« Ευτυχισμένος ο παλιός ο χρόνος ! » ;

γράφει η Μαρία Παπαλουκά.

Κάθε πέρυσι και καλύτερα λέει ο θυμόσοφος λαός για ακόμη μια φορά. Λίγα εικοσιτετράωρα πριν υποδεχτούμε το νέο χρόνο με τις πυρετώδεις προετοιμασίες σε κάθε σπίτι για το γιορτινό τραπέζι και με το καθιερωμένο γράμμα των μικρών παιδιών στον Αϊ-Βασίλη να συνθέτουν το σκηνικό των τελευταίων ημερών του τρέχοντος έτους, το μυστήριο για το ποιο χρόνο θα υποδεχτούμε τελικά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου παραμένει άλυτο.


Στην προσπάθεια να δοθεί μια απάντηση, πολλοί υποστηρίζουν ότι το 2012 έχει ήδη δώσει την θέση του στο 1961. Με τις δυσοίωνες προβλέψεις της ΙΝΕ ότι το επίπεδο της ανεργίας θα αγγίξει το 25% και το ύψος του μισθού και της συντάξεως, 600 και 800 ευρώ αντίστοιχα, ποσά τα οποία είναι όσα σε δραχμές έπαιρναν οι πολίτες 51 χρόνια πριν, κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο ισχυρισμός που έχει διατυπωθεί είναι παράλογος. Παράλληλα το δίλημμα: «δραχμή ή ευρώ θα τοποθετηθεί στην βασιλόπιτα;» την οποία με περίσσεια χαρά ετοιμάζουν οι νοικοκυρές έρχεται να συμπληρώσει την παραπάνω σκέψη. Είναι φανερό λοιπόν ότι αν και θα αφήσουμε το 2011, μια δύσκολη χρονιά, πίσω μας δεν ξέρουμε τι έπεται αυτού.


Κάθε χρόνο αυτές οι μέρες προσφέρονται για αυτοκριτική και περισυλλογή σε προσωπικό επίπεδο ώστε να χαραχθεί μια γραμμή η οποία θα σηματοδοτήσει μια νέα αρχή για το καθένα μας χωριστά και θα αναζωπυρώσει την φλόγα της ελπίδας μέσα μας. Φέτος πρέπει η κριτική να αποτελέσει μέρος και της πολιτικής. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της μεταπολιτευτικής περιόδου αρκούμασταν στην πεποίθηση ότι ο χρόνος αλλάζει τα πάντα ξεχνώντας ότι στην πραγματικότητα εμείς μόνοι μας χρειάζεται να τα αλλάξουμε. Μια λάθος ιδέα, ένα κατά λάθος λάθος το οποίο «…μπορεί να σε οδηγήσει και σε άλλα επόμενα, δεν σε επαναφέρει όμως στο σωστό ποτέ.» όπως μας έχει επισημάνει εύστοχα και ο Οδ. Ελύτης.


Οι μέρες στο ημερολόγιο είναι πιο κοντά από ότι συνήθως φαίνεται. Έτσι οφείλουμε να ορίσουμε τρεις βασικούς στόχους για την χρονιά που έρχεται:


1ον  Η λέξεις ήθος, αξιοπρέπεια, δημοκρατία και κοινωνική προσφορά να πάψουν πλέον να είναι ευκαιριακές σημαίες που απλά θα δανειζόμαστε αλλά να γίνουν αρχές που θα ενστερνιστούμε. 


2ον  Να διασφαλίσουμε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και την οικονομική της σταθερότητα εντός της ευρωζώνης.


3ον  Να μεταβούμε το ταχύτερο δυνατό σε εκλογές οι οποίες θα δηλώσουν την έναρξη μιας υγιούς και όχι λαϊκιστικής Νέας Μεταπολίτευσης.




Με την ελπίδα ότι θα φροντίσουμε η μετάβαση από το ’11 στο ’12 να μην είναι μόνο μια αλλαγή αριθμητική αλλά αλλαγή νοοτροπίας και ευκαιρία για επανεκκίνηση της χώρας μας εύχομαι να έχουμε καλή πρωτοχρονιά!

