( στο: http://www.capital.gr/ )
Την περίοδο που διανύουμε γίνεται μεγάλη συζήτηση για την πραγματική γάγγραινα της κοινωνίας που είναι η φοροδιαφυγή.
Όσες προσπάθειες όμως και αν έγιναν απέτυχαν. Εξετάζοντας όλες αυτές τις προσπάθειες καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα, ότι τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν σχεδόν πάντα τα ίδια. Αύξηση της γραφειοκρατίας, ενίσχυση της αστυνομοκρατίας.
Προτείνω να ξεκινήσουμε τις σκέψεις μας από την απλή παραδοχή, ότι οι φοροφυγάδες επιδιώκουν να αυξήσουν την περιουσία τους σε βάρος της υποχρεωτικής τους κοινωνικής συμμετοχής. Αν λοιπόν ο νομοθέτης απαγορεύσει πλήρως την δυνατότητα στο φοροφυγά, να χρησιμοποιήσει με οποιονδήποτε τρόπο τα χρήματά του που προέρχονται από την φοροδιαφυγή, π.χ για την απόκτηση περιουσιακών στοιχείων ή εμφάνιση σε χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, τότε θα έχει δοθεί ένα πραγματικά σημαντικό «χτύπημα» στη φοροδιαφυγή. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με:
- Υποχρεωτική επιτέλους καταγραφή κινητής και ακίνητης περιουσίας όλων των φορολογούμενων. Απλά να υποβάλλεται ετησίως μαζί με τη φορολογική δήλωση από κάθε φορολογούμενο ένα ολοκληρωμένο περιουσιολόγιο. Κάθε μεταβολή σε αυτό που δεν δικαιολογείται από τα ετήσια δηλωθέντα εισοδήματα θα φορολογείται με αυξημένο συντελεστή. Ανάλογα συστήματα υπάρχουν στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες του κόσμου.
- Το παραπάνω μέτρο πρέπει να συνοδεύεται και από πλήρη κατάργηση οποιονδήποτε εξαιρέσεων από το «πόθεν έσχες» έχουν προβλεφθεί. Ένα συνεπής φορολογούμενος ακόμη και την ώρα που προβαίνει σε αγοραπωλησία ενός ακινήτου για το παιδί του, επιδιώκει την πληρωμή του με όσο το δυνατόν λιγότερο φόρο. Δεν τον ενοχλεί να απαντήσει στο ερώτημα «που βρήκε τα χρήματα». Ο φοροφυγάς επιδιώκει να αποφύγει την δήλωση των πηγών προέλευσης των χρημάτων και επειδή κατανοεί ότι αυτό δεν γίνεται αποδεκτό από την κοινωνία, προβάλει το αίτημα της εξαίρεσης από το «πόθεν έσχες», προφασιζόμενος ότι έτσι μειώνονται οι επιβαλλόμενοι φόροι.
Ένα τέτοιο σύστημα μπορεί εύκολα να λειτουργήσει με τα σύγχρονα πληροφοριακά συστήματα. Προϋποθέτει όμως, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών να γνωρίζει τη σημαντικότητά του και να έχει καταφέρει ή επιβάλλει την αγαστή συνεργασία της ΓΓΠΣ με τον κλασσικό φορολογικό μηχανισμό (Δ.Ο.Υ).
Γενναία πράξη θα ήταν και ο επανασχεδιασμός της διαδικασίας απόδοσης - είσπραξης φορολογικών εσόδων. Ενώ όλοι συμφωνούμε ότι είναι αναποτελεσματικός ο νυν μηχανισμός, τον ανεχόμαστε και επιπροσθέτως αυτός αρνείται και την αξιολόγηση του. Δεν είναι τυχαίο που οι συνδικαλιστές της Π.Ο.Ε – Δ.Ο.Υ παρεμπόδισαν τη διαδικασία γραπτής αξιολόγησης όσων επιθυμούν να είναι συνυπεύθυνοι για την υπάρχουσα αυξημένη φοροδιαφυγή.
Γιατί να μην επιμερίσουμε την ευθύνη της διαδικασίας απόδοσης - είσπραξης φορολογικών εσόδων μεταξύ του ιδιωτικού τομέα και του δημόσιου, με την πιστοποίηση φοροτεχνικών - λογιστών; Δεν είναι μικρότερη η φοροδιαφυγή στις χώρες που εφαρμόζονται ανάλογα συστήματα; Δεν αποτελεί κοινωνική γάγγραινα η φοροδιαφυγή; Δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό να συμμετάσχουν σε αυτήν τη διαδικασία όλοι οι επιστήμονες που έχουν τα ανάλογα προσόντα;
Αν τώρα δεν προβούμε σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις αποποιούμαστε του δικαιώματος να αλλάξουμε την πατρίδα μας. Βεβαίως σε όλα αυτά, δεν πρέπει να λησμονούμε να προσθέτουμε και την αναγκαία μείωση των επιβαλλόμενων φόρων!!!
* Ο κ. Δημήτρης Πανοζάχος είναι Οικονομολόγος-Φοροτεχνικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου