Η μετάβαση από το Laptop στο Tablet: ένα ακόμη επεισόδιο της διαρκούς τεχνολογικής επανάστασης
Δεν γνωρίζουμε αν ο καπιταλισμός αποτελεί εν τέλει ένα «καλό» ή ένα «κακό» σύστημα, συγκρινόμενος με πραγματικά και όχι φαντασιακά συστήματα. Γνωρίζουμε όμως ότι η εκτόξευση της τεχνολογικής εξέλιξης λόγω του ανταγωνισμού και η εκπληκτική μαζικοποίηση αυτής της εξέλιξης (τελικά: του πλούτου, προϊόντων τα αντίστοιχα των οποίων σε άλλες εποχές θα έφταναν μόνο στα χέρια βασιλιάδων ή φεουδαρχών) αποτελούν ένα πολύ αξιόλογο «τυράκι».
Το «κακό» ξεκίνησε κατ’ ουσίαν από το iPad, τον πατριάρχη του νέου είδους των Tablets, ένα κομψοτέχνημα της τεχνολογίας και του καπιταλισμού: ένας περίπου πλήρης υπολογιστής χειρός, καινοφανούς φορητότητας, με οθόνη αφής μεγέθους Netbook το οποίο προσπορίζει ολόκληρο το διαδίκτυο κυριολεκτικά στα χέρια του χρήστη, με τρόπο έτι περαιτέρω διαδραστικό χάρη στην οθόνη αφής. Η μπαταρία του κρατά για 10 ώρες συνεχούς εργασίας, καθιστώντας τον μπελά της φόρτισης ανυπόστατο. Βεβαίως, το εκάστοτε νέο iPad υπερβαίνει την τιμή των 500 Ευρώ: μολαταύτα αυτό δεν εμπόδισε την μαζικοποίησή του, συνεπικουρούντων των μεγάλων εταιρειών που το χορηγούν δωρεάν στους υπαλλήλους τους συγκεκριμένων επαγγελμάτων για να μεγιστοποιήσουν την απόδοσή τους.
Πολλές προσπάθειες κατεβλήθησαν ώστε να χτυπηθεί η επιτυχία της Apple σ’ αυτόν τον τομέα, όπως π.χ. τα Tablets της Samsung. Στα πλαίσια του ανταγωνισμού επιχειρήθηκε εκτενέστατα η δημιουργία ενός επώνυμου Tablet με προσιτή τιμή: αυτό επετεύχθη με το πρόσφατο Google Nexus 7, το οποίο κυκλοφορώντας στα 199 Ευρώ ή 199 δολλάρια ρίχνει αυτομάτως σημαντικά της τιμές και προσφέρει στην μαζικοποίηση της επόμενης γενεάς των υπολογιστών, των tablets. Το iPad παραμένει ο βασιλιάς του εν λόγω χώρου, παρά την υψηλότερη τιμή του.
Αυτές οι εξελίξεις έχουν ήδη παραγκωνίσει σημαντικά την κυριαρχία των Laptops/Notebooks και των Netbooks ως προς το είδος των φορητών υπολογιστών.
Όμως ο χορός δεν σταματά εδώ: στις 26 Οκτωβρίου ανοίγει ένα εντελώς νέο κεφάλαιο, ένα νέο επεισόδιο στην διαρκή τεχνολογική επανάσταση, με την κυκλοφορία του Microsoft Surface, το οποίο επιχειρεί να βάλει «φωτιά στα τόπια». Μέχρι τούδε, τα Laptops διατηρούσαν κάποια πλεονεκτήματα: το θεμελιωδών λειτουργιών λειτουργικό σύστημα των Tablets και η απουσία εξωτερικού, «πραγματικού» πληκτρολογίου πλην της οθόνης αφής καθιστούσαν τα Laptops αναντικατάστατα για κάποιες, συγκεκριμένες λειτουργίες. Το εγχείρημα όμως της Microsoft να χτυπήσει την Apple καλύπτει αυτό το κενό: διαθέτει την μεγάλη οθόνη 10 ιντσών, εντάσσοντάς το στα «παραγωγικά» Tablets και όχι μόνον στα ψυχαγωγικά, τρέχει τα Windows 8 (μια «ελαφριά» εκδοχή τους) και Office, έχει πάχος μικρότερο του ενός εκατοστού και είναι ελαφρύτερο από 700 γραμμάρια. Το προστατευτικό του κάλυμμα είναι ταυτοχρόνως πλήρες πληκτρολόγιο (πάχους τριών χιλιοστών!), γεφυρώνοντας σε μεγάλο βαθμό το χάσμα μεταξύ Laptops και Tablets. Βλέποντας το Surface σε «πλήρη παράταξη», αντιλαμβάνεσαι αμέσως γιατί δολοφονεί τελεσιδίκως τα Laptops: παρά την πρωτοφανή φορητότητά του, κατ’ ουσίαν δεν υστερεί σε τίποτα του προγόνου του. Η μετάβαση έχει για τα καλά αρχίσει.
