Το προφανές χαμηλό σημείο για το 2012 επιτεύχθηκε την Κυριακή, σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Στοιχείων Χιονιού και Πάγου, το οποίο αναφέρει ότι ο πάγος στη θάλασσα εκείνη τη μέρα κάλυπτε περίπου 1,32 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια, ή το 24%, της επιφάνειας του Αρκτικού Ωκεανού. Το προηγούμενο χαμηλό σημειώθηκε το 2007 και ήταν 29 τοις εκατό.
Όταν ξεκίνησε η δορυφορική παρακολούθηση στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο θαλάσσιος πάγος στα χαμηλότερα επίπεδά του το καλοκαίρι συνήθως κάλυπτε περίπου το ήμισυ του Αρκτικού Ωκεανού, αλλά μειωνόταν σε κρίσεις και ξανάρχιζε ανά τις δεκαετίες.
«Η Αρκτική είναι το κλιματιστικό της Γης» δήλωσε ο Walt Meier, ένας ερευνητής στο κέντρο χιονιού και πάγου, ενός οργανισμού που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση. «Αυτό το χάνουμε. Δεν είναι μόνο ότι οι πολικές αρκούδες μπορεί να εξαφανιστούν ή ότι οι αυτόχθονες κοινότητες θα πρέπει να προσαρμοστούν _κάτι το οποίο ήδη βλέπουμε_ αλλά υπάρχουν μεγαλύτερες κλιματικές επιπτώσεις».
Ο οργανισμός περίμενε λίγες μέρες πριν ανακοινώσει το χαμηλό για να βεβαιωθεί ότι ο θαλάσσιος πάγος είχε αρχίσει να ξαναπαγώνει, όπως γίνεται συνήθως αυτή την εποχή του έτους, όταν ο χειμώνας πλησιάζει γρήγορα στην Αρκτική. Ένα κέλυφος πάγου θα καλύψει ένα μεγάλο μέρος του Αρκτικού Ωκεανού κατά τους επόμενους μήνες, αλλά είναι πιθανό να είναι λεπτό και επιρρεπές στην τήξη όταν επιστρέψει το καλοκαίρι.
Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η υπερθέρμανση της περιοχής είναι μια συνέπεια της ανθρώπινης απελευθέρωσης των αερίων του θερμοκηπίου και θεωρούν την τήξη μια έγκαιρη προειδοποίηση των μεγάλων αλλαγών που θα έρθουν στον υπόλοιπο κόσμο. Κάποιοι απ ‘αυτούς, επίσης, θεωρούν ότι η κατάρρευση του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής έχει ήδη αρχίσει να μεταβάλλει τα ατμοσφαιρικά πρότυπα στο βόρειο ημισφαίριο, συμβάλλοντας σε πιο ακραίες καιρικές συνθήκες στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες, αλλά η υπόθεση δεν θεωρείται αποδεδειγμένη.
Ο θαλάσσιος πάγος μειώνεται πολύ πιο γρήγορα από ό,τι είχε προβλεφθεί στην τελευταία μεγάλη έκθεση των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με την κατάσταση του κλίματος, η οποία δημοσιεύθηκε το 2007. Οι πιο εξελιγμένες αναλύσεις ηλεκτρονικών υπολογιστών για την εν λόγω έκθεση αφήνουν να εννοηθεί ότι ο πάγος δεν θα εξαφανιστεί πριν από τα μέσα αυτού του αιώνα _και αν.
Τώρα, κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο Αρκτικός Ωκεανός θα μπορούσε να είναι σε μεγάλο βαθμό απαλλαγμένος από πάγο το καλοκαίρι, μέχρι το 2020. Αλλά οι κυβερνήσεις δεν έχουν ανταποκριθεί στην αλλαγή με επείγοντα μέτρα για τον περιορισμό των εκπομπών του θερμοκηπίου. Αντίθετα, η κύρια αντίδρασή τους ήταν να σχεδιάσουν την εκμετάλλευση των νέων πηγών ορυκτών στην Αρκτική, συμπεριλαμβανομένων των γεωτρήσεων για περισσότερο πετρέλαιο.
Οι επιστήμονες δήλωσαν την Τετάρτη ότι η Αρκτική έχει γίνει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του ενσωματωμένου συντηρητισμού των προβλέψεων τους για το κλίμα. Όσο τρομερές και να ήταν οι προειδοποιήσεις τους σχετικά με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, πολλοί από αυτούς φοβούνται ότι μπορεί ακόμη να υποτιμάται η ταχύτητα και η σοβαρότητα των επικείμενων αλλαγών.
Σε ένα πάνελ την Τετάρτη στη Νέα Υόρκη υπό την αιγίδα της Greenpeace, η περιβαλλοντική ομάδα του James E. Hansen, ενός εξέχοντα επιστήμονα του κλίματος της NASA, δήλωσε ότι η τήξη της Αρκτικής θα πρέπει να χρησιμεύσει ως μια προειδοποίηση προς τους ανθρώπους για τους κινδύνους που διατρέχει η κοινωνία καθώς δεν καταφέρνει να περιορίσει τις εκπομπές.
«Η επιστημονική κοινότητα συνειδητοποιεί ότι έχουμε μια πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης» δήλωσε ο δρ. Hansen. «Είναι δύσκολο για τους πολίτες να το κατανοήσουν επειδή έχουν κολλήσει το κεφάλι τους έξω από το παράθυρο και δεν βλέπουν όλα όσα συμβαίνουν».
Ένα πρωταρχικό μέλημα είναι το ενδεχόμενο μιας μεγάλης ανόδου στην στάθμη των ωκεανών του κόσμου. Η μείωση του αρκτικού πάγου δεν συμβάλλει άμεσα στο εν λόγω πρόβλημα, επειδή ο πάγος επιπλέει ήδη και επομένως εκτοπίζει το βάρος του σε νερό.
Όμως, η εξαφάνιση των πάγων το καλοκαίρι αντικαθιστά μια λευκή, αντανακλαστική επιφάνεια με μια πολύ πιο σκοτεινή επιφάνεια του ωκεανού, επιτρέποντας στην περιοχή να παγιδεύει περισσότερη από τη θερμότητα του ήλιου, η οποία με τη σειρά της λιώνει περισσότερο πάγο. Η επιπλέον θερμότητα στον ωκεανό φαίνεται να συμβάλλει στην επιτάχυνση της τήξης του πάγου στη γειτονική Γροιλανδία, που με τη σειρά της συμβάλλει στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Σε κάποιο σημείο αυτό το καλοκαίρι, η τήξη στην επιφάνεια αφορούσε το 97% του στρώματος πάγου της Γροιλανδίας, μια εξέλιξη που δεν έχουμε ξαναδεί στην εποχή των δορυφορικών μετρήσεων, αν και γεωλογικές έρευνες δείχνουν ότι έχει συμβεί στο παρελθόν. Η θάλασσα αυξάνεται τώρα με ρυθμό περίπου ένα πόδι ανά αιώνα, αλλά οι επιστήμονες, όπως ο δρ Hansen, αναμένουν το ποσοστό αυτό να αυξηθεί, καθώς θερμαίνεται ο πλανήτης, θέτοντας τους παραθαλάσσιους οικισμούς σε κίνδυνο.
http://www.nytimes.com/2012/09/20/science/earth/arctic-sea-ice-stops-melting-but-new-record-low-is-set.html?ref=world&gwh=615989CA083A3A236C7D1F1027DE3973
το άρθρο αναδημοσιεύεται από το: Antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου