Τέρενς Κουίκ: "Το τέλος της Μεταπολίτευσης"

στο:  http://www.epikaira.gr/

Το έχουν πει πολλές φορές τους τελευταίους μήνες: Ο κύκλος της Μεταπολίτευσης για το σημερινό σχήμα της πολιτικής –κόμματα και πολιτικούς– έχει ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ. Οι απανωτές δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας αμέσως μετά την περίοδο των εορτών, με πρώτη εκείνη του περιοδικού μας, «Επίκαιρα», είναι ο απόλυτος καθρέφτης των όσων προλογίζω σήμερα στην πρώτη παράγραφο.

Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ κόμμα που να μπορεί να σταθεί έστω και με ένα μέτριο συντελεστή στη βαθμολογία που δίνει ο λαός.

Και δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ αρχηγός που να μπορεί να αποτελεί την ελπίδα γι’ αυτό τον τόπο και για τους Έλληνες. Τα πάντα είναι στο απόλυτο ξέφτισμα. Στην απόλυτη κατρακύλα. Στην πορεία για την εξαφάνιση από τον πολιτικό χάρτη της χώρας.

Προχωρώντας στη χαρτογράφηση του σημερινού Κοινοβουλίου, που σίγουρα στις επερχόμενες εκλογές θα κατεβάσει την αυλαία της μεταπολιτευτικής περιόδου, βλέπουμε την απόλυτη θλίψη και την απόλυτη κατάντια. Και τα δύο σχετιζόμενα με την ισοπέδωση της Ελλάδας και την εξόντωση των Ελλήνων σε όλα τα επίπεδα και ιδίως στο οικονομικό.

Το ΠΑΣΟΚ διά γει τους τελευταίους μήνες του βίου του υπό τη μορφή που το συγκρότησε ο ιδρυτής του, Ανδρέας Παπανδρέου. Η διάσπαση ή η διάλυση μετά τις επόμενες εκλογές πρέπει να θεωρείται αδιαμφισβήτητη. (Μάλλον προσχωρώ στο σενάριο της διάσπασης, διό τι όλο και κάποιος θα θελήσει να κρατήσει τη σφραγίδα, όπως συνέβη με το ΔΗΚΙ, όταν αποχώρησε ο ιδρυτής του, Δημήτρης Τσοβόλας.)

Ο ΛΑΟΣ θα περάσει... με την ψυχή το στόμα το εκλογικό μέτρο στις ερχόμενες κάλπες. Ίσως να δώσει χείρα βοηθείας για τη συγκρότηση συμμαχικής κυβέρνησης, αλλά ο Γιώργος Καρατζαφέρης, παρά την πολιτική ευελιξία που σίγουρα τον διακρίνει (είναι καλός παίκτης), δεν θα μπορέσει ποτέ να πείσει ότι έκανε και καθοδηγεί ένα κόμμα που θα γίνει κάποτε αυτόνομη εξουσία. Το φυλλορρόη μα των στελεχών του θα πρέπει να θεωρείται αναμενόμενο, μέχρι να κλείσουν κάποια στιγμή τα γραφεία της Καλλιρρόης.

Για το ΚΚΕ δεν μπορεί να πει πολλά κανείς. Μπορεί να είναι το κόμμα με την απόλυτη –έως και δογματική– συνέπεια στις θέσεις του, με τη δυναμική παρουσία στα πεζοδρόμια, αλλά μιλάμε για θέσεις που είναι ευθέως συνυφασμένες με απολιθωμένες πλέον θεωρίες, τις οποίες δεν θυμάται κανένας κομουνιστής στον πλανήτη, με εξαίρεση –ίσως– εκείνους που... έχυναν μαύρο δάκρυ όταν πέθανε ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας. Είναι το ΚΚΕ που δεν μπορεί να εναρμονιστεί (φυσικά, με το αγωνιστικό όσο και επικριτικό του πάθος) στις απαιτήσεις των καιρών.

Ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, η κατάσταση θα μπορούσε να είναι ελπιδοφόρα, κυρίως επειδή έχει στην ηγεσία του ένα χαρισματικό, νέο ηγέτη. Τον Αλέξη Τσίπρα. Αλλά, με βασικό κορμό του δέντρου τον Συνασπισμό και με... κλαδάκια κάποιες συνιστώσες, οι οποίες μπερδεύονται μεταξύ τους με διαμετρικά αντίθετες φιλοσοφίες, δεν μοιάζει –σε αυτή τη φάση τουλάχιστον– να μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Σίγουρα, όμως, μπορεί να αποτελεί δυναμικό πυλώνα μιας αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης.

Πάντως, μιλώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν απείρως πιο ισχυρή και η κοινοβουλευτική του παρουσία, αν δεν εισέπραττε τη «μαχαιριά» της αποστασίας του Φώτη Κουβέλη, ο οποίος θέλησε να γίνει αρχηγός σε ένα περίεργο παιχνίδι που καταγράφουν έμπειροι πολιτικοί παρατηρητές, με άξονα το ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως, μέχρι τώρα, η Δημοκρατική Αριστερά επωφελείται μιας ανέλπιστης δημοσκοπικής δημοτικότητας. Αλλά κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμα θα είναι θεαματική η άνοδος αυτή, όταν θα ξεκαθαρίσουν τα αρχηγικά μπλεξίματα εντός του ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα πολλοί «διαφυγόντες» να επιστρέψουν πίσω στην «πράσινη» βάση τους, οπότε η ΔΗΜΑΡ θα μείνει ένα ακόμα συμπαθές κόμμα, με εξίσου συμπαθή πρόεδρο, αλλά χωρίς δυναμική για το μέλλον.

Για τη Δημοκρατική Συμμαχία της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη η κατάσταση δεν μοιάζει ελπιδοφόρα – ούτε καν τώρα. Πόσω μάλλον μελλοντικά. Οι προσπάθειες να διατηρηθεί εν ζωή ένα από τα «τζάκια» της πολιτικής που εξουσίασαν επί δεκαετίες ολόκληρες την Ελλάδα φαίνεται ότι θα σβήσουν με το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών.

Άφησα για το τέλος τη Νέα Δημοκρατία. Για μένα αποτελεί το μεγάλο αίνιγμα στα ακροτελεύτια πολιτικά δρώμε να της μεταπολιτευτικής περιόδου. Προσωπικά, εκτιμώ ότι ο Αντώνης Σαμαράς και η ΝΔ δεν θα δοκιμαστούν στις εκλογές που έρχονται. Το μέλλον τους κρίνεται μάλλον στην περίοδο που θα ακολουθήσει ΜΕΤΑ τις εκλογές. Αν αντέξουν στις τεράστιες αναταράξεις που αναμένονται, τότε θα είναι οι μόνοι κερδισμένοι. Αν όχι, τότε θα βιώσουν τα όσα συμβαίνουν σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, που ψάχνεται σε όλα τα επίπεδα: αρχηγικό, ιδεολογικό, υπαρξιακό...