Σε αυτό στηρίχθηκε και εξακολουθεί να το κάνει, σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τη συνέχειά της και να ορίσει την εταιρική ταυτότητά της για το μέλλον.
Ας θυμηθούμε κάποια από τα ξεχωριστά coupé οχήματά της αλλά και κάποια που έτυχε να είναι τα τελευταία που προσδιόρισαν το τέλος μιας εποχής.
Giulietta Sprint
Δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερος «πρεσβευτής» για την Alfa Romeo τη δεκαετία του 1950. Η Giulietta Sprint ήταν το πρώτο όχημα παραγωγής της εταιρείας με κινητήρα χωρητικότητας κάτω από 1.300 κ.εκ. (συγκεκριμένα, ήταν τετρακύλινδρος 1.290 κ.εκ.).
Το 2+2 θέσεων όχημα, με το όμορφο αμάξωμα, σχεδιασμένο στο ατελιέ του Nuccio Bertone, δεν είχε ανταγωνιστή εκείνη την εποχή. Η Giulietta Sprint κατασκευαζόταν από το 1954 έως το 1964 από τη γραμμή παραγωγής βγήκαν συνολικά 24.084 οχήματα, σε δύο γενιές του μοντέλου.
Αρχικά ο κινητήρας απέδιδε 65 ίππους στις 6.000 σ.α.λ. ενώ από το 1958 η ισχύς του αυξήθηκε στους 79 ίππους στις 6.500 σ.α.λ. (σύμφωνα με την Ιταλική νόρμα «CUNA»).
Giulia Coupé 1750 GT Veloce
Η ονομασία «Veloce» ξυπνά μνήμες σε πολλούς συμπατριώτες μας, κυρίως σε όσους πλέον είναι «μιας κάποιας ηλικίας». Η Giulia Coupé 1750 GT Veloce, με το κλασικό αμάξωμά της (σχεδιασμένο από τον Giorgetto Giugiaro που τότε εργαζόταν ακόμα στον οίκο «Bertone»), άρχισε να κατασκευάζεται το 1967, δηλαδή τέσσερα χρόνια έπειτα από την επίσημη παρουσίαση της Giulia Coupé 1600 Sprint GT.
Η 1750 GT Veloce είχε κινητήρα 1.779 κ.εκ. ο οποίος απέδιδε 114 ίππους στις 5.000 σ.α.λ., διέθετε δύο διπλά καρμπιρατέρ οριζόντιας ροής («Weber 40») και δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής. Επίσης, συγκριτικά με τις άλλες εκδόσεις, διέθετε υδραυλικό συμπλέκτη, κατανεμητή πέδησης στους πίσω τροχούς, αντιστρεπτική ράβδο στον πίσω άξονα ενώ στο εσωτερικό είχε διαφορετική ταπετσαρία και (διαφορετικό) πίνακα οργάνων.
Εξωτερικά, οι διαφορές αφορούσαν στα δύο διπλά φανάρια εμπρός (τα εσωτερικά ήταν μικρότερης διαμέτρου), στη «μάσκα» η οποία είχε μία εγκάρσια γραμμή και στη θέση των «φλας» που ήταν τοποθετημένα οριζόντια αντί καθέτως.
Οι επιδόσεις της 1750 GT Veloce ήταν εξαιρετικές για την εποχή. Η τελική ταχύτητά της έφτανε τα 187 χλμ./ώρα, ενώ διακρίθηκε και στους αγώνες.
Η Giulia Coupé 1750 GT Veloce, από το 1967 έως το 1973 που σταμάτησε η παραγωγή της, κατασκευάστηκε συνολικά σε 44.269 μονάδες. Από αυτές οι 6.360 ήταν δεξιοτίμονες ενώ 3.243 διατέθηκαν στην αμερικανική αγορά και οι οποίες διέθεταν σύστημα έμμεσου ψεκασμού καυσίμου της «Spica», για να πληροί τα αυστηρότερα όρια εκπομπών ρύπων που είχαν θεσπιστεί στις ΗΠΑ.
33 Coupé Stradale
Ενα supercar από την Alfa Romeo δεν είναι κάτι απρόσμενο, ασχέτως αν στις δεκαετίες του 1980 και του 1990 η εταιρεία «έχασε τον προσανατολισμό» της. Η 33 Coupé Stradale σε αφήνει άφωνο με την ομορφιά της, με το λιτό στυλ της και με την προσωπικότητά της και κάλλιστα θα μπορούσε να διαθέτει στο καπό της το ατίθασο άλογο από το Maranello.
Βασιζόμενη στο αγωνιστικό Tipo 33 που είχε δημιουργήσει το 1965 η «Autodelta», το αγωνιστικό τμήμα της Alfa Romeo, η 33 Coupé Stradale σχεδιάστηκε από τον Franco Scaglione και κατασκευάστηκε μόλις σε 18 μονάδες (από τα τέλη του 1967 έως τις αρχές του 1969), από τη μιλανέζικη εταιρεία «Mazzari».
Σήμερα, όσες έχουν απομείνει στα χέρια ιδιωτών (μία υπάρχει στο μουσείο της εταιρείας και έξι από αυτές αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία άλλων πρωτοτύπων) είναι από τα πιο περιζήτητα οχήματα για συλλέκτες (και, συνεπώς, πανάκριβες).
Η 33 Coupé Stradale διέθετε V8 αλουμινένιο κινητήρα, χωρητικότητας 1.995 κ.εκ. ο οποίος απέδιδε 230 ίππους/8.800 σ.α.λ. Είχε τέσσερις εκκεντροφόρους επικεφαλής, σύστημα μηχανικού ψεκασμού πολλαπλών σημείων και δύο μπουζί ανά κύλινδρο.
Η εκτεταμένη χρήση αλουμινίου σε πλαίσιο και αμάξωμα είχε ως αποτέλεσμα να είναι πανάλαφρη, ζύγιζε 700 κιλά χωρίς τον οδηγό. Διέθετε χειροκίνητο κιβώτιο έξι σχέσεων και οι επιδόσεις της ήταν εκπληκτικές για την εποχή. Για τα 0-100 χλμ./ώρα χρειάζονταν μόνο περίπου 5,5 δευτ. ενώ η τελική ταχύτητά της έφτανε τα 260 χλμ./ώρα!
Η 33 Coupé Stradale είναι ένα όχημα-κόσμημα, μια αριστοκράτισσα «πρόγονος» που «κοιτά με αυστηρότητα αλλά και κατανόηση» την «επίγονο» της 4C.
Montreal
Το 1967 ο οίκος «Bertone» δημιούργησε ένα ιδιαίτερης αισθητικής πρωτότυπο με σκοπό να το παρουσιάσει στη Διεθνή Εκθεση («Expo») του Montreal, εξ ου και η ονομασία του. Η εντύπωση που προκάλεσε το, σχεδιασμένο από τον Marcello Gandini, αυτοκίνητο ήταν μεγάλη και οι άνθρωποι της Alfa Romeo αποφάσισαν να το κατασκευάσουν. Ετσι το 1970 η Montreal άρχισε να πωλείται, διαθέτοντας V8 κινητήρα χωρητικότητας 2.593 κ.εκ. ο οποίος απέδιδε 200 ίππους/6.400 σ.α.λ. (197 ίππους/6.400 σύμφωνα με τη νόρμα «IGM»). Ο κινητήρας βασιζόταν σε αυτόν της 33 Coupé Stradale αλλά η Montreal πότε δεν θεωρήθηκε (και δεν ήταν) ένα επί της ουσίας supercar. Από το 1970 έως τα τέλη του 1977, που σταμάτησε η παραγωγή της, κατασκευάστηκαν συνολικά 3.925 μονάδες. Λεπτομέρεια: Ολη αυτή την περίοδο καμία Montreal δεν αγοράστηκε στην καναδική πόλη!
Alfetta GT 1.8
Σχεδιασμένη από τον Giorgetto Giugiaro, η Alfetta GT ήταν η coupé έκδοση της Alfetta. Παρουσιάστηκε το 1974 και διέθετε τετρακύλινδρο κινητήρα χωρητικότητας 1.779 κ.εκ. ο οποίος αρχικά απέδιδε 122 ίππους/5.000 σ.α.λ. (κατά τη νόρμα «DGM»), ενώ το φθινόπωρο του 1975 ο κινητήρας τροποποιήθηκε και απέδιδε 118 ίππους/5.300 σ.α.λ. (κατά τη νόρμα «DGM»).
Η GT βασίστηκε στην τετράθυρη Alfetta 1.8 του 1972 αλλά το μήκος της ήταν κατά εννιά εκατοστά μικρότερο (έφτανε τα 4,19 μ.) ενώ και το μεταξόνιό της ήταν μικρότερο κατά 11 εκατοστά (έφτανε τα 2,4 μ.). Η Alfetta GT 1.8 κατασκευάστηκε από το 1974 ως το 1976 σε, συνολικά, 21.947 μονάδες. Το 1976 παρουσιάστηκε η Alfetta GT 1.6 (1.560 κ.εκ., 109 ίπποι/5.000 σ.α.λ. κατά και η Alfetta GTV 2.0 (1.962 κ.εκ., 122 ίπποι/5.300 σ.α.λ.).
75 1.6
Παρουσιάστηκε τον Μάρτιο του 1985, χρονιά κατά την οποία συμπληρώθηκαν 75 χρόνια από την ίδρυση της «Anonima Lombarda Fabbrica Automobili» (24 Ιουνίου 1910). Το νέο μοντέλο πήρε την ονομασία του προς τιμήν της επετείου, ήταν ο αντικαταστάτης της Giulietta και ήταν το τελευταίο πισωκίνητο όχημα της Alfa Romeo από τότε (η 8C Competizione είναι εξαίρεση).
Ο κινητήρας της 75 1.6 είχε χωρητικότητα 1.560 κ.εκ. και απέδιδε 110 ίππους/5.800 σ.α.λ. (νόρμα «ECC/80/1269»). Την ίδια χρονιά (1985) παρουσιάστηκαν και οι εκδόσεις 75 1.8 (1.779 κ.εκ., 120 ίπποι/5.300 σ.α.λ., κατά «ECC/80/1269») και 75 2.0 (1.962 κ.εκ. 128 ίπποι/5.400 σ.α.λ., κατά «ECC/80/1269»).
H 75, ως μοντέλο, κατασκευαζόταν έως το 1992. Σε αυτά τα επτά χρόνια υπήρξαν και πιο σπορ εκδόσεις όπως η 75 2.5i «Quadrifoglio Verde», η 75 1.8i Turbo και η 75 2.0i Twin Spark.
GTV
Ένα από τα πιο όμορφα οχήματα της δεκαετίας του 1990 και ένα από τα τελευταία μοντέλα της Alfa Romeo με σπορ χαρακτήρα, αισθητικά και οδηγικά.
Η GTV («Gran Turismo Veloce») σχεδιάστηκε από τους ανθρώπους του «Centro Stile» της Alfa Romeo σε συνεργασία με ομολόγους τους του οίκου «Pininfarina» υπό το μοτίβο τριών γραμμών που παραπέμπουν στο γράμμα «Ζ».
To 2+2 coupe μοντέλο ήταν εμπροσθοκίνητο και αρχικά διατίθετο με δύο κινητήρες, έναν ατμοσφαιρικό τετρακύλινδρο 1.970 κ.εκ. απόδοσης 150 ίππων/6.200 σ.α.λ. και έναν V6 υπερτροφοδοτούμενο 1.996 κ.εκ. απόδοσης 200 ίππων/6.000 σ.α.λ.
4C
Η 4C είναι ένα αυτοκίνητο στο οποίο τα πάντα έχουν σχεδιαστεί για να προάγουν στο έπακρο την οδηγική απόλαυση. Φέρνει δε άμεσα στο νου μερικά από τα παραδοσιακά εμβληματικά μοντέλα τα οποία έχουν αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία της μάρκας.
Οι συμπαγείς διαστάσεις του 2θέσιου καθαρόαιμου το καθιστούν μοναδικό έναντι των ανταγωνιστών του: είναι μόλις κάτω από τα 4 μέτρα σε μήκος, 200 cm σε πλάτος, 118 cm σε ύψος κι έχει μεταξόνιο 2,4 μέτρα.
Ο τοποθετημένος στο κέντρο νέος 4κύλινδρος βενζινοκινητήρας 1750 Turbo με τους 240 ίππους διαθέτει ένα καινοτόμο αλουμινένιο μπλοκ και ειδικά συστήματα εισαγωγής και εξαγωγής, που έχουν βελτιστοποιηθεί για την ενίσχυση της σπορτίφ εικόνας και αίσθησης του αυτοκινήτου ακόμη περισσότερο. Επιπλέον χρησιμοποιεί τις πιο σύγχρονες τεχνολογικές λύσεις όπως ο άμεσος ψεκασμός, ο διπλός συνεχής μεταβλητός χρονισμός βαλβίδων και ο υπερσυμπιεστής με το επαναστατικό σύστημα σάρωσης για την ολοκληρωτική εξάλειψη του "turbo lag". Η ροπή του είναι γενναιόδωρη, με μέγιστη τιμή τα 350 Nm, το 80% της οποίας είναι διαθέσιμο μόλις στις 1700 στροφές. Με αυτόν τον κινητήρα η μέγιστη ταχύτητα του αυτοκινήτου φτάνει τα 258 χλμ./ώρα, ενώ η επιτάχυνση 0-100 χλμ./ώρα γίνεται σε μόλις 4,5 δευτερόλεπτα.
Νέα Giulia
Και φτάσαμε στην εποχή της νέας Giulia που αποτελεί το μεγάλο στοίχημα της εταιρείας. Η νέα εντυπωσιακή ντίβα από την Ιταλία μπορεί να μη διαθέτει coupe αμάξωμα, υπόσχεται, ωστόσο, μεγάλες συγκινήσεις τόσο στις απλές εκδόσεις της, όσο και στην σκληροπυρηνική Quadrifoglio των 510 ίππων.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΩΓΛΟΠΙΤΗΣ, ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΕΝΙΟΣ ΚΑΤΗΣ
Δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερος «πρεσβευτής» για την Alfa Romeo τη δεκαετία του 1950. Η Giulietta Sprint ήταν το πρώτο όχημα παραγωγής της εταιρείας με κινητήρα χωρητικότητας κάτω από 1.300 κ.εκ. (συγκεκριμένα, ήταν τετρακύλινδρος 1.290 κ.εκ.).
Το 2+2 θέσεων όχημα, με το όμορφο αμάξωμα, σχεδιασμένο στο ατελιέ του Nuccio Bertone, δεν είχε ανταγωνιστή εκείνη την εποχή. Η Giulietta Sprint κατασκευαζόταν από το 1954 έως το 1964 από τη γραμμή παραγωγής βγήκαν συνολικά 24.084 οχήματα, σε δύο γενιές του μοντέλου.
Αρχικά ο κινητήρας απέδιδε 65 ίππους στις 6.000 σ.α.λ. ενώ από το 1958 η ισχύς του αυξήθηκε στους 79 ίππους στις 6.500 σ.α.λ. (σύμφωνα με την Ιταλική νόρμα «CUNA»).
Giulia Coupé 1750 GT Veloce
Η ονομασία «Veloce» ξυπνά μνήμες σε πολλούς συμπατριώτες μας, κυρίως σε όσους πλέον είναι «μιας κάποιας ηλικίας». Η Giulia Coupé 1750 GT Veloce, με το κλασικό αμάξωμά της (σχεδιασμένο από τον Giorgetto Giugiaro που τότε εργαζόταν ακόμα στον οίκο «Bertone»), άρχισε να κατασκευάζεται το 1967, δηλαδή τέσσερα χρόνια έπειτα από την επίσημη παρουσίαση της Giulia Coupé 1600 Sprint GT.
Η 1750 GT Veloce είχε κινητήρα 1.779 κ.εκ. ο οποίος απέδιδε 114 ίππους στις 5.000 σ.α.λ., διέθετε δύο διπλά καρμπιρατέρ οριζόντιας ροής («Weber 40») και δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής. Επίσης, συγκριτικά με τις άλλες εκδόσεις, διέθετε υδραυλικό συμπλέκτη, κατανεμητή πέδησης στους πίσω τροχούς, αντιστρεπτική ράβδο στον πίσω άξονα ενώ στο εσωτερικό είχε διαφορετική ταπετσαρία και (διαφορετικό) πίνακα οργάνων.
Εξωτερικά, οι διαφορές αφορούσαν στα δύο διπλά φανάρια εμπρός (τα εσωτερικά ήταν μικρότερης διαμέτρου), στη «μάσκα» η οποία είχε μία εγκάρσια γραμμή και στη θέση των «φλας» που ήταν τοποθετημένα οριζόντια αντί καθέτως.
Οι επιδόσεις της 1750 GT Veloce ήταν εξαιρετικές για την εποχή. Η τελική ταχύτητά της έφτανε τα 187 χλμ./ώρα, ενώ διακρίθηκε και στους αγώνες.
Η Giulia Coupé 1750 GT Veloce, από το 1967 έως το 1973 που σταμάτησε η παραγωγή της, κατασκευάστηκε συνολικά σε 44.269 μονάδες. Από αυτές οι 6.360 ήταν δεξιοτίμονες ενώ 3.243 διατέθηκαν στην αμερικανική αγορά και οι οποίες διέθεταν σύστημα έμμεσου ψεκασμού καυσίμου της «Spica», για να πληροί τα αυστηρότερα όρια εκπομπών ρύπων που είχαν θεσπιστεί στις ΗΠΑ.
33 Coupé Stradale
Ενα supercar από την Alfa Romeo δεν είναι κάτι απρόσμενο, ασχέτως αν στις δεκαετίες του 1980 και του 1990 η εταιρεία «έχασε τον προσανατολισμό» της. Η 33 Coupé Stradale σε αφήνει άφωνο με την ομορφιά της, με το λιτό στυλ της και με την προσωπικότητά της και κάλλιστα θα μπορούσε να διαθέτει στο καπό της το ατίθασο άλογο από το Maranello.
Βασιζόμενη στο αγωνιστικό Tipo 33 που είχε δημιουργήσει το 1965 η «Autodelta», το αγωνιστικό τμήμα της Alfa Romeo, η 33 Coupé Stradale σχεδιάστηκε από τον Franco Scaglione και κατασκευάστηκε μόλις σε 18 μονάδες (από τα τέλη του 1967 έως τις αρχές του 1969), από τη μιλανέζικη εταιρεία «Mazzari».
Σήμερα, όσες έχουν απομείνει στα χέρια ιδιωτών (μία υπάρχει στο μουσείο της εταιρείας και έξι από αυτές αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία άλλων πρωτοτύπων) είναι από τα πιο περιζήτητα οχήματα για συλλέκτες (και, συνεπώς, πανάκριβες).
Η 33 Coupé Stradale διέθετε V8 αλουμινένιο κινητήρα, χωρητικότητας 1.995 κ.εκ. ο οποίος απέδιδε 230 ίππους/8.800 σ.α.λ. Είχε τέσσερις εκκεντροφόρους επικεφαλής, σύστημα μηχανικού ψεκασμού πολλαπλών σημείων και δύο μπουζί ανά κύλινδρο.
Η εκτεταμένη χρήση αλουμινίου σε πλαίσιο και αμάξωμα είχε ως αποτέλεσμα να είναι πανάλαφρη, ζύγιζε 700 κιλά χωρίς τον οδηγό. Διέθετε χειροκίνητο κιβώτιο έξι σχέσεων και οι επιδόσεις της ήταν εκπληκτικές για την εποχή. Για τα 0-100 χλμ./ώρα χρειάζονταν μόνο περίπου 5,5 δευτ. ενώ η τελική ταχύτητά της έφτανε τα 260 χλμ./ώρα!
