Στην «εντατική» βρίσκεται η ναυπηγική και ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία στη χώρα, αφού παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει, εδώ και αρκετά χρόνια, παρατηρείται πλήρης στασιμότητα σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη βιώσιμων πολιτικών.
Σε μία περίοδο που όλοι αναζητούν τρόπους για να επιτευχθεί η πολυπόθητη ανάπτυξη, ένας κλάδος με τεράστιες δυνατότητες, αφού υπό προϋποθέσεις υπάρχει η δυνατότητα να έχει τη στήριξη της μεγαλύτερης ναυτιλίας του κόσμου, της ελληνόκτητης, συνεχίζει να «αιμορραγεί».
Μάλιστα από πλευράς κυβέρνησης φαίνεται ότι η υπόθεση αναζήτησης και εφαρμογής σχεδίου διάσωσης του κλάδου φαίνεται ότι έχει «παγώσει». Σύμφωνα με πληροφορίες την προηγούμενη εβδομάδα στη συνεδρίαση της κυβερνητικής επιτροπής, όπου ήταν προγραμματισμένο να συζητηθεί διεξοδικά το θέμα και να ληφθούν αποφάσεις, τελικά δεν συζητήθηκε.
Επίσης σε άλλη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας με φορείς της ναυπηγοεπισκευής, στελέχη του Υπουργείου αποκάλυψαν ότι ένα από τα σενάρια που υπάρχουν στο τραπέζι είναι, όπως τόνισαν κύκλοι της ναυπηγοεπισκευής στη «Ν», «να ξεκινήσουν από το μηδέν».
Αυτή τη στιγμή το εμπορικό τμήμα του ναυπηγείου Σκαραμαγκά με απόφαση της Ε.Ε. παραμένει κλειστό, με αποτέλεσμα η μεγάλη δεξαμενή που αποτελεί «κράχτη», για μεγάλα και μικρά πλοία να μη λειτουργεί.
Ταυτόχρονα τα ναυπηγεία Ελευσίνας έχουν μπει στο άρθρο 99, ενώ μέσα στο καλοκαίρι η μεγάλη τους δεξαμενή «βούλιαξε» και δεν έχει ακόμα επιδιορθωθεί.
Αυτό επηρεάζει άμεσα και τη ναυπηγοεπισκευή, η οποία βρίσκεται σε διαρκή ύφεση και εξαρτάται άμεσα από τη λειτουργία των μεγάλων ναυπηγείων.
Παράλληλα και τα σχέδια για αναβάθμιση της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος έχουν «μπει σε βαθιά κατάψυξη», όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν στη «Ν» παράγοντες του κλάδου.
Η κατάσταση έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, όπου Ελληνες εφοπλιστές που θέλουν να φέρουν τα πλοία τους στη χώρα για επισκευές να μην μπορούν να βρουν δεξαμενή για να τα «ανεβάσουν».
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Ν» το φαινόμενο αυτό έχει ενταθεί το τελευταίο διάστημα στη διάρκεια του οποίου έχει παρατηρηθεί ταυτόχρονα αύξηση του ενδιαφέροντος του ελληνικού εφοπλισμού να φέρει πλοία στη χώρα για επισκευές. Αποτέλεσμα όλων αυτών ο μεγάλος κερδισμένος να είναι τα ανταγωνιστικά ναυπηγεία της Τουρκίας τα οποία εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες του ελληνικού συστήματος.
Το σχέδιο
Η πλειονότητα των εμπλεκομένων με το μέλλον της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας φορέων συμφωνεί ότι μοναδική λύση για να καταστεί εφικτή η σωτηρία του κλάδου είναι η δημιουργία ενός ενιαίου φορέα που θα περιλαμβάνει τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τα ναυπηγεία Ελευσίνας και τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και, αφού πρώτα ξεπερασθούν όμως τα προβλήματα που υπάρχουν, να συμφωνήσουν όλες οι πλευρές για το πώς θα λειτουργήσει ο ενιαίος φορέας.
Επίσης να υπάρξει μέριμνα σε συμφωνία με την Ε.Ε. για την επαναλειτουργία του εμπορικού τμήματος του Σκαραμαγκά, για τη βιωσιμότητα των ναυπηγείων Ελευσίνας, αλλά και για επενδύσεις στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, σε εξοπλισμό και κυρίως σε πλωτές δεξαμενές, και για τη μετατροπή της σε Βιομηχανικό Πάρκο στα πρότυπα του ΒΙΠΑΣ Σχιστού στο οποίο έχει μεταφερθεί ένα μεγάλο ποσοστό των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο κλάδο.
Οι νέες προοπτικές
Χαρακτηριστική της κατάστασης είναι και οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Αμύνης, Πάνου Μπεγλίτη, που ανέφερε ότι «Δεν μπορούμε να στηρίξουμε -και το λέω αυτό με απόλυτη ειλικρίνεια- μόνο με τις προμήθειες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων τις βιομηχανίες και τα ναυπηγεία», τόνισε.
Για την υποστήριξη της ναυπηγικής βιομηχανίας ώστε να καταστεί ανταγωνιστική και να ξανακατασκευαστούν πλοία στη χώρα μας χρειάζονται πέραν της αναδιοργάνωσης του κλάδου και πολιτικές ενίσχυσης. Πολιτικές όπως η στήριξη με κρατικές εγγυήσεις των δανείων υπέρ των ναυπηγείων, όπως γίνεται νόμιμα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με ναυπηγική βιομηχανία.
Οι εφοπλιστές
Χαρακτηριστικές της άποψης του ελληνικού εφοπλισμού ήταν και οι δηλώσεις που έκανε ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος όταν έγινε η τελετή ονοματαδοσίας του πλοίου του ομίλου «Ian M» στο λιμάνι του Πειραιά.
«Στα 30 μου ναυπηγούσαμε βαπόρια στην Ελλάδα. Ας ξανακάνουμε όραμά μας να μας αξιώσει ο Θεός σύντομα να βαφτίζουμε και να υψώνουμε τη σημαία μας σε πλοία που να χτίζονται πάλι από Έλληνες σε ελληνικά ναυπηγεία. Η πραγματοποίηση του ονείρου αυτού είναι χρέος μας εθνικό και επαφίεται στη συναίνεση και τον πατριωτισμό μας. Το οφείλουμε και πιστεύω απόλυτα, πως το μπορούμε», είχε τονίσει.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΙΜΠΛΑΚΗΣ - atsimp@naftemporiki.gr
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από: Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Σε μία περίοδο που όλοι αναζητούν τρόπους για να επιτευχθεί η πολυπόθητη ανάπτυξη, ένας κλάδος με τεράστιες δυνατότητες, αφού υπό προϋποθέσεις υπάρχει η δυνατότητα να έχει τη στήριξη της μεγαλύτερης ναυτιλίας του κόσμου, της ελληνόκτητης, συνεχίζει να «αιμορραγεί».
Μάλιστα από πλευράς κυβέρνησης φαίνεται ότι η υπόθεση αναζήτησης και εφαρμογής σχεδίου διάσωσης του κλάδου φαίνεται ότι έχει «παγώσει». Σύμφωνα με πληροφορίες την προηγούμενη εβδομάδα στη συνεδρίαση της κυβερνητικής επιτροπής, όπου ήταν προγραμματισμένο να συζητηθεί διεξοδικά το θέμα και να ληφθούν αποφάσεις, τελικά δεν συζητήθηκε.
Επίσης σε άλλη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας με φορείς της ναυπηγοεπισκευής, στελέχη του Υπουργείου αποκάλυψαν ότι ένα από τα σενάρια που υπάρχουν στο τραπέζι είναι, όπως τόνισαν κύκλοι της ναυπηγοεπισκευής στη «Ν», «να ξεκινήσουν από το μηδέν».
Αυτή τη στιγμή το εμπορικό τμήμα του ναυπηγείου Σκαραμαγκά με απόφαση της Ε.Ε. παραμένει κλειστό, με αποτέλεσμα η μεγάλη δεξαμενή που αποτελεί «κράχτη», για μεγάλα και μικρά πλοία να μη λειτουργεί.
Ταυτόχρονα τα ναυπηγεία Ελευσίνας έχουν μπει στο άρθρο 99, ενώ μέσα στο καλοκαίρι η μεγάλη τους δεξαμενή «βούλιαξε» και δεν έχει ακόμα επιδιορθωθεί.
Αυτό επηρεάζει άμεσα και τη ναυπηγοεπισκευή, η οποία βρίσκεται σε διαρκή ύφεση και εξαρτάται άμεσα από τη λειτουργία των μεγάλων ναυπηγείων.
Παράλληλα και τα σχέδια για αναβάθμιση της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος έχουν «μπει σε βαθιά κατάψυξη», όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν στη «Ν» παράγοντες του κλάδου.
Η κατάσταση έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, όπου Ελληνες εφοπλιστές που θέλουν να φέρουν τα πλοία τους στη χώρα για επισκευές να μην μπορούν να βρουν δεξαμενή για να τα «ανεβάσουν».
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Ν» το φαινόμενο αυτό έχει ενταθεί το τελευταίο διάστημα στη διάρκεια του οποίου έχει παρατηρηθεί ταυτόχρονα αύξηση του ενδιαφέροντος του ελληνικού εφοπλισμού να φέρει πλοία στη χώρα για επισκευές. Αποτέλεσμα όλων αυτών ο μεγάλος κερδισμένος να είναι τα ανταγωνιστικά ναυπηγεία της Τουρκίας τα οποία εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες του ελληνικού συστήματος.
Το σχέδιο
Η πλειονότητα των εμπλεκομένων με το μέλλον της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας φορέων συμφωνεί ότι μοναδική λύση για να καταστεί εφικτή η σωτηρία του κλάδου είναι η δημιουργία ενός ενιαίου φορέα που θα περιλαμβάνει τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τα ναυπηγεία Ελευσίνας και τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και, αφού πρώτα ξεπερασθούν όμως τα προβλήματα που υπάρχουν, να συμφωνήσουν όλες οι πλευρές για το πώς θα λειτουργήσει ο ενιαίος φορέας.
Επίσης να υπάρξει μέριμνα σε συμφωνία με την Ε.Ε. για την επαναλειτουργία του εμπορικού τμήματος του Σκαραμαγκά, για τη βιωσιμότητα των ναυπηγείων Ελευσίνας, αλλά και για επενδύσεις στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, σε εξοπλισμό και κυρίως σε πλωτές δεξαμενές, και για τη μετατροπή της σε Βιομηχανικό Πάρκο στα πρότυπα του ΒΙΠΑΣ Σχιστού στο οποίο έχει μεταφερθεί ένα μεγάλο ποσοστό των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο κλάδο.
Οι νέες προοπτικές
Χαρακτηριστική της κατάστασης είναι και οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Αμύνης, Πάνου Μπεγλίτη, που ανέφερε ότι «Δεν μπορούμε να στηρίξουμε -και το λέω αυτό με απόλυτη ειλικρίνεια- μόνο με τις προμήθειες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων τις βιομηχανίες και τα ναυπηγεία», τόνισε.
Για την υποστήριξη της ναυπηγικής βιομηχανίας ώστε να καταστεί ανταγωνιστική και να ξανακατασκευαστούν πλοία στη χώρα μας χρειάζονται πέραν της αναδιοργάνωσης του κλάδου και πολιτικές ενίσχυσης. Πολιτικές όπως η στήριξη με κρατικές εγγυήσεις των δανείων υπέρ των ναυπηγείων, όπως γίνεται νόμιμα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με ναυπηγική βιομηχανία.
Οι εφοπλιστές
Χαρακτηριστικές της άποψης του ελληνικού εφοπλισμού ήταν και οι δηλώσεις που έκανε ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος όταν έγινε η τελετή ονοματαδοσίας του πλοίου του ομίλου «Ian M» στο λιμάνι του Πειραιά.
«Στα 30 μου ναυπηγούσαμε βαπόρια στην Ελλάδα. Ας ξανακάνουμε όραμά μας να μας αξιώσει ο Θεός σύντομα να βαφτίζουμε και να υψώνουμε τη σημαία μας σε πλοία που να χτίζονται πάλι από Έλληνες σε ελληνικά ναυπηγεία. Η πραγματοποίηση του ονείρου αυτού είναι χρέος μας εθνικό και επαφίεται στη συναίνεση και τον πατριωτισμό μας. Το οφείλουμε και πιστεύω απόλυτα, πως το μπορούμε», είχε τονίσει.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΙΜΠΛΑΚΗΣ - atsimp@naftemporiki.gr
Το άρθρο ανοίγει το μεγάλο θέμα της ελληνικής ναυτιλίας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ελληνική ναυτιλία δε στηρίζεται όσο θα έπρεπε από το ελληνικό κράτος και αυτό να ομολογήσω ότι κατά τη γνώμη μου είναι αδιευκρίνιστο αν τελικά τη βοηθάει ή όχι στην εξέλιξη της..
Μέσα μου υπάρχει το δίλημμα δύο αντικροουόμενων σκέψεων.. α) Αν βρίσκεται εδώ που βρίσκεται η ελληνική ναυτιλία αβοήθητη, πόσα περισσότερα θα επιτύγχανε με μία σωστή συμβολή του κράτους σε αυτή? και β) Μήπως τελικά αυτό τη σώζει? Ότι δεν ανακατεύεται το ελληνικό κράτος με αυτή? Μήπως αν ανακατευότανε θα έμπλεχε σε μία διαδικασία ελέγχου από αυτό που αναλόγως τις καταστάσεις και τα (ενδεχομένως άσχετα με αυτή) συμφέροντα κάθε φορά θα υπήρχε ο κίνδυνος να χαντακωθεί πιο πολύ απ'ό,τι βοηθηθεί?
Το άρθρο αναφέρεται πιο συγκεκριμένα στο κατασκευαστικό-επισκευαστικό κομμάτι της ελληνικής ναυτιλίας και όχι στη γενικότερη εφοπλιστική δραστηριότητα βέβαια. Οπότε αν θέλουμε να μείνουμε συγκεκριμένοι σε αυτό, η άποψη μου είναι ότι οι επισκευές είναι εφικτό να γίνουνε και στην Ελλάδα αν διορθωθούν οι δεξαμενές που αναφέρει το άρθρο, αλλά για τις κατασκευές νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα αν όχι απίθανα.Διαβάζοντας το άρθρο μου προέκυψε το ερώτημα για τα ναυπηγεία που αναφέρονται, μιας και απ'όσο γνωρίζω δεν διοικούνται από το κράτος γιατί εξαρτάται από αυτό η μοίρα τους?Επίσης σίγουρα το εργατικό δυναμικό και η ανάπτυξη της Κίνας και της Ανατολής γενικότερα καθιστά αυτές τις χώρες εκτός συναγωνισμού αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπήρχε "αγορά" και για τη χώρα μας για επισκευές. Σε αυτό θα βοηθούσε και η στήριξη από τους έλληνες εφοπλιστές αλλά επειδή προφανέστατα δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα οι ναυτιλιακές εταιρίες, θα έπρεπε μια τέτοια κίνηση να ναι προς όφελός τους.Τέλος θα ήθελα να προσθέσω ότι την κατάσταση δυσκολεψε πολύ κατά το παρελθόν το ζήτημα με τις επισκευές στην Ελλάδα το πρόβλημα των καθυστερήσεων και των απεργιών που αγχώνουν απαγορευτικά τους πλοιοκτήτες από το να σκεφτούν τα ελληνικά ναυπηγία.