Από:  http://elpidablog.blogspot.com/ 

Χρέη και Δημοκρατία.

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

στο:   Ας μιλήσουμε επιτέλους

Στα πλαίσια μίας αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, δεν συμβαδίζουν οι επιθυμίες των Πολιτών με αυτές των κυβερνώντων – με τη βοήθεια της άμεσης δημοκρατίας, επανέρχονται οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί

Όπως αναφέραμε πρόσφατα (Η συναίνεση του Βερολίνου), η μείωση των δαπανών, η αύξηση των εσόδων, το ύψος του επιτοκίου, καθώς επίσης ο χρόνος αποπληρωμής, από τον οποίο εξαρτώνται οι εκάστοτε δόσεις, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες εξυπηρέτησης του χρέους – ενώ η αύξηση των εσόδων μπορεί να προέλθει είτε από υψηλότερους φόρους, είτε από τη μεγαλύτερη ανάπτυξη. Σε γενικές γραμμές δε, με δεδομένα τα έσοδα και τις δαπάνες, ως ποσοστά επί του ΑΕΠ, υποθέτοντας δηλαδή ότι είναι σταθερά, ο ρυθμός ανάπτυξης πρέπει να ξεπερνάει το ύψος του επιτοκίου - έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η ποσοστιαία επί του ΑΕΠ μείωση του χρέους.

Από τον Πίνακα Ι που ακολουθεί, τεκμηριώνεται το γεγονός ότι, το χρέος της Ελλάδας θα ήταν πολύ καλύτερα διαχειρίσιμο, εάν το επιτόκιο διαμορφωνόταν στο 1,25% (1% είναι το σημερινό βασικό της ΕΚΤ) - χωρίς καμία διαγραφή χρέους και με δόσεις εξόφλησης 40 ετών.

Δημόσιο Χρέος	Τόκοι	Χρεολύσια	Σύνολο
360 δις € με 1,25%	4,50	9,00	13,50
260 δις € με 8,00%	20,80	6,50	27,30

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Αποπληρωμή του χρέους σε 40 ετήσιες δόσεις (α) χωρίς διαγραφή (360 δις €) και (β) με διαγραφή 100 δις € (260 δις €)

Σημείωση: Για διευκόλυνση, δεν συνυπολογίζουμε τη συνεχή μείωση των ετησίων τόκων, λόγω της αποπληρωμής των δόσεων του χρέους. Το 1,25% είναι το επιτόκιο, με το οποίο δανείζει σήμερα η ΕΚΤ τις τράπεζες.

Όπως φαίνεται καθαρά από τον Πίνακα Ι, η ετήσια επιβάρυνση (τοκοχρεολύσια), χωρίς διαγραφή χρέους και με 1,25% επιτόκιο θα ήταν της τάξης των 13,5 δις € - ενώ με διαγραφή 100 δις € και με επιτόκιο 8% θα ήταν 27,3 δις €. Επομένως, η μη διαγραφή και η επιβάρυνση μας με χαμηλό επιτόκιο, θα ήταν μία πολύ πιο συμφέρουσα λύση για την Ελλάδα – παράλληλα, η λύση αυτή θα ήταν σχετικά εφικτή στην επίτευξη της, καθώς επίσης απόλυτα έντιμη, ενώ δεν θα υποχρέωνε τις τράπεζες μας να «ξεπουληθούν» στους ξένους εισβολείς.

Περαιτέρω, στο ίδιο άρθρο είχαμε επισημάνει πως, με βάση τα παραπάνω, είναι εμφανές ότι, εάν ένα κράτος θέλει να αποφύγει τη χρεοκοπία, οφείλει να ακολουθήσει μία διαφορετική οικονομική πολιτική όσον αφορά τα ελλείμματα του προϋπολογισμού του (η οποία να επικεντρώνεται στη μείωση των περιττών δαπανών λειτουργίας του και όχι στους φόρους), μία δεύτερη όσον αφορά τα ελλείμματα του εξωτερικού ισοζυγίου του (αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσω κάποιας λογικής εσωτερικής υποτίμησης, μείωση των φόρων, παραγωγικές επενδύσεις, εξαγωγές), καθώς επίσης μία τρίτη, όσον αφορά τα χρέη και τους τόκους εξυπηρέτησης τους (αναδιαπραγμάτευση, ανάπτυξη). Ειδικότερα τώρα τα εξής:

(α) Δημόσιο χρέος και τόκοι: Σύμφωνα με πρόσφατες, επίσημες αναφορές των ΜΜΕ, το Ελληνικό δημόσιο εμφανίζεται ως διαπραγματευτής της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου (Πύρρειος Χρεοκοπία), ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Αυτοί που συζητούν λοιπόν με τους διεθνείς δανειστές μας είναι η ΕΕ και το ΔΝΤ – με την Ελλάδα να παραμένει θεατής των εξελίξεων (γεγονός που έχουμε επισημάνει πολλές φορές στο παρελθόν).

Παράλληλα, τόσο η Ευρωπαϊκή Βαρυχειμωνιά, όσο και η «Αλλαγή Παραδείγματος, η οποία χαρακτηρίζει την εποχή μας, επιδεινώνουν τις προοπτικές για το 2012 – παρά το ότι εμείς τουλάχιστον θεωρούμε ότι θα είναι το έτος εξόδου μας από την κρίση (καλής ή κακής).

Κατά την άποψη μας, αυτό που θα έπρεπε να συμβεί για να υπάρξει μέλλον για την Ελλάδα, θα ήταν ένας ριζικός διαχωρισμός των τομέων αυτών από τον προϋπολογισμό μας – μία τοποθέτηση τους καλύτερα σε ένα θεωρητικό «επενδυτικό κεφάλαιο» με έναν «Ισολογισμό», στη μία πλευρά του οποίου θα ήταν τα χρέη και οι τόκοι εξυπηρέτησης τους, ενώ στην άλλη αναλυτικά τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου (συμπεριλαμβανομένων τωνπολεμικών επανορθώσεων και του υπογείου πλούτου).

Έτσι θα μπορούσε να εξασφαλισθεί μία καθαρή εικόνα των «μεγεθών» μας, με στόχο την αναζήτηση της ορθολογικής χρηματοδότησης τους - παράλληλα με τις προσπάθειες κάλυψης τόκων και χρεολυσίων, από τη σωστή εκμετάλλευση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου.

(β) Εξωτερικό Ισοζύγιο: Στόχος θα πρέπει να είναι ο ισοσκελισμός των μεγεθών του – με τη βοήθεια της μείωσης των εισαγωγών, καθώς επίσης της αύξησης των εξαγωγών.

Για να μπορέσει να επιτευχθεί η αύξηση των εξαγωγών (εισροή συναλλάγματος) απαιτούνται μεταξύ άλλων επενδύσεις στη γεωργία (η οποία θα αποτελέσει έναν από τους σημαντικότερους μελλοντικούς τομείς κερδοφορίας παγκοσμίως), καλύτερη «εμπορική» εκμετάλλευση των τουριστικών υποδομών μας και προσέλκυση της ελληνικής Ναυτιλίας στη χώρα της.

Από την άλλη πλευρά, για να μειωθούν οι εισαγωγές θα πρέπει να παράγουμε τουλάχιστον εκείνα τα προϊόντα, για τα οποία υπάρχουν οι προϋποθέσεις – επομένως, απαιτούνται παραγωγικές επενδύσεις από Έλληνες και Ευρωπαίους, οι οποίες μπορούν να εξασφαλισθούν εάν περιορισθεί η γραφειοκρατία, η διαπλοκή και η διαφθορά, με την παράλληλο φορολογικό/επενδυτικό εξορθολογισμό. Σε κάθε περίπτωση, όσο δεν επενδύουν οι ίδιοι οι Έλληνες, οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα από όλους τα μειονεκτήματα της χώρας τους, είναι παράλογο να περιμένουμε ότι θα επενδύσουν οι ξένοι – «εταίροι» μας και μη. 

(γ) Προϋπολογισμός: Στόχος εδώ είναι η επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων – ειδικά μετά τη διαφορετική αντιμετώπιση (τοποθέτηση) χρέους και τόκων, όπως την αναλύσαμε παραπάνω. Στα πλαίσια αυτά, η εγκατάσταση της άμεσης Δημοκρατίας στη χώρα μας θα μπορούσε να είναι καταλυτική.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη δύο Γερμανίδων οικονομολόγων, οι οποίες ανέλυσαν την πρόοδο των δημοσίων οικονομικών όλων των 25 ελβετικών καντονιών τα τελευταία 110 έτη, όσο πιο πολύ συμμετέχουν οι Πολίτες στον έλεγχο των δημοσίων δαπανών, τόσο καλύτερα είναι τα αποτελέσματα. Ειδικά σε εκείνα τα ελβετικά καντόνια (15), στα οποία διενεργούνται αυτόματα δημοψηφίσματα, σε σχέση με τις προγραμματιζόμενες δημόσιες δαπάνες (όπως για παράδειγμα, την ανέγερση ενός κρατικού νοσοκομείου), τα αποτελέσματα (θετικοί προϋπολογισμοί) είναι καταπληκτικά.

Μεταξύ των ετών 1980 και 1999 διενεργήθηκαν 461 διαφορετικά τοπικά δημοψηφίσματα για θέματα προϋπολογισμού, εκ των οποίων το 86% (περίπου 397) ήταν υπέρ των δαπανών που προτάθηκαν. Κατά μέσον όρο, οι δαπάνες των καντονιών στα οποία διενεργούνται αυτόματα δημοψηφίσματα είναι 12% χαμηλότερες από τις αντίστοιχες των άλλων καντονιών. Εκτός αυτού αποδείχθηκε ότι, ακόμη και η απειλή ενός δημοψηφίσματος αρκεί για να περιορίσουν τις δημόσιες δαπάνες (σπατάλες) οι πολιτικοί. Όπως γράφουν δε χαρακτηριστικά οι δύο οικονομολόγοι:

«Στα πλαίσια μίας αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, δεν συμβαδίζουν οι επιθυμίες και τα ενδιαφέροντα των Πολιτών με αυτά των κυβερνώντων – με τη βοήθεια της άμεσης δημοκρατίας, το δημοκρατικό αυτό «έλλειμμα» καταπολεμάται με επιτυχία, οπότε επανέρχονται οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί».

Πως θα σας φαινόταν ένα Meizu MX σε 4-πύρηνη έκδοση?

Το Meizu MX, το λεγόμενο «iPhone του φτωχού», (παρ’ όλο που ενσωματώνει Android), είναι ήδη μία εντυπωσιακή συσκευή με διπύρηνο επεξεργαστή, η οποία κάνει πάταγο στις ασιατικές αγορές. Ο Jack Wong της Meizu, έγραψε στο φόρουμ της εταιρείας ότι μία έκδοση του MX με τετραπύρηνο επεξεργαστή βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Εκτός αυτού, το επόμενο μοντέλο θα διαθέτει και ένα αναβαθμισμένο περιβάλλον εργασίας για το Flyme (προφέρεται φλάι-μι) OS. Το επερχόμενο MX (συνεχίζουμε να το λέμε MX γιατί δεν ξέρουμε πως θα λέγεται τελικά), θα έχει και τη δυνατότητα να φιλοξενήσει το Ice Cream Sandwich. Η ημερομηνία κυκλοφορίας του, πιθανολογείται κοντά στον Μάιο του 2012.

Δημήτρης Θωμαδάκης   στο:  http://www.digitallife.gr/

ΣΧΟΛΙΟ:  Τα σημερινά άρθρα είναι αφιερωμένα σε δύο πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα, που πρόσφατα αγόρασαν το 4 και το 4S. Eμείς διαβάσαμε τα παραπάνω άρθρα, τα αναδημοσιεύουμε με την ελπίδα ότι κάποτε θ' αγοράσουμε κάποιο κι ας είναι αυτό "του φτωχού".

ΥΓ. Δεν πρόκειται να δημοσιεύσω σχόλια του τύπου: "όσο ζω ελπίζω..." ή "η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...". Αυτά προς αποφυγή παραξηγήσεων!!! 
Φυσικά ελπίζω και στην αγορά ενός macBook air...