Τη στιγμή εκείνη, το κέντρο της Γης απείχε από το κέντρο του Ήλιου 147.100.176 χιλιόμετρα. Από εδώ και πέρα, ο πλανήτης θα συνεχίσει να απομακρύνεται από το άστρο μέχρι να φτάσει στο αφήλιο στις 4 Ιουλίου, οπότε η απόσταση θα έχει αυξηθεί στα 152.103.776 χιλιόμετρα.
Η απόσταση από τον Ήλιο θα έπρεπε βέβαια να είναι σταθερή αν η Γη κινείτο σε κυκλική τροχιά. Στην πραγματικότητα όμως η τροχιά έχει ελλειπτικό σχήμα, αν και είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τη διαφορά με γυμνό μάτι.
Ο Φιλ Πλέιτ, αστρονόμος που γράφει στο Slate.com, παρουσιάζει ένα γράφημα που συγκρίνει την τροχιά της Γης (δεξιά) με έναν τέλειο κύκλο. Η διαφορά είναι δυσδιάκριτη, περίπου 2%.
Πώς όμως γίνεται να φτάνει η Γη στο περιήλιο στα μέσα του χειμώνα;
Η απάντηση είναι ότι η εναλλαγή των εποχών δεν συνδέεται με την αυξομείωση της απόστασης.
Η εναλλαγή φείλεται στο γεγονός ότι ο άξονας της Γης είναι κεκκλιμένος και κοιτάει πάντα στο ίδιο σημείο του ουρανού. Ως αποτέλεσμα, ο βόρειος πόλος του πλανήτη λούζεται σε μόνιμο φως για έξι μήνες, οπότε το βόρειο ημισφαίριο έχει άνοιξη ή καλοκαίρι. Τους υπόλοιπους έξι μήνες, ο βόρειος πόλος βυθίζεται στο σκοτάδι και η ζέστη μετακομίζει στο νότιο ημισφαίριο.
Επιπλέον, το περιήλιο και το αφήλιο δεν έρχονται πάντα την ίδια ημερομηνία. Ούτε εξάλλου και οι εποχές, αφού ο άξονας της Γης ταλαντώνεται σαν σβούρα με περίοδο περίπου 26.000 ετών.
Και αυτό σημαίνει ότι σε μερικές χιλιάδες χρόνια οι εποχές θα έχουν μετακινηθεί αρκετά στο ημερολόγιο, παρόλο που η τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο θα παραμένει σχεδόν η ίδια.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου