Η Moody’s υποβάθμισε την Ισπανία, και έτσι τώρα, μαζί με την Ιταλία οι δυο χώρες αντιμετωπίζουν επιβράδυνση της ανάπτυξης τους, ή ακόμη και φρενάρισμά της.Το μόνο πράγμα που τις κρατάει ζωντανές, και δεν ακολουθούν το παράδειγμα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, είναι η ΕΚΤ που συνεχώς αγοράζει χρέος, έτσι ώστε να τονωθεί η ζήτηση. Η ΕΚΤ χρησιμοποιεί μια στρατηγική παρόμοια με εκείνη που είδαμε στις ΗΠΑ και στο Η.Β, οι κεντρικές τράπεζες των οποίων αγόραζαν κρατικά ομόλογα εν μέσω της κρίσης.
Η διαφορά όμως μεταξύ της στρατηγικής της ΕΚΤ και αυτών της Federal Reserve και Bank of England, είναι κρίσιμης σημασίας. Οι δυο τελευταίες δημιούργησαν νέο χρήμα το οποίο χρησιμοποίησαν για να αγοράσουν το χρέος. Από τη πλευρά της, η ΕΚΤ αντιστάθμισε την αγορά ιταλικού και ισπανικού χρέους, απορροφώντας χρήματα από το τραπεζικό σύστημα, μια διαδικασία γνωστή ως «αποστείρωση», που είναι σχεδιασμένη να αντιστρέψει την αύξηση της προσφοράς χρήματος.
Με βάση τα πρότυπα της γερμανικής Bundesbank, η κίνηση της ΕΚΤ απηχεί τις προτεραιότητες του Βερολίνου, που πιστεύει στην δημοσιονομική λιτότητα και στα μεγάλα κέρδη για τις επενδύσεις. Αυτό ίσως να οφείλεται στα σημάδια που άφησαν στην γερμανική εθνική ψυχή, οι συνέπειες του υπερπληθωρισμού στη διάρκεια της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, και που οδηγούν έκτοτε την νομισματική πολιτική της χώρας.
Χωρίς μια αναπτυξιακή νομισματική πολιτική, η ΕΕ έφτιαξε με κόπο έναν μηχανισμό διάσωσης γνωστό ως EFSF, ο οποίος θεωρητικά θα μπορούσε να διοχετεύσει αρκετά χρήματα στις χρεοκοπημένες χώρες, και τράπεζες, έτσι ώστε να επιλυθεί η κρίση και να αποφευχθεί η διάλυση της ευρωζώνης. Το που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα παραμένει ερωτηματικό. Υπάρχουν πάντως πολλές προτάσεις, εν όψει της Συνόδου Κορυφής της 23ης Οκτωβρίου.
Σε κανέναν δεν συμφέρει μια κατάρρευση της ΕΕ. Για να έχουμε ένα σημείο αναφοράς του μεγέθους της κρίσης που την πλήττει, θα χρειάζονταν το 20% των παγκοσμίων συναλλαγματικών αποθεματικών, για να βρεθούν τα περίπου €2 τρισεκατομμύρια που απαιτούνται για να περιοριστεί η κρίση για 3 μόνο χρόνια.
Το πόσο δύσκολο είναι να βρεθούν αυτά τα χρήματα, επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα περισσότερα συναλλαγματικά αποθεματικά είναι στα χέρια χωρών χαμηλού εισοδήματος, χωρίς τη πολιτική ισχύ που θα μπορούσε να σώσει μια από τις πλουσιότερες περιοχές του κόσμου. Μέχρι σήμερα, οι Ρώσοι, και οι Κινέζοι μάλλον εκμεταλλεύονται την κατάσταση παρά προσπαθούν να την διορθώσουν, χρησιμοποιώντας τα αποθεματικά τους για να αγοράσουν ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία σε μισή τιμή, παρά να ενισχύσουν τις αγορές.
Μια άλλη πρόταση, από πλευράς του γερμανικού γίγαντα Allianz, αφορά την χρήση εγγυήσεων του EFSF ώστε να επιστρέψουν οι ιδιώτες επενδυτές στην αγορά κρατικών ομολόγων. Αυτή η πρόταση, που είναι πιο πειστική από τις άλλες που βασίζονται σε κεφάλαια από κράτη εκτός της ευρωζώνης, έχει τα δικά της κενά.
Η επιτυχία αυτού του σχεδίου βασίζεται σε υπολογισμούς που με τη σειρά τους στηρίζονται στην εκτίμηση ότι μόνο η Ελλάδα, η Πορτογαλία, και η Ιρλανδία δεν θα συνεισφέρουν στο ταμείο, αφού όσες χώρες εισπράττουν βοήθεια δεν χρειάζεται να συμμετέχουν στον μηχανισμό διάσωσης. Όποιο σχέδιο βασίζεται σε ιταλικά χρήματα, τα οποία στη συνέχεια θα χρησιμεύσουν για να σωθεί η ίδια η Ιταλία, είναι εξαρχής στρεβλό. Έτσι, αν η Ισπανία, και το εξίσου αδύναμο Βέλγιο δεν μπορούν να συμμετέχουν στη χρηματοδότηση, η πρόταση για προσέλκυση των ιδιωτών επενδυτών, μάλλον δεν θα πετύχει.
Μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα, ο Γάλλος πρόεδρος Nicolas Sarkozy, ηγέτης της δεύτερης μεγαλύτερης δύναμης της ΕΕ, πέταξε στη Φρανκφούρτη για να συναντηθεί με την Angela Merkel, και αξιωματούχους της ΕΕ και του ΔΝΤ. Προειδοποίησε μάλιστα, για μια «καταστροφή της Ευρώπης», και τον κίνδυνο ανάδυσης «συγκρούσεων και διχόνοιας», αν δεν αποσοβηθεί η κρίση.
Οι γαλλικές τράπεζες είναι οι πιο εκτεθειμένες στο χρέος, και το Παρίσι χρωστά το ίδιο περίπου το 82% του γαλλικού ΑΕΠ (€1.6 τρισ).
Ήδη οι αγορές απειλούν τη Γαλλία. Χθες, το κόστος δανεισμού της Γαλλίας αυξήθηκε σε επίπεδα ρεκόρ από το 1992, σε σχέση με το αντίστοιχο της Γερμανίας. Αν η Γαλλία περιέλθει σε άσχημη οικονομική κατάσταση, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, τότε το μέλλον της ΕΕ πραγματικά κινδυνεύει.
Η Γερμανία συμφωνεί με την Γαλλία, ότι η ΕΕ θα πρέπει να επιβιώσει. Η Merkel το τονίζει διαρκώς. Οι δυο χώρες όμως διαφέρουν όσον αφορά στη στρατηγική διάσωσης της ΕΕ. Ο Sarkozy μιλάει για μια λύση που θα έχει σχέση με πίστωση από πλευράς της ΕΚΤ. Οι Γερμανοί διαφωνούν, προτιμώντας την δημοσιονομική λιτότητα, και την μεταφορά κεφαλαίων. Η Γαλλία θέλει να συνδέσει το EFSF με πίστωση από την ΕΚΤ, και αυτό δεν είναι μια άσχημη ιδέα. Το ζήτημα είναι να συμφωνήσει και το Βερολίνο.
Stratfor
Απόδοση:S.A.
Από το: http://www.antinews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου