ου αιώνα έχει στολιστεί λιτά αλλά εντυπωσιακά. Τα 144 παράθυρα έχουν φωτιστεί περίγυρα ενώ ο εξωτερικός χώρος έχει ντυθεί με εκατοντάδες λαμπάκια. Φωτογραφία: John Coletti



ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: protothema.gr   

ΣΧΟΛΙΟ:    Το Λονδίνο;

Παρίσι: Εκστρατεία κατά της αγένειας ξεκινούν τα μέσα μεταφοράς

Για ενίσχυση του τουρισμού !!!

Εκστρατεία για να επαναφέρουν τους καλούς τρόπους στη γαλλική πρωτεύουσα και την φιλοξενία στην Πόλη του Φωτός πραγματοποιούν τα μέσα μεταφοράς της Γαλλίας, καθώς όλο και περισσότεροι τουρίστες χαρακτηρίζουν τους Παριζιάνους απρεπείς και αγενείς.

Πρόκειται για πράξεις αγένειας που διαταράσσουν την κοινή ζωή των πολιτών: να διηγείσαι τη ζωή σου στη διαπασών στο κινητό, να καπνίζεις σε χώρους όπου απαγορεύεται το κάπνισμα, να βάζεις τα πόδια σου στο κάθισμα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, να σπρώχνεις τους άλλους στον δρόμο χωρίς να ζητάς συγγνώμη.

«Αποτελεί ένα αρκετά γαλλικό κοινωνικό πρόβλημα» δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος του οργανισμού των γαλλικών σιδηροδρόμων (SNCF), Γκιγιόμ Πεπί, ο οποίος πρόκειται να προσλάβει με την οικονομική βοήθεια του κράτους περίπου εκατό «μεσολαβητές» για την αντιμετώπιση των απρεπειών στα γαλλικά τρένα.
Αυτοί «θα αναλάβουν να υπενθυμίζουν ότι όχι, δεν καπνίζουμε στα βαγόνια, δεν βάζουμε τα πόδια στα καθίσματα, δεν προκαλούμε φθορές στις υποδομές, γιατί οι υποδομές ανήκουν σε μας», λέει.

Σύμφωνα με τον οργανισμό διαχείρισης του μετρό και των λεωφορείων (RATP), το 97% των επιβατών δηλώνουν ότι ήταν παρόντες τουλάχιστον σε μία απρεπή πράξη τον τελευταίο μήνα, ενώ το 63% δηλώνει ότι κάνει καμιά φορά απρέπειες.

«Το φτύσιμο, οι υβριστικές χειρονομίες και οι βρισιές είναι καθημερινό φαινόμενο» λέει ένας οδηγός λεωφορείου και παραδέχεται ότι τα χειρότερα συμβαίνουν στα νυκτερινά λεωφορεία, όπου οι επιβάτες «πίνουν, καπνίζουν χασίς, βάζουν τα πόδια στα καθίσματα».
Το RATP ξεκίνησε το φθινόπωρο εκστρατεία με το σύνθημα: «Όποιος ανταλλάσσει ένα χαμόγελο, ταξιδεύει ευχάριστα».
Ήδη από το τέλος Ιουνίου είχαν εμφανισθεί στο μετρό και στα λεωφορεία αφίσες που παρομοίαζαν τους επιβάτες με διάφορα ζώα: μία κότα που κακαρίζει δυνατά στο κινητό, ένα αγριογούρουνο που αφήνει τις βρωμιές του στο διπλανό κάθισμα, ένας γάιδαρος που εμποδίζει το κλείσιμο των θυρών στο μετρό.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: ΤΑ ΝΕΑ online

Πώς ο καπνός από τα τζάκια σκότωσε 4.000 Λονδρέζους το 1952

Η οικονομική κρίση εκτός από όλες τις άλλες, έχει και περιβαλλοντικές συνέπειες. Καθώς όλο και περισσότεροι ανάβουν πλέον το τζάκι τους, όχι πλέον για... συντροφιά, αλλά προκειμένου να ζεσταθούν, με αποτέλεσμα να το καίνε συνεχώς, ένα νέφος καλύπτει, από τις απογευματινές κυρίως ώρες, τις γειτονιές της Αθήνας. Κάτι ανάλογο συνέβη και στο Λονδίνο το 1952, με συνέπεια το θάνατο 4.000 ανθρώπων.
Τον Δεκέμβριο του 1952 ο καπνός από τα τζάκια κάλυψε για πέντε ολόκληρες ημέρες το Λονδίνο με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους πάνω από 4.000 πολίτες. Σε εκείνες τις πέντε ημέρες, όπου η ορατότητα ήταν αδύνατη ακόμα και για τους πεζούς που κρατούσαν φανάρια, χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν και αμέτρητοι άλλοι υπέφεραν από αναπνευστικά προβλήματα.
Σύμφωνα με «Τα Νέα» η πρωτεύουσα της Μεγάλης Βρετανίας είχε πνιγεί και άλλες φορές στην αιθαλομίχλη, αλλά τα όσα εκτυλίχθηκαν στις 5 Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς δεν είχαν προηγούμενο.
Λόγω του κρύου και των έντονων χιονοπτώσεων, οι Λονδρέζοι έκαιγαν μεγάλες ποσότητες ξύλων στα τζάκια και τεράστιες ποσότητες καπνού εκλύονταν στον ουρανό.
Υπό κανονικές συνθήκες, αυτό δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα, καθώς ο καπνός θα διασκορπιζόταν στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο, την ίδια εκείνη περίοδο, σχηματίστηκε ένας αντικυκλώνας με αποτέλεσμα μίας θανάσιμης παγίδας.
Τι συνέβη; Ο αντικυκλώνας έσπρωχνε τον αέρα προς τα κάτω θερμαίνοντάς τον. Δεδομένου ότι όταν ο αέρας στο έδαφος είναι ζεστότερος από εκείνον υψηλότερα δημιουργείται η λεγόμενη αναστροφή, με αποτέλεσμα να παγιδεύεται ο ζεστός καπνός που έβγαινε από τις καμινάδες.
Εκτός από τον καπνό στα σπίτια, το φαινόμενο της αναστροφής είχε ως αποτέλεσμα να παγιδευτούν μικροσωματίδια και άλλοι ρύποι από βιομηχανίες, τόσο κοντά στο Λονδίνο όσο και από πιο μακριά, που οι άνεμοι είχαν μεταφέρει στην περιοχή.
Σε συνδυασμό με άλλες μετεωρολογικές παραμέτρους, όπως η ηλιοφάνεια και οι υγροί άνεμοι, δημιουργήθηκε ένα στρώμα αιθαλομίχλης ύψους 100-200 μέτρων, ενώ απελευθερώθηκαν τόνοι σωματιδίων, διοξειδίου του άνθρακα, υδροχλωρικού οξέως και φθοριούχων συστατικών, ενώ εκτιμάται ότι 370 τόνοι διοξειδίου του θείου μετατράπηκαν σε 800 τόνους θειικού οξέως.
Μάλιστα, το γεγονός ότι εξαιτίας του φαινομένου βρήκαν το θάνατο 4.000 άτομα, οδήγησε την βρετανική κυβέρνηση στην απαγόρευση λειτουργίας τζακιών μέσα στην πόλη. Θεσπίστηκαν μία σειρά από νόμοι με κυριότερο τη Νομοθετική Πράξη περί Καθαρού Αέρα. Η σχετική νομοθεσία απαγόρευσε στους κατοίκους αστικών περιοχών και καίνε ξύλα στα τζάκια των σπιτιών τους.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: iefimerida.gr

Χριστουγεννιάτικη ιστορία

Η γιαγιά μου ήταν οικονόμα γυναίκα. Ο παππούς μου τσομπάνης με πολύ μικρό μισθό, το μεγαλύτερο μέρος της αμοιβής του ήταν πάντα σε είδος: τυρί, γάλα, γιαούρτι και κρέας. Παρόλα αυτά, η γιαγιά μου κατάφερε να αναστήσει τρία παιδιά και να μην λείψει τίποτε από το σπιτικό της. Είχε τις κότες της, ύφαινε στον αργαλειό της, κεντούσε, έραβε, έγνεθε μαλλί, έπλεκε κάλτσες και όλα τα χρειώδη μάλλινα. Διηύθυνε ένα σπίτι σχεδόν αυτάρκες, και αγόραζε με τα λιγοστά μετρητά που διέθετε επιλεκτικά και με σοφία όσα δεν κατάφερνε να παραγάγει η «ελαφρά» οικοτεχνία της. Κι όλα αυτά, όχι σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό αλλά μέσα στην γενέθλια πόλη μου, μια πόλη που βέβαια εκείνη την εποχή είχε περισσότερο την όψη ενός μεγάλου χωριού.
Παλιότερα, την παραμονή των Χριστουγέννων, τα παιδιά όλης της πόλης ξεχύνονταν στους δρόμους χαρούμενα και έλεγαν τα «κόλιντα» ήγουν τα σημερινά (υπάρχουν ακόμη;) κάλαντα!
«Κόλιντα, μέλιντα, ντεν’ μάιε κουλάκλου, κα σ’ αφλέ Χριστό λου, του παχνίι α μπόιλορ, ντι φρίκα αλουβρέιλορ ……». Αυτά τα κάλαντα έψελναν στην πόλη μου τα βλαχόπουλα και σε ελεύθερη μετάφραση λέγανε: «κόλιντα, μέλιντα, δώσε μου μπάμπω την κουλούρα, γιατί βρέθηκε (γεννήθηκε) ο Χριστός, στο παχνί των βοδιών, από τον φόβο των εβραίων». Και τότε, οι νοικοκυρές, άνοιγαν τα σπίτια τους, καλοδέχονταν τα παιδιά και τα φίλευαν κουλούρες ψωμιού, ξηρούς καρπούς, σύκα και άλλα καλούδια. Καθώς τα μετρητά ήταν σπάνια, αραιά και που κονομούσαν οι κομπανίες των καλαντάρηδων καμιά πεντάρα, καμιά δεκάρα, σπάνια εικοσάρα και σε εξαιρετικές περιπτώσεις μισόφραγκο ή και δραχμή ολάκερη!
Τα χρόνια πέρασαν όμως και όταν εγώ ήμουν παιδί του δημοτικού, τα κάλαντα τα λέγαμε πια στα ελληνικά, με τρίγωνα, αρμόνικες και άλλα όργανα, ενώ κυρίως αποβλέπαμε στην εξοικονόμηση μετρητών ας ήταν και δραχμούλες ή δίφραγκα, ενώ περιφρονούσαμε προδήλως τα εις είδος κεράσματα που ορισμένες γιαγιάδες επέμεναν εις πείσμα των καιρών και της «προόδου» να μας φορτώνουν στις πλαστικές σακούλες. Μια τέτοια παραμονή Χριστουγέννων, βρέθηκα κι εγώ στο σπίτι της γιαγιάς μου να πω τα κάλαντα. Αφού με φίλεψε κανταΐφι από τα χεράκια της και τσέπωσα το συνηθισμένο δεκάρικο, πάνω που θα σηκωνόμουν να φύγω, χτύπησε η εξώθυρα του δίπατου παραδοσιακού σπιτιού της γιαγιάς και ακούστηκαν ξαναμμένες οι φωνές μιας άλλης κομπανίας καλαντάρηδων : «Χριστούγεννα, Πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου….».
Η γιαγιά μου, χαμογελώντας κάτω από τα μουστάκια της, με φώναξε και αφού μου ενεχείρισε ένα πενηνταράκι (μισόφραγκο, ακόμη υπήρχαν τέτοια τότε) και μια σακουλίτσα με ξερά σύκα, με παρακάλεσε να κατέβω να τα δώσω «μπαξίσι» στα παιδιά που έψελναν. Μεγάλη ντροπή με κατέκλυσε και κατεβαίνοντας τις σκάλες, ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Εν τέλει, έχωσα στα γρήγορα το ελάχιστο κέρμα στα χέρια του ενός παιδιού και την ώρα που πλησίαζε και ο «συνεταίρος» του να δει την «λεία» πήρα να ανεβαίνω τις σκάλες πίσω. Με την άκρη του ματιού μου όμως παρακολουθούσα τα δύο παιδιά, που απορημένα κοιτούσαν το ελάχιστο κέρμα στην παλάμη του ενός τους και είμαι βέβαιος, αναρωτιόταν πως στο καλό θα το μοίραζαν μεταξύ τους, καθώς είχε ήδη πάψει η κυκλοφορία της ένδοξης πεντάρας!
Σήμερα, θυμήθηκα την γιαγιά μου (ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει) και το πνεύμα οικονομίας μιας  ολόκληρης εποχής που πέρασε πια ανεπιστρεπτί. Αυτό το μισόφραγκο της γιαγιάς μου, μοιάζει με το έρμο το δισεκατομμύριο των μετρητών που προσπάθησε ο Πρωθυπουργός να το «πολλαπλασιάσει» μοιράζοντάς το σε δέκα μεριές και προσπαθώντας να «βουλώσει» τις πιο επείγουσες από τις χαίνουσες οπές των χιλιοτρυπημένων δημόσιων οικονομικών της χώρας. Δεν ξέρω αν λυπάται ο Πρωθυπουργός που δεν υπάρχουν περισσότερα για να καθαρίσει την ρετσινιά του «μπαταχτσή» που «λερώνει»  εδώ και χρόνια το ελληνικό δοβλέτι. Το πολιτικό όμως σύστημα ολόκληρο, θα έπρεπε να ντρέπεται για το κατάντημα της χώρας, αντίθετα από την καημένη την γιαγιά μου, που όχι μονάχα δεν χρωστούσε σε κανέναν αλλά κατάφερνε έστω και φτωχικά να ανταποκρίνεται στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις ενός νοικοκυριού, ακόμη και αν εξ ανάγκης, ήταν φειδωλή στα ρεγάλα για τους καλαντάρηδες.
 
Akenaton

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Antinews

ΣΧΟΛΙΟ:
           Διαβάζοντάς το θυμήθηκα κάθε ελληνική οικογένεια στις δεκαετίες του 50 και του 60 !!!  (Ίσως είμαι μεγαλύτερος από τον "Akenaton")  
          
           Πρίν λίγες μέρες γράφαμε:  
             "Ακόμα και μέσα στην κρίση, μέσα στην «ωρίμανση» του Μνημονίου, ο ακραίος, χυδαίος καταναλωτισμός είναι ο μόνος Θεός. Δεν υπάρχει καμία μετάνοια, καμία αλλαγή νοοτροπιών και προτεραιοτήτων.
          «Όχι άλλα δάκρυα» όχι μόνον για την Ελλάδα του χθες, αλλά και για τους Έλληνες του χθες.
           Είτε θα θυμηθούν από το παρελθόν τους μια ταπεινότητα άλλων γενεών την οποία έχουν ξεχάσει, είτε θα εξαφανιστούν μαζί με την ιστορικοπολιτική περίοδο που τόσο αγάπησαν…" 

            Τότε κανείς, σχεδόν κανείς δε χρωστούσε και κατάφερνε, έστω και φτωχικά, να ανταποκρίνεται στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις ενός νοικοκυριού. 
         Φυσικά ούτε που πέρναγε από το μυαλό του να "αποδράσει για ένα τριήμερο στην ... ή κάπου τέλος πάντων!"

            Διάβασα: 
"Τα στατιστικά στοιχειά της Τροχαίας δείχνουν πως από την Τετάρτη μέχρι και το Σάββατο τη νύχτα, πέρασαν συνολικά από την Αττική, με προορισμό την περιφέρεια 251.991 ΙΧ, ενώ τις αντίστοιχες ήμερες του 2011 είχαν περάσει 167.384." 
        
           Θα επαναλάβω:
          "Είτε θα θυμηθούν από το παρελθόν τους μια ταπεινότητα άλλων γενεών την οποία έχουν ξεχάσει, είτε θα εξαφανιστούν μαζί με την ιστορικοπολιτική περίοδο που τόσο αγάπησαν…" 
 

Το άστρο της Βηθλεέμ

Η  πλειονότητα των ορθοδόξων θεολόγων, επικεντρωνόμενοι στην ουσία της ευαγγελικής αφήγησης περί του αστέρος της Βηθλεέμ διατυπώνουν την άποψη ότι ο ευαγγελιστής Ματθαίος θέλησε να παρουσιάσει ένα γεγονός απόλυτα θαυματουργό και υπερφυσικό, το οποίο δεν είναι δυνατόν να συνταυτιστεί με ένα φυσικό φαινόμενο.

Κοινή είναι η διαπίστωση ότι κανείς δεν μπορεί εύκολα να ξεπεράσει την υπερβατικότητα του φερόμενου ως «άστρου» της Γέννησης και να το εντάξει στους καθορισμένους αστρονομικούς νόμους οι οποίοι διέπουν την εμφάνιση ενός ουρανίου φαινομένου ή σώματος, έστω και εξαιρετικά σπάνιου.

Ο ιερός Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μετά τις απόψεις τις οποίες διετύπωσαν ο Ιγνάτιος ο Θεοφόρος και ο Ωριγένης, έχοντας σπουδάσει την Αστρονομική επιστήμη στην Αθήνα, μελέτησε διεξοδικά το θέμα του άστρου της Βηθλεέμ. Η επιστημονική έρευνα με βάση τα ευαγγελικά στοιχεία τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το «άστρο της Βηθλεέμ» δεν ήταν κατ’ ουδένα τρόπο ένα αστρονομικό φαινόμενο (Ομιλία ΣΤ’ εις το κατά Ματθαίον, P. G. 57, 64-65).

Το εμπνευσμένο κείμενο της άποψης του Ιερού Χρυσοστόμου παρατίθεται (μεταφρασμένο) αυτούσιο: «Διότι βεβαίως δεν ήταν αυτό ένα από τα πολλά άστρα, μάλλον δεν ήταν καν άστρο, όπως εγώ τουλάχιστον νομίζω, αλλά κάποια αόρατη δύναμη που πήρε αυτήν τη μορφή. Έδινε την εντύπωση αυτή, πρώτον, από την πορεία του. Διότι δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρχει κάποιο άστρο που να ακολουθεί αυτήν την οδό. αλλά κι αν ακόμα αναφέρεις τον Ήλιο ή τη Σελήνη, ή όλα τα άλλα άστρα, τα βλέπουμε να ακολουθούν πορεία από τα ανατολικά προς τα δυτικά. αυτό όμως κατευθυνόταν από βορρά προς νότο. Διότι αυτή είναι η θέση της Παλαιστίνης σε σχέση με την Περσική χώρα.

1.         Του δε Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας έν ημέραις Ήρώδου του βασιλέως, ιδού μάγοι από ανατολών παρεγένοντο εις ‘Ιεροσόλυμα

2.         λέγοντες. που έστιν ο τεχθεις βασιλεύς τών Ιουδαίων; είδομεν γάρ αύτου τόν άστέρα έν τή άνατολή και ήλθομεν προσκυνησαι αύτω.

3.         Άκουσας δέ Ήρώδης ο βασιλεύς έταράχθη…

7.         Τότε Ήρώδης λάθρα καλέσας τούς μάγους ήκρίβωσε παρ’ αύτών τόν χρόνον τοϋ φαινομένου άστέρος,

8.         και πέμψας αύτούς εις Βηθλεέμ είπε. πορευθέντες άκριβώς έξετάσατε περί τοϋ παιδίου, έπάν δέ εϋρητε, άπαγγείλατέ μοι, όπως κάγώ έλθών προσκυνήσω αύτω.

9.         οι δέ άκούσαντες τοϋ βασιλέως έπορευθησαν. και ‘ιδού ο άστηρ ον είδον έν τή άνατολή προηγεν αύτούς, έως έλθών έστη έπάνω οϋ ήν τό παιδίον.

10.       ‘ιδόντες δέ τόν άστέρα έχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα,

11.       και έλθόντες εις την ο’ικίαν είδον τό παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αύτοϋ, και πεσόντες προσεκύνησαν αύτω…

ΜΑΤΘΑΙΟΣ Β’, 1-11

Μιχαήλ Δαμασκηνού, Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος (Κέρκυρα).

Δεύτερον, αυτό είναι δυνατόν να το αντιληφθεί κανείς και από το χρονικό διάστημα [ενν. της εμφάνισής του]. Δηλαδή δεν φαινόταν κατά τη νύχτα, αλλά μέρα μεσημέρι, ενώ έλαμπε ο Ήλιος. πράγμα το οποίο δεν είναι χαρακτηριστικό της δύναμης ενός άστρου, αλλά ούτε και της Σελήνης. αυτή λοιπόν που υπερέχει τόσο πολύ απ’ όλα τα άστρα, με την εμφάνιση του ηλιακού φωτός, αμέσως κρύβεται και εξαφανίζεται.

Αυτό [ενν. το άστρο] δε με την υπερβολική δικιά του λαμπρότητα νίκησε ακόμη και τις ηλιακές ακτίνες, αφού αποδείχθηκε λαμπρότερο από εκείνες και έλαμψε πιο έντονα με τόσο φως.

Τρίτον, από το γεγονός ότι εμφανιζόταν και κρυβόταν ξανά. Διότι στον δρόμο μεν προς την Παλαιστίνη φαινόταν ότι τους καθοδηγούσε [ενν. τους Μάγους]. όταν όμως έφτασαν στα Ιεροσόλυμα, κρύφτηκε. έπειτα πάλι όταν άφησαν τον Ηρώδη, αφού του εξήγησαν τον λόγο για τον οποίο ήρθαν και επρόκειτο να φύγουν, εμφανίστηκε ξανά. γεγονός το οποίο δεν έχει να κάνει με την κίνηση των άστρων, αλλά με κάποια έλλογη δύναμη. Ούτε βεβαίως είχε κάποια ιδιαίτερη πορεία, αλλά όταν έπρεπε να πορευτούν αυτοί τους καθοδηγούσε. όταν έπρεπε να σταματήσουν, στεκόταν, φροντίζοντας πάντα για ό,τι ήταν αναγκαίο. όπως ακριβώς και ο στύλος της νεφέλης που έστηνε και ξεσήκωνε το στρατόπεδο των Ιουδαίων, όταν χρειαζόταν.

Τέταρτον, από τον τρόπο που έδειχνε θα μπορούσε να το αντιληφθεί κανείς αυτό ξεκάθαρα. Διότι δεν έδειχνε τον τόπο μένοντας επάνω. ούτε βέβαια ήταν δυνατόν σ’ αυτούς έτσι να το αντιληφθούν. αλλά το έκανε αυτό κατεβαίνοντας κάτω.

Μάθετε λοιπόν ότι τόπο τόσο μικρό και όσον είναι φυσικό να κατέχει μια καλύβα, πολύ περισσότερο δε όσον τόπο είναι φυσικό να κατέχει το σώμα μικρού παιδιού, δεν ήταν δυνατόν και σε άστρο ακόμη να το γνωρίζει. Επειδή βεβαίως ήταν άπειρο το ύψος, δεν μπορούσε έτσι να επισημάνει τόπο στενό και να τον κάνει γνωστό σε όσους ήθελαν να τον δουν. Και αυτό μπορεί κανείς να το αντιληφθεί και από τη Σελήνη, η οποία αν και υπερτερεί τόσο από τα άστρα, σ’ όλους που κατοικούν στην οικουμένη, και που είναι διασκορπισμένοι σε τόσο μεγάλο γεωγραφικό πλάτος, σ’ όλους φαίνεται ότι είναι κοντά.

Πώς λοιπόν το αστέρι, πες μου, έδειχνε τόπον τόσο στενό της φάτνης και της καλύβας, εάν δεν κατέβαινε κάτω, αφήνοντας το ύψος εκείνο, και δεν στεκόταν πάνω από το κεφάλι του παιδιού; Αυτό βεβαίως υπονοώντας και ο ευαγγελιστής έλεγε: “ιδού, το άστρο οδήγησε αυτούς, μέχρις ότου ήλθε και στάθηκε πάνω από το σημείο όπου ήταν το παιδί”».

Κατά τον ιερό Χρυσόστομο το «άστρο» της Βηθλεέμ ήταν μια θεία και υπερφυσική δύναμη κατευθυνόμενη από τη βούληση του Θεού, η οποία υπό μορφήν «άστρου» οδήγησε αρχικά τους Μάγους στην Ιερουσαλήμ. Στη συνέχεια χάθηκε, και επανεμφανίστηκε για να τους οδηγήσει στη Βηθλεέμ και να τους υποδείξει την οικία στην οποία κατοικούσε ο μικρός Ιησούς.

Επισημαίνεται, πολύ σωστά, ότι ο σκοπός της ευαγγελικής διήγησης είναι να αποκαλύψει στον άνθρωπο ηθικές αλήθειες και να του δείξει τη σχέση τους με το Θεό. Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, όμως, δεν αποτελεί επιστημονική πραγματεία. Δεν αποβλέπει στην ικανοποίηση της ανθρώπινης περιέργειας η οποία αναφέρεται στη φύση και στο περιεχόμενο του αισθητού σύμπαντος.

Γι’ αυτό, συμπερασματικά, οι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούν ότι το υπερφυσικό αυτό γεγονός, που αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, αποσκοπεί στο να επισημάνει και να εξάρει το μοναδικό, ανεπανάληπτο και παγκοσμίου σημασίας γεγονός της γέννησης του Μεσσία και σηματοδοτεί την έναρξη της λύσεως του δράματος του ανθρώπου και της σωτηρίας του.

Αργότερα, την άποψη περί υπερβατικότητας του άστρου ενστερνίστηκε και ο άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως Αιγίνης, ο οποίος, σύμφωνα με τον Ν. Κεφάλα (1903), ανέφερε ότι «ο αστήρ ούτος ήτο υπερφυσικό φαινόμενον, τεταγμένον να οδηγήσει τους μάγους εις προσκύνησιν του Ιησού… ήτο θεία δόξα και ουχί φυσικόν φαινόμενον».

Στο βιβλίο του «Η ιστορική πορεία του Ιησού» (1991) ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γ. Π. Πατρώνος σημειώνει ότι τα ιερά κείμενα της Καινής Διαθήκης εξέλαβαν το «άστρο της Βηθλεέμ» ως ένα σημείο αποκαλυπτικό: «Και το “σημείον” του αστέρος είχε ως σκοπό να φανερώσει στο λαό του Ισραήλ και στα Έθνη, εκείνο ακριβώς που διά “οράματος” αποκάλυπταν οι Άγγελοι στους Ποιμένες την Αγία εκείνη νύχτα στη Βηθλεέμ.

Ο αποκλειστικός, λοιπόν, αυτός “αστήρ” του Ιησού και το αποκαλυπτικό “σημείον” της Έλευσης στον κόσμο του Μεσσία Χριστού, επικεντρώνονται ουσιαστικά στον καθαρά “αποκαλυπτικό χώρο” της θείας Οικονομίας. Ένα “σημείο” ήταν κι αυτό, καθώς και τόσα άλλα “σημεία” συνέβησαν στη συνέχεια, που αποκαλύπτουν το καθένα και μια νέα πλευρά του μυστηρίου του προσώπου του Ιησού Χριστού. Και όλα αυτά μαζί συνθέτουν βασικά στοιχεία της ιστορίας της Καινής Διαθήκης.

Και τούτο υπογραμμίζεται εδώ γιατί το κέντρο βάρους για την εποχή εκείνη και για κάθε εποχή, με αφορμή τον “αστέρα της Βηθλεέμ”, δεν βρίσκεται στην εξωτερική μορφή ή στους “τρόπους” εκδήλωσης της αποκάλυψης, αλλά στο εσωτερικό μήνυμα που προσκομίζει το κάθε “σημείο” προς τον κόσμο των ανθρώπων.

Το ερώτημα που τέθηκε και τίθεται διά μέσου όλων των αιώνων είναι: το συγκεκριμένο αυτό “σημείο” ή οποιοδήποτε άλλο “σημείο”, ποιον τελικά κόσμο εκπροσωπεί; Ο ερχόμενος εκφράζει κάποια νέα μορφή κοσμικής εξουσίας ή έρχεται να “υλοποιήσει” και ολοκληρώσει με την παρουσία του και το έργο του το σωτηριολογικό σχέδιο της θείας Οικονομίας; Ο “ερχόμενος” και “τεχθείς εν φάτνη” δεν είναι δυνατόν να κατανοηθεί ως “άρχων” του κόσμου τούτου και ως Καίσαρας, αλλά ως Χριστός Κυρίου και “άρχων ειρήνης”. Και η ειρήνη η δική του θα λειτουργήσει σωτηριολογικά και θα επιβληθεί στον κόσμο όλο, ξεκινώντας από μίαν άσημη πόλη της Βηθλεέμ και από την ασημαντότητα της γέννησης ενός Βρέφους μέσα στη φάτνη».

Πηγή: Ευγενίδειο Ίδρυμα

Φωτ.: NASA

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:  ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !!!

ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ !!

Τα απαξιωμένα αμερικανικά πανεπιστήμια

Η σχέση ποιότητας-τιμής των αμερικανικών πανεπιστημίων δεν είναι όπως ήταν. Η ανώτατη εκπαίδευση των ΗΠΑ νοσεί. Και παρά το γεγονός ότι στην παγκόσμια κατάταξη με τα 100 καλύτερα πανεπιστήμια περισσότερα από τα μισά είναι αμερικάνικα, και οκτώ από τα δέκα πρώτα, ενώ οι περισσότεροι νομπελίστες προέρχονται από αυτά, τα αυξημένα δίδακτρα και η φτωχή αποπληρωμή του πτυχίου υποβιβάζουν την άποψη ότι το πανεπιστήμιο είναι μια καλή επένδυση, γράφει ο Economist.
H ανησυχία πηγάζει από μια σειρά στοιχείων: τις απότομες αυξήσεις των διδάκτρων, την αύξηση των επιπέδων χρέους τόσο των φοιτητών όσο και των πανεπιστημίων, καθώς και την υποβάθμιση της ποιότητας των αποφοίτων. Όσον αφορά τα δίδακτρα, το κόστος ανά φοιτητή πανεπιστημίου έχει αυξηθεί κατά σχεδόν πέντε φορές ως προς το ποσοστό του πληθωρισμού από το 1983. Μεταξύ 2001 και 2010 το κόστος της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης αυξήθηκε από 23% των μέσων ετήσιων αποδοχών σε 38%. Κατά συνέπεια, το χρέος ανά μαθητή έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 15 χρόνια. Τα δύο τρίτα των αποφοίτων πλέον παίρνουν δάνεια. Εκείνοι που πήραν πτυχία πανεπιστημίου το 2011 όταν αποφοίτησαν είχαν κατά μέσο όρο 26.000 δολάρια χρέος, σύμφωνα με το Πρόγραμμα για το Χρέος των Σπουδαστών. Περισσότερα χρέος σημαίνει μεγαλύτερος κίνδυνος χωρίς να  είναι καθόλου βέβαιη η αποφοίτηση. Οι πιθανότητες να ολοκληρώσει ένας  αμερικανός φοιτητής ένα τετραετές πτυχίο μέσα σε έξι χρόνια είναι μόλιςι 57%.
Ταυτόχρονα, τα πανεπιστήμια έχουν ξοδέψει περισσότερα ​​από τις δυνατότητές τους. Πολλά έχουν αναλάβει μεγάλα χρέη και έχουν δει μια πτώση στους υγιείς ισολογισμούς τους. Παρά τα τόσα καλά χρόνια, τα πανεπιστήμια έχουν κάνει ελάχιστα για τη βελτίωση των μαθημάτων που προσφέρουν. Οι πανεπιστημιακές   δαπάνες καθοδηγούνται από την  ανάγκη ανταγωνισμού σε πίνακες πρωταθλήματος που έχουν την τάση να κατατάσσουν σχεδόν τα πάντα, εκτός από το δύσκολο να καταγραφεί επίπεδο των αποφοίτων που παράγουν. Και τα πανεπιστήμια δεν μπορούν να προσβλέπουν σε διάσωση από το κράτος.

Άσκοπη συζήτηση
Το 1962 ένα σεντ από κάθε δολάριο που δαπανούταν στην Αμερική πήγαινε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σήμερα ο αριθμός αυτός έχει τριπλασιαστεί. Ωστόσο, παρά τις δαπάνες ενός μεγαλύτερος ποσοστού του ΑΕΠ  για τα πανεπιστήμια από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, η Αμερική έχει μόνο το 15ο μεγαλύτερο ποσοστό των νέων με πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Απ’ όπου και αν προέρχονται τα χρήματα και όπως και να έχουν δαπανηθεί, η ρίζα της κρίσης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (και η απόδειξη ότι οι επενδύσεις στα πανεπιστήμια μπορεί να είναι φούσκα) προκύπτει από το γεγονός ότι η πρόσθετη αξία δεν έχει δημιουργηθεί για να ταιριάζει με αυτή η επιπλέον δαπάνη. Πράγματι, τα στοιχεία από την πτώση στην ποιότητα των φοιτητών και των αποφοίτων δείχνουν ότι ένας βαθμός μπορεί να σημαίνει τώρα λιγότερα από ό,τι στο παρελθόν.
Για παράδειγμα, μια ομοσπονδιακή έρευνα έδειξε ότι η παιδεία της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης των πολιτών μειώθηκε μεταξύ του 1992 και του 2003. Μόνο το ένα τέταρτο κρίθηκαν ικανοί, υπό την έννοια ότι «χρησιμοποιούν τις έντυπες και γραπτές πληροφορίες για τη λειτουργία τους στην κοινωνία, για την επίτευξη των στόχων τους και την ανάπτυξη των γνώσεων και  δυνατοτήτων του». Σχεδόν το ένα τρίτο των φοιτητών αυτές τις μέρες δεν παίρνουν μαθήματα που περιλαμβάνουν περισσότερες από 40 σελίδες σε ένα ολόκληρο εξάμηνο. Επιπλέον, οι μαθητές ξοδεύουν λιγότερο χρόνο μελετώντας και περισσότερο για αναψυχή.
Ωστόσο, ούτε η έλλειψη επενδύσεων στην εκπαίδευση, ούτε το έλλειμμα προσοχής φαίνεται να είχε αρνητικό αντίκτυπο στους βαθμούς. Ένα αξιοσημείωτο 43% όλων των βαθμών σε πανεπιστήμια τετραετούς φοίτησης είναι Α, μία αύξηση 28% από το 1960. Σε αυτό το σημείο ένας σκεπτικιστής μπορεί να ισχυριστεί ότι όλα αυτά τα θέματα δεν έχουν μεγάλη σημασία, καθώς το πτυχίο αποπληρώνει και σου δίνει πίσω την επένδυση κατά τη διάρκεια της ζωής. Ενώ αυτό παραμένει αλήθεια, υπάρχουν μια σειρά από σημαντικές προειδοποιήσεις. Μία είναι ότι είναι εύκολα δυνατή η υπέρβαση του προϋπολογισμού για την εκπαίδευση κάποιου: απλά ρωτήστε τις εκατοντάδες χιλιάδες των αποφοίτων νομικής που δεν έχουν βρει εργασία ως δικηγόροι. Και αυτή η πριμοδότηση είναι μια μικρή παρηγοριά για το 9,1% των δανειοληπτών, που το 2011 είχαν αθετήσει τα ομοσπονδιακά φοιτητικά δάνεια τους εντός δύο ετών από την αποφοίτησή του.
Ένα άλλο θέμα είναι ότι το μισθολογικό χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που έχουν δίπλωμα Λυκείου και πανεπιστημίου έχει δημιουργηθεί από την κατακόρυφη πτώση της αξίας του πτυχίου και όχι από τη ραγδαία αύξηση των πτυχιακών μισθών τους. Επιπλέον, η υπόσχεση ότι ένα ακριβό πτυχίο σε ένα παραδοσιακό πανεπιστήμιο θα αποπληρώσει βασίζεται σε ορισμένες αμφισβητήσιμες υποθέσεις. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει φθηνότερος τρόπος για την επίτευξη αυτής της εκπαιδευτικής πριμοδότησης. Ωστόσο, υπάρχει ένας ανεμοστρόβιλος αλλαγής στην εκπαίδευση, που θα μπορούσαν να το αμφισβητήσουν, είτε μέσω της τεχνολογίας, είτε μέσω προσπαθειών για τη βελτίωση τους διετούς πτυχίου των κολεγίων. Μια άλλη υπόθεση, η οποία έχει αποδειχθεί λάθος στην περίπτωση του 40% των φοιτητών, είναι ότι όλοι θα αποφοιτήσουν. Πράγματι, σχεδόν το 30% των φοιτητών που πήραν δάνεια τελικά έπεσε έξω (ποσοστό μεγαλύτερο κατά 25% απ’ ότι πριν από μια δεκαετία). Οι φοιτητές επιβαρύνονται με ένα χρέος που δεν είναι ρεαλιστικό να το ξεπληρώσουν.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι τα πανεπιστήμια παραμένουν προσκολλημένα σε μια μεσαιωνική αντίληψη της εκπαίδευσης στην εποχή της μαζικής εγγραφής. Σε ένα πρόσφατο βιβλίο, «Ανακαλύπτοντας εκ νέου την Ανώτατη Εκπαίδευση», ο Ben Wildavsky και οι συνεργάτες του στο Kauffman Foundation, προσθέτουν ότι υπήρξε μια αποτυχία στην καινοτομία.

Ψηφιακά διλήμματα
Για να δούμε πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι η τριτοβάθμια εκπαίδευση, ας δούμε το νέο online Western Governors University (WGU). Τα δίδακτρα κοστίζουν  λιγότερο από 6.000 δολάρια το χρόνο, σε σύγκριση με περίπου 54.000 δολάρια στο Χάρβαρντ. Οι μαθητές μπορούν να μελετήσουν και να δώσουν τις εξετάσεις τους όποτε θέλουν. Ο μέσος χρόνος ολοκλήρωσης είναι μόλις δυόμισι χρόνια.
Τα MOOCs (online μαθήματα) είναι πλέον πολύ διαδεδομένα. Προσφέρουν δωρεάν μαθήματα  κολεγιακού επιπέδου που διδάσκονται από διάσημους ομιλητές σε όλους τους συμμετέχοντες. Δύο εταιρείες, η Coursera και η Udacity, και μια μη κερδοσκοπική επιχείρηση, η edX, είναι επικεφαλής.
Η ευρύτερη σημασία των MOOCs είναι ότι αποτελούν μέρος μιας τάσης προς το διαχωρισμό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό θα ταρακουνήσει πολλά ιδρύματα, των οποίων το επιχειρηματικό μοντέλο βασίζεται σε μια τετραετή αμοιβή με βάση το πρόγραμμα σπουδών. Καθώς η online εκπαίδευση διαδίδεται, τα πανεπιστήμια θα πιεστούν να κάνουν άλλου είδους ρυθμίσεις, όπως το να παρακολουθούν οι  φοιτητές μαθήματα στο σπίτι ή ακόμα και στο Λύκειο, ξοδεύοντας πολύ λιγότερο χρόνο στην πανεπιστημιούπολη. Η StraighterLine, μια νεοσύστατη εταιρεία με έδρα τη Βαλτιμόρη, πουλάει ήδη μαθήματα που δίνουν μονάδες στους μαθητές για μερικές εκατοντάδες δολάρια. Το Indiana University ανακοίνωσε καινοτομίες με στόχο την μείωση του κόστους και τη μείωση του χρόνου που χρειάζεται για το πτυχίο. Πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα. Τα πανεπιστήμια το χρωστάν αυτό στους μαθητές τους που έχουν πάνω από 1 τρις. δολάρια χρέος, και στους απόφοιτους που παίρνουν και δεύτερο πτυχίο επειδή το πρώτο είναι  άχρηστο. Έχουν επίσης κάποια ευθύνη για τα 17 εκατ. όσων έχουν περισσότερα προσόντα από αυτά που απαιτεί η δουλειά τους, καθώς και για τις 3 εκατ. κενές θέσεις  των εξειδικευμένων εργατών που δεν μπορούν να βρεθούν. Το οφείλουν επίσης στα 37 εκατ. που πήγαν στο κολέγιο, έπεσαν έξω και κατέληξε στο τίποτα: πολλοί από αυτούς εγκατέλειψαν για οικονομικούς λόγους.
Τα πανεπιστήμια πρέπει να κατανοήσουν ότι η αξία ενός πτυχίου δεν μπορεί να μειωθεί σε ένα απλό οικονομικό αριθμό. Αυτό, όμως, όλο και περισσότερο ακούγεται κυνικό, όταν ο κύριος λόγος που τα πανεπιστήμια αυξάνουν τα έσοδά τους είναι τα δάνεια που χορηγήθηκαν σε φοιτητές, με βάση αυτά που τους λένε ότι θα κερδίσουν μια μέρα.

http://www.economist.com/news/united-states/21567373-american-universities-represent-declining-value-money-their-students-not-what-it?fsrc=nlw|pub|12-19-2012|4410262|38080553|

αναδημοσίευση από: Antinews

Ιταλία: ο νέος ΚΟΚ προστατεύει τα ζώα-θύματα τροχαίων

Οι οδηγοί στην Ιταλία θα είναι υποχρεωμένοι δια νόμου να σταματούν το αυτοκίνητό τους σε περίπτωση που χτυπήσουν κάποιο άτυχο ζώο.
Σύμφωνα με τις τελευταίες τροποποιήσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας της Ιταλίας οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας της χώρας θα είναι υποχρεωμένες να μεταφέρουν τραυματισμένα  ζώα από τροχαία ατυχήματα.
Επίσης, θα επιτρέπεται η χρήση σειρήνων στα κτηνιατρικά ασθενοφόρα και θα προβλέπεται η άμεση παρέμβαση κτηνιάτρου.
«Ο νόμος έλαβε γνώση της μεταβολής του αισθήματος κοινού με το καθήκον να παρέχει βοήθεια στα ζώα» σημειώνουν ζωοφιλικές ενώσεις και οργανώσεις προστασίας ζώων που δέχτηκαν τα νέα με μεγάλη ικανοποίηση.
Σημειώνεται πως στη χώρα μας πέραν της απώλειας μεγάλου αριθμού αδέσποτων ζώων στις αστικές περιοχές, καταγράφονται πολλά τροχαία δυστυχήματα με θύματα αρκούδες, λύκους, αλεπούδες και άλλα είδη άγριας ζωής στις επαρχιακές περιοχές.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: econews.gr

Εκπληκτικοί σχηματισμοί από σμήνη πουλιών !!!

Για κάποιους αυτό μπορεί να φαίνεται σαν ένα ρομαντικό θέαμα της φύσης, άλλοι το συνδέουν με μια σκηνή ταινίας τρόμου, ενώ για τους οδοκαθαριστές σημαίνει απλώς ένα πολύ μεγάλο χάλι που θέλει καθάρισμα. Αυτά τα «ζωντανά σύννεφα» που δημιουργήθηκαν από χιλιάδες πουλιά starlings που πετάνε μαζί, απέκτησαν τον όρο “murmuration”. Ο τρόπος με τον οποίο αλλάζουν όλα μαζί ξαφνικά κατεύθυνση ή ταχύτητα παραμένει ένα μυστήριο μυστικό της φύσης, αλλά υπάρχουν αρκετές θεωρίες για να υποστηρίξουν τόσο την επιστημονική όσο και την υπερφυσική πλευρά του θέματος.

Μερικοί λένε ότι ο συντονισμός του σμήνους που ποικίλει από 100 έως 4000 πουλιά, είναι πέρα από την βιολογία. Άσχετα με το μέγεθος του σμήνους, παραμένει ασαφές πως όλα τα πουλιά ανταποκρίνονται στην ίδια εντολή αμέσως σαν να είναι μια ενιαία οντότητα. Άλλοι, ωστόσο, ισχυρίζονται ότι τα βασικά μαθηματικά είναι σχετικά απλά – τα πουλιά απλά προσπαθούν να παραμείνουν το ένα κοντά στο άλλο για λόγους ασφαλείας. Με αυτό τον τρόπο, μπορούν επίσης να αντιγράψουν άμεσα οποιεσδήποτε αλλαγές στην κίνηση των πουλιών που βρίσκονται δίπλα τους. Αν ένα πουλί αλλάξει κατεύθυνση, τα άλλα του κάνουν το ίδιο, δημιουργώντας έναν υπέροχο κυματισμό.

Άσχετα με το τι ισχύει τελικά, είναι ένα μαγικό θέαμα! Εμφανίζεται το Φεβρουάριο και το Νοέμβριο, έτσι την επόμενη φορά ρίχνετε και μια ματιά στον ουρανό μια στο τόσο.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:  Daily Article

Γιατί αύριο* δεν θα έρθει το τέλος του κόσμου – εκτός απροόπτου βεβαίως !!!

Πάνω από 4,6 εκατ. επισκέψεις έχει δεχθεί η ιστοσελίδα της NASA (http://www.nasa.gov/topics/earth/features/2012.html), η οποία μέσα από συνεντεύξεις επιστημόνων και επιστημονικά άρθρα αναλύει γιατί δεν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου την 21^η Δεκεμβρίου.  Η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ δέχεται εκατομμύρια τηλεφωνήματα και emails από τότε που άρχισαν να κυκλοφορούν οι φήμες περί τέλος του κόσμου, εξαιτίας της προφητείας των Μάγια.
Γιατί όμως δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο; Η ιστοσελίδα ασχολείται με διάφορα σενάρια – τη δυνατότητα πλανητικών ευθυγραμμίσεων, το σύνολο των διακοπών ρεύματος, τις  πολικές μετατοπίσεις, ακόμα και με έναν πλανήτη ονόματι Nibiru ή Πλανήτης Χ ή Έρις που πλησιάζει τη Γη «και απειλεί τον πλανήτη μας με εκτεταμένες καταστροφές» – αλλά καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα: ότι δηλαδή δεν θα υπάρξει τέλος τόσο σύντομα. Μεταξύ άλλων γράφει ότι τα περί πλανήτη Nibiru που ανακάλυψαν οι Σουμέριοι δεν ισχύουν, καθώς η αρχική ημερομηνία καταστροφής ήταν το 2003, ενώ οι προβλέψεις για ολικό μπλακ άουτ επί Γης από 23 έως 25 Δεκέμβρη είναι ένας μύθος.
«Ο πλανήτης μας είναι μια χαρά για περισσότερα από 4 δισεκατομμύρια χρόνια, και όσοι αξιόπιστοι επιστήμονες γνωρίζουμε σε όλο τον κόσμο δεν ξέρουν καμιά απειλή που να σχετίζεται με το 2012», γράφει η ιστοσελίδα. 
Ανάλογες προσπάθειες για να σταματήσει η φρενίτιδα περί τέλους κάνει και το αστεροσκοπείο Griffith. Την Παρασκευή το βράδυ μάλιστα θα παραμείνει ανοιχτό ως και λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, για να «αποδείξει ότι οι ισχυρισμοί σχετικά με το ημερολόγιο των Μάγια, τις πλανητικές ευθυγραμμίσεις, τους επικίνδυνους πλανήτες και άλλα συναφή φαινόμενα δεν έχουν καμία βάση στην πραγματικότητα».
Εκτός ίσως από μία: οι επιτήδειοι βρίσκουν εύκολα θύματα για να πουλήσουν  τουριστικά πακέτα και άλλα συναφή. Φέτος αναμένεται αριθμός ρεκόρ επισκεπτών στις πυραμίδες των Μάγιας στο Γιουκατάν, αφού για πολλούς «ήταν η τελευταία ευκαιρία να τις δουν», ενώ στο γαλλικό χωριό Μπουγκαράς, «το μόνο μέρος επί Γης που θα σωθεί» υπάρχει κοσμοσυρροή. Όσο για τα πολυτελή καταφύγια που χτίζονται ανά τον κόσμο, με τιμές που φτάνουν και τα 50.000 ευρώ ανά άτομο, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι παρέχουν αυτονομία ενός έτους. Μετά, το χάος…

(*) σήμερα !!! 

αναδημοσίευση από το: Antinews.gr

Νοσταλγικό στιγμιότυπο ή κάτι παραπάνω;

Μια φωτογραφία του Δεκεμβρίου του 1960 του Κώστα Μπαλάφα από το φωτογραφικό Μουσείο του Μουσείου Μπενάκη, είναι το σημείο αναφοράς στα κοινωνικά δίκτυα τις τελευταίες ημέρες, με σχόλια επαινετικά, νοσταλγικά, αποθεωτικά.
Υπάρχουν όμως και οι σκεπτικιστές, οι οποίοι απορούν με τη νοσταλγική διάθεση, ιδίως μάλιστα όσων δεν έχουν ζήσει τη συγκεκριμένη εποχή.
Δίχως να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι η εποχή εκείνη είχε μεγάλα θέματα (έντονη μετανάστευση προς το εξωτερικό, μεγάλη οικονομική  ανισότητα, κοινωνικά φρονήματα) η  συγκεκριμένη  φωτογραφία είναι παραπάνω από χίλιες λέξεις.
Η πολύβουη Αθήνα του 1960 εντυπωσιάζει από τον πλήθος του κόσμου που είναι στο δρόμο, από την πληθωρική φωταγώγηση των καταστημάτων της περιοχής (που τότε ονομαζόταν Χαυτεία) από τα αυτοκίνητα (των λίγων) που όμως σύχναζαν στους ίδιους δρόμους με τη φτωχολογιά.
Ενδεχομένως πέντε χρόνια πιο πριν η ίδια φωτογραφία να μην είχε πάρει ούτε δέκα like.
Αν όμως οι άνθρωποι τότε, 11 χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου και μόλις 16 από το αιματοκύλισμα της Αθήνας το Δεκέμβριο του 1944 (επί Πρωθυπουργίας ΓΑΠ του Α΄), μπόρεσαν να σταθούν στα πόδια τους, η δική μας αποστολή για ανόρθωση της χώρας, μετά την οικονομική κρίση, φαίνεται μάλλον ευκολότερη…

Μ.Ο.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ:  Αntinews.gr

Η ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ:

 Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ... 'Η ΜΗΠΩΣ ΟΧΙ

Τα ονόματα 14 ελλήνων πλοιοκτητών στη λίστα με τους κορυφαίους του κόσμου

Ο ελληνικός εφοπλισμός έχει επενδύσει μέσα στο 2012 κεφάλαια ύψους 3,8 δισ. δολαρίων για τη αγορά πλοίων σύμφωνα με το Lloyd's List
 

Στο Top 100 τη Lloyd’s List με τους επιχειρηματίες που πρωταγωνίστησαν το 2012  στη ναυτιλία  με τις κινήσεις που έκαναν και τις επενδύσεις τους βρίσκονται 14 έλληνες εφοπλιστές και στελέχη της ναυτιλίας.
Στην  πρώτα 5άδα είναι οι Γιάννης Αγγελικούσης στο Νο 4 και Γιώργος Οικονόμου στο Νο 5 και  ακολουθούν η Aγγελική Φράγκου (18), Πήτερ Λιβανός (26), Γιώργος Προκοπίου (28), Βίκτωρας Ρέστης (56), Κωσταντίνος Κωνσταντακόπουλος (60), Συμεών Παληός (63), Νίκος Τσάκος (72), Θεόδωρος Βενιάμης (75) ως πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Κώστας Γραμμένος (81) καθηγητής στο Cass Business School του Λονδίνου, Δημήτρης Μελισσανίδης (82), Ευάγγελος Μαρινάκης (84) και Πήτερ Γεωργιόπουλος (90).
Ο ελληνικός εφοπλισμός έχει επενδύσει μέσα στο 2012 κεφάλαια ύψους 3,8 δισ. δολαρίων  για τη αγορά πλοίων. Οι ελληνικές εταιρείες απέκτησαν  217 πλοία επωφελούμενες από τις μεγάλες ευκαιρίες που εμφανίζονται στη ναυτιλία εξαιτίας της πτώσης στις αξίες των πλοίων.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ :  ΤΟ ΒΗΜΑ

Δύο εκατομμύρια iPhone 5s σε τρεις ημέρες διέθεσε η Apple στην Κίνα

Πωλήσεις οι οποίες υπερβαίνουν τα δύο εκατομμύρια συσκευές iPhone 5s μέσα στις πρώτες τρεις ημέρες διάθεσης του προϊόντος στην αγορά δήλωσε ότι πέτυχε στην Κίνα η εταιρεία Apple.

Το iPhone 5 διατέθηκε για πρώτη φορά στην αχανή ασιατική χώρα την περασμένη Παρασκευή, ενώ μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου θα είναι διαθέσιμο σε πάνω από 100 χώρες όλου του πλανήτη.

Η εταιρεία με βάση την Καλιφόρνια άρχισε την διάθεση της πλέον σύγχρονης έκδοσης του τηλεφώνου στις ΗΠΑ στις 21 Σεπτεμβρίου, με την χρηματιστηριακή της αξία να αγγίζει ιστορικό υψηλό. Από τον Σεπτέμβριο, η τιμή της μετοχής έχει σημειώσει πτώση της τάξεως του 28%.
 
Πηγή: Reuters

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:  naftemporiki.gr

ΣΧΟΛΙΟ:  
Που να είναι ακριβότερο; Εδώ ή στην Κίνα; 

Μπορεί να υπάρξει Ευρώπη χωρίς ευρώ;

Η ευρωπαϊκή κρίση έχει εισέλθει σε μια ήρεμη φάση, η οποία συμπίπτει με την προεκλογική περίοδο της Γερμανίας το 2013. Η κρίση όμως θα επιστρέψει, θέτοντας το ζήτημα του κατά πόσον η ΕΕ μπορεί να επιβιώσει χωρίς το ενιαίο νόμισμα, γράφει στο http://www.project-syndicate.org/ ο Barry Eichengreen, καθηγητής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών στο University of California και πρώην σύμβουλος του ΔΝΤ.
Η κρίση στην Ευρώπη έχει εισέλθει σε μια ήρεμη φάση, η οποία δεν είναι τυχαία. Η τρέχουσα περίοδος σχετικής ηρεμίας συμπίπτει με την προεκλογική περίοδο των ομοσπονδιακών εκλογών στη Γερμανία το 2013, στην οποία η κατεστημένη καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, θα κατέβει ως η γυναίκα που έσωσε το ευρώ.
Η κρίση όμως θα επιστρέψει, αν όχι πριν από τις επερχόμενες εκλογές της Γερμανίας,  μετά. Η Νότια Ευρώπη δεν έχει κάνει αρκετά για να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα, ενώ η Βόρεια Ευρώπη δεν έχει κάνει αρκετά για να τονώσει τη ζήτηση. Ο φόρτος του χρέους παραμένει συντριπτικός και η ευρωπαϊκή οικονομία παραμένει ανίκανη να αναπτυχθεί. Σε ολόκληρη την ήπειρο, ο πολιτικός διχασμός μεγαλώνει. Για όλες αυτές τις αιτίες, το φάντασμα της κατάρρευσης της ευρωζώνης δεν έχει φύγει.
Οι συνέπειες μιας κατάρρευσης δεν θα ήταν όμορφες. Όποια χώρα την επιταχύνει -η Γερμανία απειλώντας να εγκαταλείψει το ευρώ, η Ελλάδα ή η Ισπανία κάνοντάς το πραγματικότητα- θα προκαλέσει οικονομικό χάος και την οργή των γειτόνων της. Για να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τις οικονομικές επιπτώσεις, οι κυβερνήσεις θα επικαλεστούν τις σκοτεινές ρήτρες των ευρωπαϊκών συνθηκών, προκειμένου να απορρίψουν τους  προσωρινούς ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και να διαχωρίσουν τα τραπεζικά τους συστήματα. Θα έκλειναν τα σύνορά τους για να ανακόψουν τη διαρροή κεφαλαίων. Θα ήταν κάθε χώρα για τον εαυτό της.
Θα επιβιώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση; Η απάντηση εξαρτάται από το τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ένωση για τον καθένα. Αν κάποιος εννοεί με τον όρο τα πολιτικά της όργανα – την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο- τότε η απάντηση είναι ναι. Τα ιδρύματα αυτά έχουν κλείσει πλέον μισό αιώνα ζωής –δεν πρόκειται να καταργηθούν.
Όσο για την ενιαία αγορά, το επίτευγμα-ορόσημο της ΕΕ, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μια διάλυση της ευρωζώνης θα διαταράξει σοβαρά τη λειτουργία της άμεσα. Τα φορτηγά θα σταματούν στα εθνικά σύνορα. Οι τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά συστήματα θα διαιρεθούν. Η ελεύθερη διακίνηση των εργαζόμενων θα απαγορευτεί.
Τι θα συμβεί όμως στη συνέχεια; Υπήρχε πάντα μια διαμάχη για το αν είναι πιθανό να υπάρχει μια ενιαία αγορά χωρίς ενιαίο νόμισμα. Οι επικριτές του ευρώ ανέκαθεν αναρωτιούνταν «γιατί όχι»; Υπό αυτό το σενάριο, η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη, η οποία υπεγράφη το 1986, θα εξακολουθήσει να ισχύει. Τα κράτη μέλη θα υποχρεωθούν να αποκαταστήσουν την ελεύθερη διακίνηση αγαθών, κεφαλαίων, υπηρεσιών και ανθρώπων –  τις «τέσσερις ελευθερίες» της ΕΕ – το συντομότερο δυνατό. Λαμβάνοντας υπόψη τα σαφή οφέλη που προέρχονται από την Ευρώπη της ενιαίας αγοράς, θα έχουν κάθε κίνητρο να το πράξουν.
Οι υπέρμαχοι του ενιαίου νομίσματος, διαφωνούν ως προς το ότι αν η Ευρώπη είχε ξεχωριστά εθνικά νομίσματα θα είχε και χωριστά τραπεζικά συστήματα, το καθένα με το δικό του σύστημα δανεισμού έσχατης ανάγκης. Τόσο πολύ φασαρία, λοιπόν, για μια ενιαία αγορά χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, ή για την εναρμόνιση των κανονισμών και την άρση των εμπορικών φραγμών πίσω από τα σύνορα. Το ελεύθερο εμπόριο αγαθών και η ελεύθερη κυκλοφορία του κεφαλαίου και της εργασίας δεν θα επιβιώσουν από την κατάρρευση του ευρώ, προειδοποιούν  οι σκληροπυρηνικοί ευρωπαϊστές. Υπάρχουν ακόμα περιθώρια να μάθουμε αν έχουν δίκιο.
Και τι γίνεται με το κοινοτικό κεκτημένο, το νομοθετικό σώμα που κατοχυρώνει τις υποχρεώσεις των κρατών μελών όχι μόνο με όρους οικονομικών πολιτικών, αλλά ακόμα και με δημοκρατικούς όρους, του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Ο σκοπός του κοινοτικού κεκτημένου δεν είναι απλά να καταστήσουμε την Ευρώπη πιο ευημερούσα, αλλά και πιο πολιτισμένη. Η Ισπανία, η Πορτογαλία και η  Ελλάδα έπρεπε να αποκαταστήσουν τη δημοκρατική τους λειτουργία προτού υποβάλουν αίτηση για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη και τώρα, η Ουγγαρία και η Ρουμανία αισθάνονται πίεση από τους ομότιμούς τους και αντιμετωπίζουν κυρώσεις από την ΕΕ όταν εμπλέκονται σε αμφίβολες εκλογικές πρακτικές, θέτοντας σε κίνδυνο την δικαστική τους εξουσία ή κάνοντας διακρίσεις εις βάρος μειονοτήτων.
Η συνεργασία που απαιτείται για να γίνει αυτή η άσκηση πίεσης αποτελεσματική, θεωρητικά, θα μπορούσε να επιβιώσει μετά την κατάρρευση του ευρώ. Αν όμως είναι δακτυλοδεικτούμενη η χώρα που ευθύνεται για την οικονομική διάλυση της Ευρώπης, θα είναι δύσκολο για τα μέλη της να διατηρήσουν ένα κοινό μέτωπο. Φαίνεται πιθανό ότι το κοινοτικό κεκτημένο θα έχανε μεγάλο μέρος της ισχύος του.
Ένας τελικός τρόπος σκέψης για την ΕΕ θα ήταν μια «διαρκώς στενότερη ένωση» που αναφέρεται στη Συνθήκη της Ρώμης και επαναλαμβάνεται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. «Όλο και μεγαλύτερη ένωση» σημαίνει μια Ευρώπη που κινείται αναπόφευκτα από μια οικονομική και νομισματική ένωσης προς μια τραπεζική ένωση,  στη συνέχεια, σε δημοσιονομική ένωση, και, τέλος, στην πολιτική ένωση. Αυτό είναι ό,τι οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν στο μυαλό τους όταν δημιουργήθηκε το ευρώ. Ήλπιζαν ότι καθιερώνοντας μια νομισματική ένωση δημιουργούν αφόρητες πιέσεις για τη δημιουργία μιας ΕΕ που θα λειτουργούσε, απ’ όλες τις απόψεις, ως ένας συνεκτικός οικονομικός και πολιτικός συνασπισμός.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες είχαν δίκιο για την πίεση. Νομισματική ένωση χωρίς τραπεζική ένωση δεν θα λειτουργήσει, και μια λειτουργική τραπεζική ένωση απαιτεί τουλάχιστον κάποια στοιχεία της δημοσιονομικής και πολιτικής ένωσης. Έκαναν λάθος όμως για το  ακαταμάχητο κομμάτι. Δεν υπάρχει τίποτα αναπόφευκτο για το τι θα επακολουθήσει.
Η Ευρώπη μπορεί είτε να προχωρήσει προς μια βαθύτερη ολοκλήρωση, είτε να οπισθοδρομήσει προς την εθνική κυριαρχία. Οι ηγέτες της, και αυτή τη φορά και οι άνθρωποι, πρέπει να αποφασίσουν. Από τη δική τους απόφαση εξαρτάται το μέλλον του ευρώ και η ΕΕ.

Project-syndicate

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ : Αntinews  (που διαβάζουμε καθημερινά !!!)