Το «κλού» όμως είναι η φημολογούμενη τιμή: οργιάζει η διαδικτυακή φήμη ότι το Surface θα κοστίζει… 199 δολλάρια. Αν η φήμη ισχύει, με μια τέτοια τιμή για την συγκεκριμένη συσκευή η διεθνής αγορά tablets θα εκραγεί: το iPad θα υποστεί καίριο πλήγμα, ενώ ανοίγει ο δρόμος για πραγματική μαζικοποίηση αυτής της τεχνολογίας. Όταν ο επώνυμος “πλήρης” φορητός υπολογιστής τελευταίας τεχνολογίας της Microsoft θα κοστίζει περίπου 155 Ευρώ, φανταστείτε πού θα κατρακυλήσουν οι τιμές ανταγωνιστών ή μη-επωνύμων εταιριών. Θυμάστε που πριν καιρό μιλούσαμε έκπληκτοι για τα «κομπιούτερ των 100 δολλαρίων»; Και μάλιστα δεν τα φανταζόμασταν υπερσύγχρονα. Το νέο κεφάλαιο στην μαζικοποίηση του διαδικτύου που αυτή η εξέλιξη διανοίγει έχει και απολύτως πολιτικές προεκτάσεις: αν τώρα μιλάμε για την πολιτική επιρροή μέσω του διαδικτύου, φανταστείτε τότε, που θα είναι πραγματικά κτήμα του καθενός.
Να σημειωθεί εδώ ότι στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας τιμής η Microsoft κυριολεκτικά «δεν βγαίνει» οικονομικά. Το περιθώριο σημαντικού κέρδους τοποθετείται μετά την αγορά της συσκευής, Ούτως ή άλλως κάθε εταιρεία έχει την δική της «αγορά» προγραμμάτων/applications (άλλο η Apple, άλλο η Google/Android και απ’ ότι φαίνεται άλλο η Microsoft), η οποία προσπορίζει σημαντικώτατο κέρδος.
Υπό το φως των νέων εξελίξεων, η ανάγκη για το υπο-είδος των Ultrabooks (π.χ. το MacBook Air) εκπίπτει: τα Ultrabooks ήταν Laptops με μεγαλύτερη φορητότητα, μικρότερο μέγεθος και καλύτερη μπαταρία (τηρουμένων των αναλογιών τους). Και οι τρεις αυτοί στόχοι επιτυγχάνονται σε μεγαλύτερο βαθμό από τα Tablets, άρα τα Ultrabooks «χάνονται στην μετάφραση» (ή, για την ακρίβεια, στην μετάβαση).
Να σημειώσουμε εδώ ότι η μετάβαση από «κανονικούς» υπολογιστές ( Laptops/Notebooks, άντε και Netbooks) στα Tablets σημαίνει και μια μετατόπιση της χρήσης των υπολογιστών: το Tablet είναι ένα πιο «παθητικό» μέσον, ένα μέσον στο οποίο ο χρήστης τυγχάνει περισσότερο καταναλωτής περιεχομένου παρά παραγωγός του (παραδείγματος χάριν, η συγγραφή εκτενών κειμένων χρειάζεται ένα σωρό περιφερειακά εργαλεία, όπως π.χ. εξωτερικό πληκτρολόγιο). Δεν είναι τυχαίο ότι στην αγορά κυριάρχησαν κυρίως τα «μικρά» Tablets, κυρίως αυτά με οθόνη 7 ιντσών αντί 10 (πέραν του iPad με την οθόνη περίπου 10 ιντσών, με την Apple όμως να ετοιμάζει την έκδοση mini iPad με οθόνη 7 ιντσών), κάτι που αυτομάτως συνεπάγεται την προτίμηση κατανάλωσης περιεχομένου αντί της παραγωγής του – τί σοβαρή δουλειά να κάνεις σε οθόνη των 7 ιντσών; Τα νέα εγχειρήματα στον χώρο σημειώνουν μια προσπάθεια υπέρβασης αυτής της διαφοράς με εύχρηστα πληκτρολόγια, πιο «βαριά» λειτουργικά συστήματα κλπ, μα διαπιστώνεται σαφέστατη αυτή η στροφή στην αγορά. Ο χρήστης υπολογιστών γίνεται όλο και περισσότερο καταναλωτής έτοιμου περιεχομένου, όλο και περισσότερο δέκτης παρά πομπός – ή, εναλλακτικά, μπομπός μόνο τηλεγραφικών μηνυμάτων, όπως αυτά που κοινωνούνται στα κοινωνικά δίκτυα (social media). Όσο καταναλώνω, υπάρχω;
Αστυάναξ Καυσοκαλυβίτης
αναδημοσίευση από: Αntinews
Το «κακό» ξεκίνησε κατ’ ουσίαν από το iPad, τον πατριάρχη του νέου είδους των Tablets, ένα κομψοτέχνημα της τεχνολογίας και του καπιταλισμού: ένας περίπου πλήρης υπολογιστής χειρός, καινοφανούς φορητότητας, με οθόνη αφής μεγέθους Netbook το οποίο προσπορίζει ολόκληρο το διαδίκτυο κυριολεκτικά στα χέρια του χρήστη, με τρόπο έτι περαιτέρω διαδραστικό χάρη στην οθόνη αφής. Η μπαταρία του κρατά για 10 ώρες συνεχούς εργασίας, καθιστώντας τον μπελά της φόρτισης ανυπόστατο. Βεβαίως, το εκάστοτε νέο iPad υπερβαίνει την τιμή των 500 Ευρώ: μολαταύτα αυτό δεν εμπόδισε την μαζικοποίησή του, συνεπικουρούντων των μεγάλων εταιρειών που το χορηγούν δωρεάν στους υπαλλήλους τους συγκεκριμένων επαγγελμάτων για να μεγιστοποιήσουν την απόδοσή τους.
Πολλές προσπάθειες κατεβλήθησαν ώστε να χτυπηθεί η επιτυχία της Apple σ’ αυτόν τον τομέα, όπως π.χ. τα Tablets της Samsung. Στα πλαίσια του ανταγωνισμού επιχειρήθηκε εκτενέστατα η δημιουργία ενός επώνυμου Tablet με προσιτή τιμή: αυτό επετεύχθη με το πρόσφατο Google Nexus 7, το οποίο κυκλοφορώντας στα 199 Ευρώ ή 199 δολλάρια ρίχνει αυτομάτως σημαντικά της τιμές και προσφέρει στην μαζικοποίηση της επόμενης γενεάς των υπολογιστών, των tablets. Το iPad παραμένει ο βασιλιάς του εν λόγω χώρου, παρά την υψηλότερη τιμή του.
Αυτές οι εξελίξεις έχουν ήδη παραγκωνίσει σημαντικά την κυριαρχία των Laptops/Notebooks και των Netbooks ως προς το είδος των φορητών υπολογιστών.
Όμως ο χορός δεν σταματά εδώ: στις 26 Οκτωβρίου ανοίγει ένα εντελώς νέο κεφάλαιο, ένα νέο επεισόδιο στην διαρκή τεχνολογική επανάσταση, με την κυκλοφορία του Microsoft Surface, το οποίο επιχειρεί να βάλει «φωτιά στα τόπια». Μέχρι τούδε, τα Laptops διατηρούσαν κάποια πλεονεκτήματα: το θεμελιωδών λειτουργιών λειτουργικό σύστημα των Tablets και η απουσία εξωτερικού, «πραγματικού» πληκτρολογίου πλην της οθόνης αφής καθιστούσαν τα Laptops αναντικατάστατα για κάποιες, συγκεκριμένες λειτουργίες. Το εγχείρημα όμως της Microsoft να χτυπήσει την Apple καλύπτει αυτό το κενό: διαθέτει την μεγάλη οθόνη 10 ιντσών, εντάσσοντάς το στα «παραγωγικά» Tablets και όχι μόνον στα ψυχαγωγικά, τρέχει τα Windows 8 (μια «ελαφριά» εκδοχή τους) και Office, έχει πάχος μικρότερο του ενός εκατοστού και είναι ελαφρύτερο από 700 γραμμάρια. Το προστατευτικό του κάλυμμα είναι ταυτοχρόνως πλήρες πληκτρολόγιο (πάχους τριών χιλιοστών!), γεφυρώνοντας σε μεγάλο βαθμό το χάσμα μεταξύ Laptops και Tablets. Βλέποντας το Surface σε «πλήρη παράταξη», αντιλαμβάνεσαι αμέσως γιατί δολοφονεί τελεσιδίκως τα Laptops: παρά την πρωτοφανή φορητότητά του, κατ’ ουσίαν δεν υστερεί σε τίποτα του προγόνου του. Η μετάβαση έχει για τα καλά αρχίσει.
