Σε τι να ελπίζουμε

Γράφει ο Ηλίας Σταμπολιάδης

To άρθρο αναδημοσιεύεται από: http://www.elzoni.gr/

Ζούμε σε μία  εποχή  όπου έχουν διαστρέψει τις έννοιες των λέξεων και των αξιών. Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός ανθρώπου που ξοδεύει περισσότερα χρήματα από όσα κερδίζει για να εξασφαλίσει κοινωνική καταξίωση με τη σπατάλη και την επίδειξη. Ο άνθρωπος αυτός για να ανταπεξέλθει στα έξοδα του δανείζεται χρήματα από τοκογλύφους, που επειδή γνωρίζουν την κακοδιαχείριση του και τον κίνδυνο αποπληρωμής, απαιτούν υψηλά επιτόκια.

Όταν έλθει ο χρόνος αποπληρωμής πηγαίνει σε άλλους τοκογλύφους,  τάχα φίλους και συγγενείς, που όμως συνεργάζονται με τους προηγούμενους και αυτοί προθυμοποιούνται να τον δανείσουν  με χαμηλότερα επιτόκια για να αποπληρώσει τα μη ενέχυρα, υψηλότοκα δάνεια ώστε να εξασφαλίσουν  τους συνεργάτες τους, υπό την προϋπόθεση ότι θα κάνουν κουμάντο στο νοικοκυριό και τα παιδιά του δανειζόμενου και θα βάλουν ενέχυρο το σπίτι του.

Ένα τέτοιον  άνθρωπο η κοινωνία τον ονομάζει άσωτο και τον θεωρεί παράδειγμα προς αποφυγή. Τα δάνεια που παίρνει, βάζοντας ενέχυρο το σπίτι του, τα θεωρεί συμφορά  για τον ίδιο αλλά κυρίως για τα παιδιά του που θα μείνουν στο δρόμο. Όσον αφορά τους φίλους δανειστές όχι μόνο τους ονομάζει τοκογλύφους αλλά τους θεωρεί και καταχραστές.

Το ρόλο αυτό του ασώτου έχουν παίξει οι κυβερνήσεις εδώ και τριάντα χρόνια, με αρχή τον Ανδρέα, που ξόδευαν δανεικά χρήματα σε γλέντια εξουσίας και αρπαγής δημόσιας περιουσίας μοιράζοντας και μερικά ψίχουλα στους ψηφοφόρους  να τους υποστηρίξουν.

Σήμερα οι κομματάνθρωποι αντί να ντρέπονται για την κατάντια της χώρας θριαμβολογούν για τα νέα δάνεια που πήραν ώστε να ξοφλήσουν τα προηγούμενα, που ήταν υψηλότοκα αλλά μη ενέχυρα.  Εξασφάλισαν τους τοκογλύφους με το να βάλουν τη χώρα ενέχυρο, με το να στερήσουν τα  αναγκαία από χαμηλόμισθους και συνταξιούχους, ενώ αφήσαν ελεύθερους τους καταχραστές του δημόσιου πλούτου και παρέδωσαν τη διαχείριση της χώρας στις δυνάμεις οικονομικής κατοχής.

Σαν να μην  έφθαναν αυτά, ακολουθούν μία εθνομηδενιστική πολιτική με την επί δεκαετίες διαφθορά της παιδείας, τον εκμαυλισμό της νεολαίας, την αλλοίωση της γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού μας, επιτρέποντας την ανεξέλεγκτη εισβολή λαθρομεταναστών και διατηρώντας μία μειοδοτική πολιτική έναντι των  γειτόνων μας, που εποφθαλμιούν τον ζωτικό μας χώρο.

Όλες αυτές οι παραβάσεις που σε εθνικό επίπεδο αποτελούν προδοσία γίνονται από μία κυβέρνηση μειοψηφίας μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα που όλο μαζί δεν αντιπροσωπεύει πάνω από το 30% του λαού, όσοι δηλαδή και οι βολεμένοι του συστήματος. Το υπόλοιπο 70% δυσκολεύεται να βρει πολιτική έκφραση όχι μόνο λόγω της μονοπώλησης της ενημέρωσης από τα ΜΜΕ αλλά και λόγω της πνευματικής αλλοίωσης που το ίδιο το σύστημα έχει εντέχνως επιφέρει στο λαό.

Αν και το Σύνταγμα της χώρας έχει καταπατηθεί και το γεγονός αυτό έχει καταγγελθεί από όλους, εντούτοις, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που εκ της θέσεως του έχει την υποχρέωση να το υπερασπίζεται, αδρανεί προκλητικά αφήνοντας έναν ολόκληρο λαό στα νύχια των εκμεταλλευτών και των εκμηδενιστών του.

Εκτός των ευθυνών των κυβερνώντων, του πολιτικού συστήματος και του Προέδρου της Δημοκρατίας, μεγάλη ευθύνη φέρει και η ιεραρχία της Εκκλησίας που στην πλειοψηφία της έχει εκκοσμικευθεί,  έχει γίνει μέρος του συστήματος και έχει συνταχθεί υπό τον καίσαρα. Έχοντας χάσει το θυσιαστικό της πνεύμα, την ορθοτομία του λόγου και την εμπιστοσύνη του λαού σωπαίνει αδιάφορα για την προδοσία κατά του έθνους, για την αλλοίωση της αλήθειας και την καταπάτηση της δικαιοσύνης, υπό το πρόσχημα της υπομονής, ενώ υπό το πρόσχημα μιας ψευτοφιλανθρωπίας συμβάλει στους επερχόμενους κινδύνους επιβολής ενός θρησκευτικού συγκρητισμού και την αλλοίωση της πίστης στον Τριαδικό Θεό, τη μόνη ελπίδα που μας έχει μείνει.

Το σύστημα στην προσπάθεια του να δικαιολογηθεί προσπαθεί με ανήθικο τρόπο να ενοχοποιήσει τον κόσμο για συνεργία οδηγώντας τον σε κατάθλιψη ενώ του προβάλλει την υποτέλεια σαν τη μόνη λύση επιβίωσης και τον οδηγεί στην  απόγνωση.

Στην αρχή ο καθένας από εμάς αντιδρούσε φανερώνοντας  και από ένα νέο σκάνδαλο ή πράξη διαφθοράς για να καταγγείλει το σύστημα. Στη συνέχεια αρχίσαμε να οργανωνόμαστε σε μικρές οι μεγαλύτερες ομάδες ενάντια στο κατοχικό καθεστώς, ενώ πολλοί έχουν συντάξει καταλόγους θέσεων που πρέπει να εφαρμοσθούν για να διορθώσουν τα πράγματα, στα οποία ενυπάρχει πάντα και η τιμωρία όλων των ενόχων χωρίς χρονικές παραγραφές, με εξαίρεση τις 31 προτάσεις της ΝΔ που ονειρεύεται την εξουσία.

Όμως κανείς ακόμη δεν έχει καμία πρόταση για το πώς θα απονομιμοποιηθεί το σύστημα της κομματικής δικτατορίας και πως θα νομιμοποιηθεί η διάδοχος αρχή έτσι ώστε να επέλθει πραγματική αποκατάσταση της νομιμότητας και όχι μία αλλαγή προσώπων που θα συνεχίσουν την ίδια πολιτική υπό νέα μορφή όπως έγινε σε πολλές γειτονικές και μη χώρες.

Το ερώτημα είναι εάν μπορεί κανείς μέσα από το υπάρχον σύστημα να επιφέρει αυτή την αλλαγή. Το σύστημα έχει τις δικλίδες προστασίας του που δεν είναι άλλες από πειθήνιους και πληρωμένους ανθρώπους σε καίριες θέσεις κλειδιά όπως , στα ΜΜΕ, στις Δυνάμεις Ασφαλείας στο παρακράτος, και στους οικονομικούς οργανισμούς. Ρουφιάνοι και προβοκάτορες,  που θα επιστρατευθούν να αντιδράσουν την κατάλληλη στιγμή  ενάντια στη λαϊκή θέληση, ενώ πληροφορούμαστε αλλά και το βλέπουμε ότι ήδη έχουν τεθεί σε ενέργεια.

Μία ολομέτωπη πολιτική αντιπαράθεση μέσα από το υπάρχον σύστημα  δεν έχει ελπίδα διότι ο ίδιος ο κόσμος είναι αποπροσανατολισμένος και οι υπάρχουσες προτάσεις είναι ήδη πολλές. Δεν φτάνει η αγανάκτηση χρειάζεται συντονισμένη δράση αντίστασης στη νέα μορφή κατοχής που δεν έχει στρατιώτες με μπότες αλλά γιάπηδες με τα κομπιούτερ κρεμασμένα στο ώμο και αχρείους συμβούλους που καθοδηγούν ένα πρωθυπουργό εραστή μίας παγκόσμιας κυβέρνησης χωρίς ίχνος εθνικής συνείδησης και αλλοιωμένη αίσθηση της πατρίδας.

Φίλοι το πρόβλημα δεν λύνεται σε αίθουσες με εξαίρετους ομιλητές ούτε σε πλατείες αγανακτισμένων. Χρειαζόμαστε έναν Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, έναν Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια και  έναν Γλέζο στην Ακρόπολη. Πάνω από όλα χρειαζόμαστε έναν Ρήγα Φεραίο που θα εμψυχώσει το λαό και μία Φιλική Εταιρεία που θα τον οργανώσει. Τότε και ο Θεός θα βρει τον παπά που θα μας ευλογήσει διότι όπως είπε και ο Κολοκοτρώνης ο Θεός έχει υπογράψει συμβόλαιο ότι θα ελευθερώσει την Ελλάδα και την υπογραφή Του δεν την παίρνει πίσω.
 
-Ο κ.  Ηλίας Σταμπολιάδης είναι Καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης

http://tonoikaipnevmata.wordpress.com/2011/07/31/
http://www.elzoni.gr/html/ent/121/ent.12121.asp