Στα χρόνια του photoshop.

Η βρετανική εφημερίδα «The Guardian» παρουσίαζε χθες στην ηλεκτρονική της έκδοση ένα θέμα αφιερωμένο στα 25 χρόνια του photoshop. Ειδωμένο με χιουμοριστική διάθεση, το κομμάτι μιλούσε για τα διάφορα ευτράπελα και τις παρεξηγήσεις που έχουν κατά καιρούς δημιουργήσει οι (εκατομμύρια) μικρές και μεγάλες παρεμβάσεις στον κόσμο των εικόνων.

Πέρα από την πλάκα βέβαια, είναι γεγονός πως μιλάμε για ένα από τα σημαντικότερα προγράμματα υπολογιστών που δημιουργήθηκαν ποτέ. Κι αυτό όχι λόγω αυτών των παρεμβάσεων· των σταρ της βιομηχανίας του θεάματος που φαίνονται πιο λαμπεροί από ό,τι είναι, των καλλιτεχνών φωτογράφων που πλέον περνούν περισσότερη ώρα στον υπολογιστή παρά στον σκοτεινό θάλαμο ή των γραφιστών που «κόβουν-ράβουν» με χίλιες φορές μεγαλύτερη άνεση από ό,τι στο παρελθόν. Είναι κυρίως ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε πλέον τις εικόνες. Με λίγα λόγια, είμαστε υποψιασμένοι. Η αλήθεια της εικόνας, της φωτογραφίας, ήταν για ολόκληρες δεκαετίες περίπου αδιαμφισβήτητη.

Φυσικά οι γνώστες κατείχαν πάντα «κόλπα» για να ξεγελάσουν ή να παραπλανήσουν τον θεατή, όμως οι δυνατότητές τους ήταν περιορισμένες. Δεν μπορούσαν να παρουσιάσουν πειστικά κάτι το οποίο δεν ήταν καν εκεί.

Στην εποχή του Photoshop αντίθετα, ένας άριστος γνώστης του προγράμματος μπορεί ουσιαστικά να εισάγει τα πάντα και -το σημαντικότερο- να αφήσει τόσο ελάχιστα ίχνη, ώστε ακόμα και το εμπειρότερο μάτι να δυσκολευτεί να τα εντοπίσει. Εκτός αυτού, τα τελευταία χρόνια η τεχνολογία του Photoshop εξαπλώνεται ραγδαία και στον τομέα της κινούμενης εικόνας, του βίντεο. Σήμερα παρατηρούμε τις εικόνες στο Διαδίκτυο, στα έντυπα και αλλού με την «κρυφή» γνώση πως αυτές δεν ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα. Κι αυτό αν το καλοσκεφτούμε είναι τουλάχιστον περίεργο...

Έντυπη Έκδοση

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