Η 33 Coupé Stradale είναι ένα όχημα-κόσμημα, μια αριστοκράτισσα «πρόγονος» που «κοιτά με αυστηρότητα αλλά και κατανόηση» την «επίγονο» της 4C.
Montreal
Το 1967 ο οίκος «Bertone» δημιούργησε ένα ιδιαίτερης αισθητικής πρωτότυπο με σκοπό να το παρουσιάσει στη Διεθνή Εκθεση («Expo») του Montreal, εξ ου και η ονομασία του. Η εντύπωση που προκάλεσε το, σχεδιασμένο από τον Marcello Gandini, αυτοκίνητο ήταν μεγάλη και οι άνθρωποι της Alfa Romeo αποφάσισαν να το κατασκευάσουν. Ετσι το 1970 η Montreal άρχισε να πωλείται, διαθέτοντας V8 κινητήρα χωρητικότητας 2.593 κ.εκ. ο οποίος απέδιδε 200 ίππους/6.400 σ.α.λ. (197 ίππους/6.400 σύμφωνα με τη νόρμα «IGM»). Ο κινητήρας βασιζόταν σε αυτόν της 33 Coupé Stradale αλλά η Montreal πότε δεν θεωρήθηκε (και δεν ήταν) ένα επί της ουσίας supercar. Από το 1970 έως τα τέλη του 1977, που σταμάτησε η παραγωγή της, κατασκευάστηκαν συνολικά 3.925 μονάδες. Λεπτομέρεια: Ολη αυτή την περίοδο καμία Montreal δεν αγοράστηκε στην καναδική πόλη!
Alfetta GT 1.8
Σχεδιασμένη από τον Giorgetto Giugiaro, η Alfetta GT ήταν η coupé έκδοση της Alfetta. Παρουσιάστηκε το 1974 και διέθετε τετρακύλινδρο κινητήρα χωρητικότητας 1.779 κ.εκ. ο οποίος αρχικά απέδιδε 122 ίππους/5.000 σ.α.λ. (κατά τη νόρμα «DGM»), ενώ το φθινόπωρο του 1975 ο κινητήρας τροποποιήθηκε και απέδιδε 118 ίππους/5.300 σ.α.λ. (κατά τη νόρμα «DGM»).
Η GT βασίστηκε στην τετράθυρη Alfetta 1.8 του 1972 αλλά το μήκος της ήταν κατά εννιά εκατοστά μικρότερο (έφτανε τα 4,19 μ.) ενώ και το μεταξόνιό της ήταν μικρότερο κατά 11 εκατοστά (έφτανε τα 2,4 μ.). Η Alfetta GT 1.8 κατασκευάστηκε από το 1974 ως το 1976 σε, συνολικά, 21.947 μονάδες. Το 1976 παρουσιάστηκε η Alfetta GT 1.6 (1.560 κ.εκ., 109 ίπποι/5.000 σ.α.λ. κατά και η Alfetta GTV 2.0 (1.962 κ.εκ., 122 ίπποι/5.300 σ.α.λ.).
75 1.6
Παρουσιάστηκε τον Μάρτιο του 1985, χρονιά κατά την οποία συμπληρώθηκαν 75 χρόνια από την ίδρυση της «Anonima Lombarda Fabbrica Automobili» (24 Ιουνίου 1910). Το νέο μοντέλο πήρε την ονομασία του προς τιμήν της επετείου, ήταν ο αντικαταστάτης της Giulietta και ήταν το τελευταίο πισωκίνητο όχημα της Alfa Romeo από τότε (η 8C Competizione είναι εξαίρεση).
Ο κινητήρας της 75 1.6 είχε χωρητικότητα 1.560 κ.εκ. και απέδιδε 110 ίππους/5.800 σ.α.λ. (νόρμα «ECC/80/1269»). Την ίδια χρονιά (1985) παρουσιάστηκαν και οι εκδόσεις 75 1.8 (1.779 κ.εκ., 120 ίπποι/5.300 σ.α.λ., κατά «ECC/80/1269») και 75 2.0 (1.962 κ.εκ. 128 ίπποι/5.400 σ.α.λ., κατά «ECC/80/1269»).
H 75, ως μοντέλο, κατασκευαζόταν έως το 1992. Σε αυτά τα επτά χρόνια υπήρξαν και πιο σπορ εκδόσεις όπως η 75 2.5i «Quadrifoglio Verde», η 75 1.8i Turbo και η 75 2.0i Twin Spark.
GTV
Ένα από τα πιο όμορφα οχήματα της δεκαετίας του 1990 και ένα από τα τελευταία μοντέλα της Alfa Romeo με σπορ χαρακτήρα, αισθητικά και οδηγικά.
Η GTV («Gran Turismo Veloce») σχεδιάστηκε από τους ανθρώπους του «Centro Stile» της Alfa Romeo σε συνεργασία με ομολόγους τους του οίκου «Pininfarina» υπό το μοτίβο τριών γραμμών που παραπέμπουν στο γράμμα «Ζ».
To 2+2 coupe μοντέλο ήταν εμπροσθοκίνητο και αρχικά διατίθετο με δύο κινητήρες, έναν ατμοσφαιρικό τετρακύλινδρο 1.970 κ.εκ. απόδοσης 150 ίππων/6.200 σ.α.λ. και έναν V6 υπερτροφοδοτούμενο 1.996 κ.εκ. απόδοσης 200 ίππων/6.000 σ.α.λ.
4C
Η 4C είναι ένα αυτοκίνητο στο οποίο τα πάντα έχουν σχεδιαστεί για να προάγουν στο έπακρο την οδηγική απόλαυση. Φέρνει δε άμεσα στο νου μερικά από τα παραδοσιακά εμβληματικά μοντέλα τα οποία έχουν αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία της μάρκας.
Οι συμπαγείς διαστάσεις του 2θέσιου καθαρόαιμου το καθιστούν μοναδικό έναντι των ανταγωνιστών του: είναι μόλις κάτω από τα 4 μέτρα σε μήκος, 200 cm σε πλάτος, 118 cm σε ύψος κι έχει μεταξόνιο 2,4 μέτρα.
Ο τοποθετημένος στο κέντρο νέος 4κύλινδρος βενζινοκινητήρας 1750 Turbo με τους 240 ίππους διαθέτει ένα καινοτόμο αλουμινένιο μπλοκ και ειδικά συστήματα εισαγωγής και εξαγωγής, που έχουν βελτιστοποιηθεί για την ενίσχυση της σπορτίφ εικόνας και αίσθησης του αυτοκινήτου ακόμη περισσότερο. Επιπλέον χρησιμοποιεί τις πιο σύγχρονες τεχνολογικές λύσεις όπως ο άμεσος ψεκασμός, ο διπλός συνεχής μεταβλητός χρονισμός βαλβίδων και ο υπερσυμπιεστής με το επαναστατικό σύστημα σάρωσης για την ολοκληρωτική εξάλειψη του "turbo lag". Η ροπή του είναι γενναιόδωρη, με μέγιστη τιμή τα 350 Nm, το 80% της οποίας είναι διαθέσιμο μόλις στις 1700 στροφές. Με αυτόν τον κινητήρα η μέγιστη ταχύτητα του αυτοκινήτου φτάνει τα 258 χλμ./ώρα, ενώ η επιτάχυνση 0-100 χλμ./ώρα γίνεται σε μόλις 4,5 δευτερόλεπτα.
Νέα Giulia
Και φτάσαμε στην εποχή της νέας Giulia που αποτελεί το μεγάλο στοίχημα της εταιρείας. Η νέα εντυπωσιακή ντίβα από την Ιταλία μπορεί να μη διαθέτει coupe αμάξωμα, υπόσχεται, ωστόσο, μεγάλες συγκινήσεις τόσο στις απλές εκδόσεις της, όσο και στην σκληροπυρηνική Quadrifoglio των 510 ίππων.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΩΓΛΟΠΙΤΗΣ, ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΕΝΙΟΣ ΚΑΤΗΣ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ: CAR AND DRIVER.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου