Έκπληξη! Είμαστε «ειδική περίπτωση»!

 της Σοφίας Βούλτεψη από το:   http://www.elzoni.gr/   (το άρθρο:  εδώ ...)


Δεν γνωρίζω αν έχει πλέον απομείνει κάτι που να μας προκαλεί έκπληξη – πιθανόν γι’ αυτό και προχθές το υπουργείο των Οικονομικών έστειλε sms με το οποίο μας παρουσίαζε ως έκπληξη το γεγονός ότι η (πρώτη) τηλεδιάσκεψη του κ. Βενιζέλου με την τρόικα είχε τελειώσει στις τρεις ώρες και δεν μας κράτησαν ξάγρυπνους ως τα ξημερώματα.

Στη χώρα όπου όλοι είτε εκπλήσσονται, είτε κάνουν το παν για να εκπλήττουν τους άλλους, νομίζω πως η λέξη έχει χάσει την έννοιά της.

Οπότε, δεν πρέπει να μας προκαλεί και μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι χθες, ο Κλάους Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του EFSF, μιλώντας ενώπιον της Επιτροπής Προϋπολογισμού της γερμανικής Βουλής εν όψει της ψηφοφορίας της 19ης Σεπτεμβρίου για την ενίσχυση του μηχανισμού, απένειμε εύσημα σε Ιρλανδία και Πορτογαλία, αλλά αποκάλεσε την Ελλάδα «ειδική περίπτωση»!

Σύμφωνα με τον Ρέγκλινγκ, η Ιρλανδία εμφανίζει ήδη ένα πλεόνασμα του ισοζυγίου, το οποίο τροφοδοτείται από την αύξηση των εξαγωγών και την επανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, ενώ το δημόσιο έλλειμμα της χώρας μειώνεται ταχύτερα από ό,τι προέβλεπε το πρόγραμμα προσαρμογής και η αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα επιτυγχάνεται ταχύτερα.

Σύμφωνα επίσης με τον Ρέγκλινγκ, στην Πορτογαλία η τρόικα διαπίστωσε επιτυχία των προσπαθειών εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών και το έλλειμμα θα μειωθεί από το 9,1% στο 5,9% φέτος, ενώ το 2013 η χώρα θα ικανοποιεί το κριτήριο του Μάαστριχτ (3%).

Και – έκπληξη! – για την Ελλάδα ο Ρέγκλινγκ είχε να πει πως πρόκειται για «ειδική περίπτωση», καθώς «η χώρα δεν έχει μόνον βραχυπρόθεσμα προβλήματα ρευστότητας». Γι’ αυτό, όπως είπε, αποφασίστηκε να λάβουν μέρος και ιδιώτες πιστωτές στο δεύτερο πακέτο στήριξης. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που εκπλήσσεται ο κ. Ρέγκλινγκ. Πριν από λίγες μέρες, στις 7 Σεπτεμβρίου, στη διάρκεια συζήτησης στρογγυλής τραπέζης που είχε οργανώσει ο Σύνδεσμος Κοινωνικής Πολιτικής, ο ίδιος είχε διαπιστώσει πως «το πρόγραμμα που εφαρμόζει η τρόικα στην Ελλάδα δεν αποδίδει και η χώρα δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στις αγορές σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα»!

Και – έκπληξη, έκπληξη! – «ο στόχος (της βοήθειας) είναι να αγοράσει χρόνο. Αυτό επιτυγχάνεται τώρα στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία αλλά όχι ακόμη στην Ελλάδα».

Και επίσης – κι’ άλλη έκπληξη! – «η δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι κάποιες χώρες θα πρέπει να ρίξουν το βιοτικό τους επίπεδο».

Φυσικά, ουδείς – πλην ίσως του Ρέγκλινγκ – εκπλήσσεται. Ούτε καν η τρόικα που σηκώθηκε κι’ έφυγε και τώρα την κυνηγάμε στα τηλέφωνα και στις απανωτές τηλεδιασκέψεις. (Αλήθεια, ο κ. Βενιζέλος επιμένει ακόμη πως η αναχώρησή τους ήταν «συμφωνημένη και προγραμματισμένη»;)

Και δεν αισθανόμαστε καμία έκπληξη, διότι στις άλλες χώρες το χρέος ήταν ιδιωτικό, ενώ στη δική μας είναι δημόσιο! Το Δημόσιο χρεοκόπησε στην Ελλάδα, όχι οι ιδιώτες.

Αυτό σημαίνει πως αυτοί που (κακο)διαχειρίζονταν το Δημόσιο επί δεκαετίες, κατόρθωσαν τελικά να το χρεοκοπήσουν και αμέσως (οι ίδιοι) εμφανίστηκαν αναβαπτισμένοι και πανέτοιμοι να μας… σώσουν!

Επομένως, καμία έκπληξη!

Καμία έκπληξη και επειδή η Ιρλανδία (η οποία κατέρρευσε λόγω του τραπεζικού της συστήματος) έλαβε μέτρα από τον Δεκέμβριο του 2009 – ακριβώς τότε που στην Ελλάδα ξεσπούσε εσωτερικός καυγάς στην κυβέρνηση σχετικά με το αν θα παγώσουν οι άνω των 2.000 ευρώ μισθοί, με τον κ. Παπανδρέου να βάζει τέλος στην συζήτηση ως εξής: «Δεν συζητώ πάγωμα μισθών»!

Και συνέχισε έτσι αμέριμνος μέχρι την ημέρα που ο Παπακωνσταντίνου ανέμισε μπροστά μας το Μνημόνιο, που μόνος του και χωρίς να ρωτήσει κανέναν, είχε διαπραγματευτεί και συμφωνήσει.

Καμιά έκπληξη και επειδή ο πρωθυπουργός που οδήγησε την Ιρλανδία στο Μνημόνιο, ο Μπράιαν Κόουεν, παραιτήθηκε λίγο μετά και προκήρυξε εκλογές – αφού προηγουμένως είχαν παραιτηθεί πέντε υπουργοί του. (Αντίθετα, εν Ελλάδι παραμένουν όλοι βιδωμένοι στις καρέκλες τους).

Σημειώστε επίσης, πως ο Κόυεν υπέστη συντριπτική ήττα στις εκλογές του Φεβρουαρίου 2011 και εγκατέλειψε και την πολιτική ζωή – παρά το γεγονός ότι κατά την διαπραγμάτευση του Μνημονίου είχε πετύχει καλύτερους σε σχέση με την Ελλάδα όρους για τη χώρα του.

Για την Πορτογαλία, να μην τα ξαναλέμε. Και εκεί έπεσε η κυβέρνηση και εκεί έγιναν εκλογές και εκεί έγιναν σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα επ’ ωφελεία του λαού και με την συμμετοχή και την υπογραφή όλων.

Έχει δίκιο, λοιπόν, ο κ. Ρέγκλινγκ. Η Ελλάδα είναι «ειδική περίπτωση». Δεν παραιτείται ποτέ κανείς, δεν τιμωρείται ποτέ κανείς, ουδείς αναλαμβάνει τις ευθύνες του, τα ψέματα λέγονται με τόση άνεση και φυσικότητα που επιτόπου επιτυγχάνεται η μετάλλαξή τους σε... αλήθειες!

Να ξαναρωτήσω; Επιμένει ο κ. Βενιζέλος ότι η τρόικα έφυγε επειδή αυτό ήταν «προγραμματισμένο και συμφωνημένο»;

Γιατί, αν επιμένει, αν δηλαδή αυτή είναι η «μέθοδος εργασίας», όπως μας είπε, τότε θα πρέπει να μην αποτελούν κάτι το έκτακτο και οι μαραθώνιες τηλεδιασκέψεις των τελευταίων ημερών.

Ήσαν και αυτές «συμφωνημένες και προγραμματισμένες»;

Και το γεγονός ότι η τρόικα διαμηνύει πως η 6η δόση δεν θα δοθεί από… τηλεφώνου, αλλά μετά την επιστροφή της στην Αθήνα – οψέποτε αυτή κρίνει ότι μπορεί να επιστρέψει – κι’ αυτό «προγραμματισμένο και συμφωνημένο»;

Δηλαδή, για νάχουμε καλό ρώτημα, για πότε είναι «προγραμματισμένη και συμφωνημένη» η επιστροφή της τρόικας;

Μας κάνετε τη χάρη να μας πείτε, ώστε να βγάλουμε συμπέρασμα για πότε είναι «προγραμματισμένη και συμφωνημένη» η εκταμίευση της 6ης δόσης;

Πραγματικά προκαλεί έκπληξη πώς είναι δυνατόν με τέτοιο προγραμματισμό να χαρακτηρίζεται η Ελλάδα ως «ειδική περίπτωση».