Η Πάρνηθα σε πορεία αναγέννησης .

Τα περισσότερα από τα 313.100 δένδρα που φυτεύθηκαν επιβίωσαν και αναπτύσσονται. Σε δέκα χρόνια τα ελατάκια θα έχουν ψηλώσει και θα υπάρχει και πάλι η αίσθηση του δάσους.

«Τα πράγματα στην Πάρνηθα πηγαίνουν καλά, τα ελατάκια χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται. Σε δέκα χρόνια που θα έχουν ψηλώσει αρκετά και θα φαίνονται και από μακριά θα έχουμε και πάλι την αίσθηση του δάσους. Ομως εμείς οι άνθρωποι βιαζόμαστε. Για εμάς 100 χρόνια είναι πολλά, για τη Φύση δεν είναι τίποτα», λέει ο πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας Κωνσταντίνος Δημόπουλος.

Εξι χρόνια μετά την πυρκαγιά του 2007 που κατέστρεψε 36.000 στρέμματα δάσους, τα περισσότερα από τα οποία ελατόδασος, στην Πάρνηθα έχει κερδηθεί ένα μεγάλο στοίχημα. Με οργανωμένη, συνεπή, επίμονη δουλειά και σημαντική βοήθεια από τους εθελοντές, το δάσος μοιάζει να αναγεννάται κυριολεκτικά από τις στάχτες σε πολλά σημεία.

Σε περίπου 4.000 στρέμματα έχουν φυτευτεί 118.800 δενδρύλλια ελάτης και 194.300 φυτά μαύρης πεύκης, μεγάλο ποσοστό των οποίων έχουν επιβιώσει. «Στην αρχή θεωρούσαμε ότι θα ήταν καλύτερα να φυτέψουμε προδάσος μαύρης πεύκης για να κάνει σκιά και να μεγαλώσουν τα έλατα. Ομως είχαμε πρόβλημα, γιατί στα κόκκινα ελάφια αρέσει πολύ η μαύρη πεύκη. Ετσι ξεκινήσαμε να φυτεύουμε απευθείας έλατα και δείχνουν ότι ανταποκρίνονται πολύ καλά».

Στην Πάρνηθα δοκιμάζονται διάφορες μέθοδοι, προσθέτει ο κ. Ηλίας Τζηρίτης, συντονιστής τοπικών δράσεων της WWF Ελλάς, καθώς η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη. Επίσης, επειδή είναι εθνικός δρυμός χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στις αναδασωτικές εργασίες, «δεν μπορεί ο καθένας να πάρει το ελατάκι του και να πάει να το φυτέψει».

Φυσικά δεν είναι δυνατόν να φυτευτεί όλη η καμένη έκταση και λόγω κόστους, αλλά και επειδή πρακτικά δεν θα έχει ιδιαίτερη αξία. Σε πολλά σημεία όπου το έδαφος είναι βραχώδες, όπως στη βάση του Ναυτικού, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αναδάσωση. «Ισως το δάσος να επανέλθει μόνο του μετά πολλά χρόνια», υποστηρίζει ο κ. Τζηρίτης προσθέτοντας ότι «και τα ξέφωτα χρειάζονται στο δάσος γιατί ευνοούν τη βιοποικιλότητα».

«Σε κάποια σημεία που παλαιά υπήρχε έλατο, η φυσική αναγέννηση έφερε τη χαλέπιο πεύκη. Για πρώτη φορά βλέπουμε χαλέπιο πεύκη σε ύψος πάνω από 700 μέτρα, κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί συνέπεια της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο και πάλι σε κάποια σημεία μπορεί να ξαναβγεί έλατο, μακροχρόνια το έλατο είναι πιο ισχυρό είδος», εξηγεί ο κ. Δημόπουλος.

Χρειάζεται προσοχή

Ο Φορέας καλεί όσους ανεβαίνουν στην Πάρνηθα να μην εισέρχονται σε περιοχές όπου έχει γίνει αναδάσωση και να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με τα νεαρά ελατάκια, καθώς για να φτάσουν τους 20-30 πόντους έχει χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια. «Κάθε ελατάκι που φυτεύεται θέλει 8-9 χρόνια προεργασία», εξηγεί ο κ. Τζηρίτης. «Κάθε 3-4 χρόνια συλλέγονται κουκουνάρια για τον σπόρο, τα οποία στην συνέχεια εκκοκκίζονται. Από 800 κιλά κουκουνάρια παίρνουμε 20 κιλά σπόρο που φυτεύεται στο φυτώριο όπου χρειάζονται από 3-5 χρόνια για να φτάσει το φυτό τους 20 πόντους και να μπορεί να μεταφερθεί στο βουνό».

Στην Πάρνηθα δοκιμάστηκαν πολλά πράγματα για πρώτη φορά. Ενα από αυτά ήταν η συμμετοχή μεγάλου αριθμού εθελοντών στις αναδασώσεις μέσω των εξορμήσεων που οργάνωσε ο ΣΚΑΪ σε συνεργασία με τον Φορέα και το Δασαρχείο. Μάλιστα όσοι συμμετείχαν εκπαιδεύτηκαν πριν ανέβουν στο βουνό και τώρα αποτελούν μια σημαντική ομάδα βοήθειας. «Εθελοντές συμμετέχουν τώρα στην πυροπροστασία. Εχουμε δώδεκα πυροσβεστικά οχήματα, κάποια από τα οποία τα έχουμε παραχωρήσει στις εθελοντικές οργανώσεις. Εμείς δεν έχουμε 36 άτομα που απαιτούνται για να πληρωθούν όλες οι βάρδιες αυτών των οχημάτων», εξηγεί ο κ. Δημόπουλος.

Της Τάνιας Γεωργιοπούλου

Το άρθρο είναι από:  Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