Το «κλού» όμως είναι η φημολογούμενη τιμή: οργιάζει η διαδικτυακή φήμη ότι το Surface θα κοστίζει… 199 δολλάρια. Αν η φήμη ισχύει, με μια τέτοια τιμή για την συγκεκριμένη συσκευή η διεθνής αγορά tablets θα εκραγεί: το iPad θα υποστεί καίριο πλήγμα, ενώ ανοίγει ο δρόμος για πραγματική μαζικοποίηση αυτής της τεχνολογίας. Όταν ο επώνυμος “πλήρης” φορητός υπολογιστής τελευταίας τεχνολογίας της Microsoft θα κοστίζει περίπου 155 Ευρώ, φανταστείτε πού θα κατρακυλήσουν οι τιμές ανταγωνιστών ή μη-επωνύμων εταιριών. Θυμάστε που πριν καιρό μιλούσαμε έκπληκτοι για τα «κομπιούτερ των 100 δολλαρίων»; Και μάλιστα δεν τα φανταζόμασταν υπερσύγχρονα. Το νέο κεφάλαιο στην μαζικοποίηση του διαδικτύου που αυτή η εξέλιξη διανοίγει έχει και απολύτως πολιτικές προεκτάσεις: αν τώρα μιλάμε για την πολιτική επιρροή μέσω του διαδικτύου, φανταστείτε τότε, που θα είναι πραγματικά κτήμα του καθενός.
Να σημειωθεί εδώ ότι στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας τιμής η Microsoft κυριολεκτικά «δεν βγαίνει» οικονομικά. Το περιθώριο σημαντικού κέρδους τοποθετείται μετά την αγορά της συσκευής, Ούτως ή άλλως κάθε εταιρεία έχει την δική της «αγορά» προγραμμάτων/applications (άλλο η Apple, άλλο η Google/Android και απ’ ότι φαίνεται άλλο η Microsoft), η οποία προσπορίζει σημαντικώτατο κέρδος.
Υπό το φως των νέων εξελίξεων, η ανάγκη για το υπο-είδος των Ultrabooks (π.χ. το MacBook Air) εκπίπτει: τα Ultrabooks ήταν Laptops με μεγαλύτερη φορητότητα, μικρότερο μέγεθος και καλύτερη μπαταρία (τηρουμένων των αναλογιών τους). Και οι τρεις αυτοί στόχοι επιτυγχάνονται σε μεγαλύτερο βαθμό από τα Tablets, άρα τα Ultrabooks «χάνονται στην μετάφραση» (ή, για την ακρίβεια, στην μετάβαση).
Να σημειώσουμε εδώ ότι η μετάβαση από «κανονικούς» υπολογιστές ( Laptops/Notebooks, άντε και Netbooks) στα Tablets σημαίνει και μια μετατόπιση της χρήσης των υπολογιστών: το Tablet είναι ένα πιο «παθητικό» μέσον, ένα μέσον στο οποίο ο χρήστης τυγχάνει περισσότερο καταναλωτής περιεχομένου παρά παραγωγός του (παραδείγματος χάριν, η συγγραφή εκτενών κειμένων χρειάζεται ένα σωρό περιφερειακά εργαλεία, όπως π.χ. εξωτερικό πληκτρολόγιο). Δεν είναι τυχαίο ότι στην αγορά κυριάρχησαν κυρίως τα «μικρά» Tablets, κυρίως αυτά με οθόνη 7 ιντσών αντί 10 (πέραν του iPad με την οθόνη περίπου 10 ιντσών, με την Apple όμως να ετοιμάζει την έκδοση mini iPad με οθόνη 7 ιντσών), κάτι που αυτομάτως συνεπάγεται την προτίμηση κατανάλωσης περιεχομένου αντί της παραγωγής του – τί σοβαρή δουλειά να κάνεις σε οθόνη των 7 ιντσών; Τα νέα εγχειρήματα στον χώρο σημειώνουν μια προσπάθεια υπέρβασης αυτής της διαφοράς με εύχρηστα πληκτρολόγια, πιο «βαριά» λειτουργικά συστήματα κλπ, μα διαπιστώνεται σαφέστατη αυτή η στροφή στην αγορά. Ο χρήστης υπολογιστών γίνεται όλο και περισσότερο καταναλωτής έτοιμου περιεχομένου, όλο και περισσότερο δέκτης παρά πομπός – ή, εναλλακτικά, μπομπός μόνο τηλεγραφικών μηνυμάτων, όπως αυτά που κοινωνούνται στα κοινωνικά δίκτυα (social media). Όσο καταναλώνω, υπάρχω;
Αστυάναξ Καυσοκαλυβίτης
αναδημοσίευση από: Αntinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου