Γράφει ο Γιώργος Νεοφώτιστος
Κάποιες φορές το να παρακολουθείς δελτία ειδήσεων αποτελεί πράξη άκρως μαζοχιστική.
Και αυτό όχι γιατί κάποιος σε καταναγκάζει να παρακολουθήσεις κάτι που δεν σ’ αρέσει, (αν και σ’ αυτό υπάρχει αντίλογος). Αλλά επειδή, ενώ νοιώθεις πως θέλεις στη καλύτερη περίπτωση να σπάσεις τη τηλεόραση σου δέχεσαι να ¨ξεπλένουν¨ έτσι αναίτια , τον εγκέφαλό σου.
Ενώ γνωρίζεις καλά πως κάθε τι που ακούς δεν είναι παρά μια παραποιημένη και κατασκευασμένη σε επανειλημμένες συσκέψεις με ειδήμονες του χώρου , ¨είδηση¨ , εν τούτοις δεν κάνεις τίποτα για να τη αποφύγεις. Την αποδέχεσαι με μια απάθεια θαρρείς και αφορά τον διπλανό σου και όχι εσένα προσωπικά. Κάποιοι μιλούν πως έχει έρθει η ώρα να αφυπνιστούμε και να κοιτάξουμε κατάματα τη δεινή πραγματικότητα .
Όμως φαίνεται πως κάτι τέτοιο μάλλον θα καθυστερήσει .
Είμαστε αλήθεια ένας περίεργος λαός. Όχι κατ ανάγκη αλλιώτικοι από άλλους, αλλά με διαφορετική ιδιοσυγκρασία, διαφορετικό τρόπο σκέψης, διαφορετικό τρόπο ζωής.
Λέμε πως ζούμε μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση και όμως αρκεί να ρίξεις μια ματιά στα νησιά μας για να διαπιστώσεις πως τίποτα δεν σου θυμίζει κάτι τέτοιο.
Και όμως η κρίση αιωρείται πάνω από τη χώρα μας.
Να πιστέψω άραγε πως η κρίση αφορά τη χώρα και όχι εμάς τους πολίτες; Πως ενώ η Ελλάδα φτωχαίνει εμείς εξακολουθούμε να επιμένουμε στον προσωπικό ευδαιμονισμό και τον άναρχο καταναλωτισμό; Μήπως επειδή προς το παρόν ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων έχει ακόμα ένα μικρό απόθεμα που του επιτρέπει να ζει χωρίς μεγάλες στερήσεις; Γνήσιοι οπαδοί του ¨δως ημιν σήμερον¨;
Γιατί όμως δεν με παραξενεύει καθόλου αυτό; Μήπως επειδή είμαστε ο λαός που αντιμετωπίζει τις όποιες δυσκολίες στο ..και πέντε; Μήπως επειδή χρόνια τώρα ¨ελπίζουμε¨ σε καλύτερες μέρες;
Είναι τυχαίο άραγε πως είμαστε ο μοναδικός Λαός που και σήμερα αλλά και στο απώτερο παρελθόν πιστεύουμε στο από μηχανής Θεό;
το άρθρο: εδώ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου