Το μαύρο ζιβάγκο, το τζιν, τα αθλητικά και τα στρογγυλά γυαλιά. Σας θυμίζει κάτι; Σωστά, τον Στιβ Τζομπς. Λίγες μέρες μετά το θάνατό του, ένα... μυστικό αποκαλύπτεται!
Το μαύρο μακρυμάνικο ζιβάγκο ήταν ίσως το μοναδικό πράγμα που δεν προκαλούσε την παραμικρή έκπληξη όταν εμφανιζόταν ο Στιβ Τζομπς για να παρουσιάσει κάποιο νέο γκάτζετ. Την τελευταία δεκαετία της ζωής του ο εγκέφαλος της Apple φορούσε σχεδόν πάντοτε την ίδια «στολή»: το ζιβάγκο, τζιν παντελόνι μάρκας Levi's 501 και αθλητικά παπούτσια μάρκας New Balance 991.Οπως και πολλά άλλα πράγματα στη ζωή του, έτσι και η ιδιαίτερη προτίμηση του Τζομπς σε αυτό - και μόνο αυτό - το ντύσιμο περιβαλλόταν από μυστήριο. Φαίνεται όμως ότι ο ιδιοφυής διευθύνων σύμβουλος πήρε την παροιμιώδη μυστικοπάθειά του στον τάφο του, στο ιδιωτικό, μη θρησκευτικό κοιμητήριο που βρίσκεται δέκα λεπτά από την κατοικία του. Στην εξουσιοδοτημένη βιογραφία του που πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 24 Οκτωβρίου, έναν μήνα πριν από τον αρχικό προγραμματισμό, ο Τζομπς αποκαλύπτει το μυστήριο πίσω από τη «στολή» που συνόδευε τις περισσότερες δημόσιες εμφανίσεις του. Και μαζί με αυτό το μυστήριο, αποκαλύπτεται ακόμη μία πλευρά του περίπλοκου χαρακτήρα του.
Ολα άρχισαν από ένα ταξίδι στην Ιαπωνία αρχές της δεκαετίας του '80. Ο Τζομπς είχε επισκεφθεί, μεταξύ των άλλων, τη Sony. Οταν συναντήθηκε με τον Ακιο Μορίτα, επικεφαλής της εταιρείας, ζήτησε να μάθει τον λόγο για τον οποίο όλοι οι εργαζόμενοι φορούσαν την ίδια στολή. Ο Μορίτα του απάντησε ότι μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ιάπωνες δεν είχαν πολλά ρούχα να φορέσουν και για το ντύσιμό τους φρόντιζαν οι εταιρείες. Η στολή καθιερώθηκε με την πάροδο των ετών. Ηταν ένας τρόπος να υποδηλωθεί το «δέσιμο» ανάμεσα στους εργαζόμενους.
«Αποφάσισα ότι ήθελα και εγώ αυτό το είδος της σχέσης για την Apple», διηγείται ο Τζομπς στη βιογραφία που υπογράφει ο Ουόλτερ Αϊζακσον. Το επόμενο βήμα ήταν μια συνάντηση με τον σχεδιαστή που υπέγραφε τη στολή της Sony και αυτός δεν ήταν άλλος από τον διάσημο ιάπωνα μόδιστρο Ισέι Μιγιάκε. Ο Τζομπς επιστρέφει στις ΗΠΑ με μερικά δείγματα. «Είσαι τρελός;», αντιδρούν οι δικοί του. Απέναντι στην εξέγερση, το αφεντικό υποχωρεί.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Στιβ Τζομπς θα υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει την Apple (θα επιστρέψει νικητής το 1997). Στο μεταξύ, εκείνη η συνάντηση με τον μόδιστρο Μιγιάκε είχε εξελιχθεί σε σταθερή φιλία. Η ιδέα ενός προσωπικού «σήματος κατατεθέντος» δεν τον είχε εγκαταλείψει. «Ετσι, ζήτησα από τον Ισέι να μου κάνει μερικά από εκείνα τα μαύρα ζιβάγκο που μου άρεσαν και εκείνος μου έκανε καμιά εκατοστή», διηγείται ο Τζομπς στον Αϊζακσον. Μπροστά στην έκπληξη του συγγραφέα για την ποσότητα των ζιβάγκο, ο Τζομπς άνοιξε την ντουλάπα του. «Είναι αρκετά για το υπόλοιπο της ζωής μου», ήταν το μόνο που του είπε.
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ: http://www.newsit.gr/
ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ ...
Αυτό που μου έφερε στο μυαλό αυτό το άρθρο είνα τι θέμα του dress code στις δουλειές..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά είμαι υπερ...
α) ομοιομορφία εργαζομένων σε γενικές γραμμές => καλή εικόνα γραφείου
β) σου δείνει το συναίσθημα ότι : τώρα είσαι στη δουλειά κι όχι κάπου αλλού
Στο β είναι που στέκονται πολλοί και διαφωνούν..
Πρόσφατα έμαθα ότι στις δουλείες με το αυστηρό dress code όλοι οι εργαζόμενοι μετά το γραφείο είναι με φόρμες... γιατί κι αυτό είναι το dress code που σημαίνει ότι τώρα δεν δουλεύω..
Αυτό λοιπόν το χρησιμοποιούνε για να "ξεσκάσουν" υποτείθεται ενώ ακόμα είναι στα προβλεπόμενα πλαίσια της δουλειάς τους..
Για να το ξεμπερδέψω λίγο : εννοώ ότι η δουλειά τους "επιβάλλει" αυστηρό ντύσιμο εν ώρα εργασίας, casual fridays και φόρμα μετά τη δουλειά..
Έτσι ομολογώ ότι αναθεώρησα και είπα ότι αφού η δουλειά είναι για να μας προσφέρει μία ποιότητα ζωής και όχι να την ελέγχει θα πρεπε να είναι στη διακριτική ευχέρια του καθενός να ντύνεται σοβαρά στη δουλειά του και όχι να ξέρει ότι αυτό αποτελεί συμμόρφωση σε κάποιον κανόνα...